tag:blogger.com,1999:blog-54286903695379547982024-03-13T03:46:09.250+02:00Στη χώρα του Ποτέ..."Ώσπου τέλος ένιωσα, κι ας πα να μ' έλεγαν τρελό, ότι από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος"Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.comBlogger118125tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-60072990572783949512014-06-05T23:41:00.000+03:002014-06-05T23:43:50.018+03:00The bucket list<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και επειδή, λοιπόν, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά τελευταία, νομίζω ήρθε η ώρα για μια λίστα. Μία απο αυτές τις λίστες που κάνω συχνά πυκνά για να θυμάμαι τι με κάνει χαρούμενη.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Πάμε λοιπόν. Πράγματα που τελευταία με κάνουν ευτυχισμένη:</div>
<div>
1. Αυτό το πανέμορφο, υπέροχο, γελαστό μωρό που χτες έγινε ενός και γεμίζει κάθε μέρα τις ζωές μας με χαρά. </div>
<div>
2. Να μην σκέφτομαι,αθλούμενη. Κι ας μην κερδίσω ποτέ. </div>
<div>
3. Οι μαραθώνιοι Grey's Anatomy. </div>
<div>
4. Το νερό όταν το αρωματίζεις με φράουλες και μέντα. </div>
<div>
5. Η Γλυφάδα και το Καβούρι. </div>
<div>
6. Ένα σουφλέ σοκολάτας, όταν έχεις καιρό να φας γλυκό. </div>
<div>
7. Οι σούπες όταν είμαι άρρωστη. </div>
<div>
8. Τα υπόγεια και οι ταινίες. </div>
<div>
9. Οι φίλοι που είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν την αγκαλιά τους για να χαθείς εκεί μέσα, έστω και για λίγο. </div>
<div>
10. Η Μποφίλιου στις 12/7. </div>
<div>
11. Το dernière danse και ο Κιάμος. </div>
<div>
12. Ο αγαπημένος μου πλέον λόφος, που βλέπεις τη Γλυφάδα πιάτο. </div>
<div>
13. "Κότα". </div>
<div>
14. Το baby ροζ με άσπρο πουά. </div>
<div>
15. Οι orbit μέντα. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Bonne nuit alors. </div>
<div>
Point finale et sourire. </div>
</div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-82386081426864408752014-03-05T20:09:00.001+02:002014-03-05T20:15:03.828+02:00The desolation <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-vfO3kbYmP9k/UxdmcwyF9nI/AAAAAAAAAl8/ujKubagWftI/s1600/Photo+5-3-14+-+7+51+41+%CE%BC.%CE%BC..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-vfO3kbYmP9k/UxdmcwyF9nI/AAAAAAAAAl8/ujKubagWftI/s1600/Photo+5-3-14+-+7+51+41+%CE%BC.%CE%BC..jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<br />
Βλέποντας τις ευκαιρίες να περνούν μπροστά στα μάτια μου και το σύμπαν να γελάει και να παίζει με τις λέξεις. Αυτοπεποίθηση στο μείον άπειρο, με τις ελπίδες μου να αρνούνται να πεθάνουν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/pkL2VqGqzMM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Όσο περνάει η ζωή μου, τόσο αποφασίζω ότι ποτέ δεν πρέπει να λέω ποτέ. Μποφίλιου λοιπόν, εγώ που δεν μπορούσα ούτε να την ακούσω.... Μποφίλιου 24 ώρες. Σε έχω βρει και σε χάνω. Νομίζω σ' έχω βρει, δεν ξέρω αν θα σ' έχω. Έστω για λίγο. </div>
<blockquote class="tr_bq" style="clear: both; text-align: left;">
<i>"Ετοιμαζόμουνα για σένα και δεν άκουγα κανένα που μου λεγε πως ίσως δεν φανείς. Κ</i><i>αι περάσαν οι ζωές μας. Δεν βρεθήκαμε ποτέ μας και τη θέση σου την παίρνουνε σκιές."</i></blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ο μεγαλύτερος φόβος μου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Point final et sourire. </div>
</div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-11877607320371174382014-02-12T00:29:00.000+02:002014-02-12T00:32:35.059+02:00Η λαχτάρα μου, ο καφές και τα τσιγάρα μου. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Διάβασμα λοιπόν. Διάβασμα για δύο μέρες ακόμα, σε μία εξεταστική που μου φάνηκε πιο μικρή απο ποτέ. Γεμάτη ταινίες και ενα υπέροχο μωρό που μυρίζει βανίλια.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Είναι η πρώτη φορά μετά απο δύο χρόνια, που αρχίζω να βλέπω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Μία εξεταστική πέρασε χωρίς καθόλου άγχος, ήρθαν καλά νέα και νέα άτομα στη ζωή μου. Ξέρεις κάτι; Ίσως τελικά το '14 να είναι μία καλή χρονιά. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και τι μένει τελικά από αυτές τις μέρες του Ιανουαριοφεβρουαριου (για κάποιο λόγο τους κατάλαβα σαν ενα μήνα);; </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η μωρουδιακή μυρωδιά βανίλιας. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πολλά χαμόγελα χωρίς δόντια. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μοριακά ποτά, ειδικά όταν αυτά συνοδεύονται απο καλή παρέα. </div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
Επιληπτικές κρίσεις και ένα μεγάλο μωρό.<br />
<br />
Εξαγωγές δοντιών και ιατρικές ποδιές άλλης ειδικότητας.<br />
<br />
<div>
Το πόσο μπορεί να σου λείπει κάποιος που βλέπεις συνέχεια.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ωραίο squash γεμάτο εκτόνωση και χωρίς έγνοιες. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ατελείωτες ώρες σεναρίων επιστημονικής φαντασίας σε τηλέφωνα, αυτοκίνητα και καφέδες. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ασπράδια αυγών και πολύ κοτόπουλο. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σχέδια για ταξίδια στα χιόνια. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η πρώτη ονειροπόληση καλοκαιριού. </div>
<div>
<br />
Ο Άδωνις στο repeat και χορευτικά στο δωμάτιο.<br />
<br />
Το ίδιο και το Once Upon A Dream της Λανίτσας, για κάτι έτσι λίγο πιο dreamy.<br />
<br />
Και πιο πολύ το Clementine του Body shop.<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/t7X8J168670?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><b><br /></b></i></span></div>
<div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ό,τι κι αν ζήσουμε το 'χουμε δει</span></span></b></i></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><b><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px;">σαν μία σκηνή από άλλη ταινία</span></b></i></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
<i></i></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><i><b><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px;">Κι όλος ο κόσμος - μωρό μου - μπορεί και το ζει</span></b></i></i></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>
<b><div style="text-align: center;">
<i><b><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px;">έλα - κερνάω καφέ στην πλατεία.</span></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br /></span></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: start;">Όπου κι αν πας θα 'σαι πάντα εδώ</span><br style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: start;" /><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: start;">θα 'χεις κλειδί και θ' ανοίγεις την πόρτα</span></span></div>
</b></i></span><br />
Point final et sourire </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πι.ες.: τελικά δεν μένουν και πολλές εξεταστικές μέχρι το τέλος. Ο μάι γκόντ.<br />
Πι.ες. 2: που είναι ο χειμώνας μου;; Κρύο, σκουφάκια, γαντάκια, μπουφανάκια;; Που είναι ο χειμώνας μου;;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-11849377155312098122014-02-08T21:07:00.000+02:002014-02-08T21:10:10.445+02:00Recalculating.... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είπα πως δεν θα ξαναγυρίσω εδώ. Είπα πως το Αμελάκι πέθανε και από τις στάχτες του γεννήθηκε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Είπα πως δεν μπορώ να βλέπω τα ανούσια πράγματα που έγραφα.<br />
<br />
Κακά τα ψέματα, όταν βιώνεις δύο συνεχόμενα χρόνια θάνατο είναι δύσκολο μέσα σε μία στιγμή να γυρίσεις στην παλιά σου ζωή.<br />
<br />
Η Χώρα με βοήθησε στον πρώτο "θάνατο". Την δική μου προσωπική απώλεια την οποία, ενώ είχα την αμέριστη συμπαράσταση και κατανόηση των δικών μου ανθρώπων, έπρεπε να την περάσω μόνη μου. Να τη ζήσω στο πετσί μου για να την αξιολογήσω, για να κάνω επαναπροσδιορισμό διαδρομής και να μάθω να ζω πλέον με τα νέα δεδομένα της ζωής μου. Να αποδεχτώ τον εαυτό μου με την καινούργια παράμετρο που ήρθε στον δρόμο μου.<br />
<br />
Η Χώρα όμως δεν μπόρεσε να με βοηθήσει στον δεύτερο θάνατο (χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά). Δεν θέλησα εγώ να με βοηθήσει. Τότε χρειαζόμουν τον έξω κόσμο. Ένα δυνατό χέρι να με ταρακουνήσει και να με οδηγήσει στο καινούργιο μονοπάτι. Και γι' αυτό εγκατέλειψα την χώρα μου.<br />
<br />
Και τώρα ξαναγυρίζω. Μου έλειψε το γράψιμο. Η συνήθειά μου. Να πατάω το πορτοκαλί κουμπί του blogger και να χάνομαι στην ανωνυμία, δίνοντας την ιστοσελίδα μου μόνο σε αυτούς που πραγματικά ήθελα. Ήδη, ξεκινάω να γράφω και τα χέρια μου πετάνε ελεύθερα στο πληκτρολόγιο που με κατάλαβε αρκετά καλά όλα αυτά τα χρόνια.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Οπότε ξαναξεκινάμε. Διαφορετικά αυτή τη φορά κι όπως βγει. Ελπίζω όλοι εσείς οι παλιοί να είστε ακόμα εδώ. Καλώς σας βρήκα, πάλι, στην Χώρα μου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/WJTXDCh2YiA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Point final et sourire.</div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-68615389904543247262012-12-10T01:10:00.000+02:002012-12-10T01:10:03.342+02:00Love actually...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αγάπη είναι:<br />
<br />
Μία φίλη που σου φτιάχνει κάθε μέρα πρωινό.<br />
Ένας φίλος που σε παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο για κουτσομπολιό.<br />
Ένας καινούργιος άνθρωπος που πας τόσο πολύ να συμπαθήσεις και σου λέει ότι έχεις καλό συντονισμό.<br />
Ένα καινούργιο χόμπι που, για πρώτη φορά στη ζωή σου, είναι άθλημα (!!).<br />
Μία αγκαλιά από κάποιον που γιορτάζει είτε είναι 5,6,21 ή 70. Γιατί και τους 4 τους αγαπάς πολύ. <br />
Ζεστό φαγητό το μεσημέρι, γύρω από ένα ζεστό τραπέζι.<br />
Ένα τρόμαγμα που σε κάνει να ουρλιάξεις, να σκάσεις στα γέλια και να καταλήξεις σε μία τεράστια αγκαλιά και μία τούμπα στο κρεβάτι.<br />
Η εξέταση αντανακλαστικών.<br />
'Ενα καινούργιο σκυλάκι. <br />
Το Cap Cap.<br />
<br />
Να κατεβαίνει να σου φτιάξει τσάι γιατί είσαι κουρασμένη.<br />
Να ξυπνάει για να σου πει καλημέρα.<br />
Να μένει μαζί σου.<br />
Να μαγειρεύει το μεσημέρι γιατί -let's face it- μαγειρεύει καλύτερα.<br />
Να προσέχει αν κρυώνεις και να σε σκεπάζει.<br />
Να μην μπορείς να περιμένεις το πρωί για να τον ξυπνήσεις.<br />
Ατελείωτες συζητήσεις περί ανέμων στο τραπέζι, αγκαλιά με το καλοριφέρ.<br />
Η μοναδική ικανότητα να σε κρατάει παιδί όταν νιώθεις ότι πρέπει επειγόντως να μεγαλώσεις, γιατί οι καταστάσεις το απαιτούν.<br />
<br />
Point final et sourire. <br />
<br />
</div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-19059436464440795252012-11-09T00:35:00.000+02:002012-11-09T00:35:40.717+02:00Brace yourselves...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-7jqOHkNGukY/UJwzNuK3kII/AAAAAAAAAiI/9PwiGsPi1-o/s1600/398368_548500621829952_443890794_n_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://4.bp.blogspot.com/-7jqOHkNGukY/UJwzNuK3kII/AAAAAAAAAiI/9PwiGsPi1-o/s320/398368_548500621829952_443890794_n_large.jpg" width="320" /></a>Το μπάνιο έγινε σάουνα από τους ατμούς.<br />
Τα χέρια και τα πόδια σαν να κρυώνουν και να ασπρίζουν λίγο.<br />
Κόκκινες μυτούλες άρχισαν να ξεπροβάλλουν.<br />
Το ίδιο και οι Ugg από την ντουλάπα μου.<br />
Φήμες λένε ότι στους δρόμους έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους τα μπουφάν.<br />
Τα φουλάρια έχουν την τιμητική τους.<br />
Η σοκολάτα πλέον... πίνεται ζεστή.<br />
Όπως και ο καφές.<br />
Το πρωινό ξύπνημα είναι δύσκολο γιατί πλέον το πάπλωμα κυριολεκτικά σε πλακώνει.<br />
Τα Χριστούγεννα είναι απειλητικά κοντά.<br />
<br />
Και νομίζω......σαν να βλέπω χειμώνα στον ορίζοντα.<br />
<br />
Brace yourselves. Winter is coming!<br />
<br />
Point final et sourire. </div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-43611931579551820692012-10-18T21:57:00.000+03:002012-10-18T22:06:58.134+03:00Η θερμοκοιτίδα, το "Μητέρα" και ένα μπερδεμένο κείμενο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όλα ξεκίνησαν χτες το μεσημέρι που, μαζί με μερικούς φίλους, καθόμασταν στην είσοδο του Αττικού νοσοκομείου. Ως φοιτητές έχουμε καθημερινά κλινικές εκεί, με αποτέλεσμα κατά τις 12 το μεσημέρι να βλέπεις παντού κοντά στο κηλικείο και το αίθριο, πηγαδάκια φοιτητών που μιλάνε, γελάνε και γενικώς δεν ταιριάζουν καθόλου με το κλίμα του νοσοκομείου.<br />
<br />
Εκεί που καθόμασταν λοιπόν, βλέπω ένα μεγάλο φορείο να περνάει μπροστά μου, φορτωμένο με τεράστια μηχανήματα που έπιαναν σχεδόν όλο το μήκος και το πλάτος του. Στο πλάι του γυάλινου μηχανήματος, δύο τρύπες... Και μέσα.... ένα ψιχουλάκι! Κυριολεκτικά όμως, ένα μωράκι που μόλις που φαινόταν... Το καταλάβαινες μόνο από τις μικρές κινήσεις που έκανε μέσα στη θερμοκοιτίδα.<br />
<br />
Το βράδυ που γύρισα σπίτι, χάζευα στον υπολογιστή παλιά επεισόδια των "Πρωταγωνιστών" του Θεοδωράκη. Μου τράβηξε την προσοχή ένα συγκεκριμένο επεισόδιο για τα παιδιά του "Μητέρα". Τα 80 παιδιά που προέρχονται είτε από τα αζήτητα των νοσοκομείων, είτε οι γονείς τους δεν έχουν τους πόρους να τα συντηρήσουν.<br />
<br />
Αναφέρθηκε στο επεισόδιο ο θεσμός της αναδοχής. Αφορά κυριώς παιδιά που έχουν μεγαλώσει λίγο, παιδιά που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, παιδιά που οι φυσικοί τους γονείς ενδέχεται να τα πάρουν πάλι πίσω. Να το πούμε ωμά, παιδιά που δεν τα θέλουν για υιοθεσία. Και γιατί γίνεται αναδοχή; Πολύ απλά γιατί ένα παιδάκι σε ένα σπίτι μεγαλώνει, ξετυλίγεται, όπως το έθεσε και μία ανάδοχη μητέρα "ξεφυτρώνει"... Διατίθενται γύρω στα 30 παιδιά τον χρόνο για αναδοχή... Το πόσα πηγαίνουν τελικά σε κάποιο σπίτι είναι ένα άλλο θέμα...<br />
<br />
"Η αναδοχή δεν είναι υιοθεσία. Το παιδί δεν ανήκει νομικά στους
ανάδοχους γονείς, χωρίς να αποκλείεται η υιοθεσία του από αυτούς ως
εξέλιξη της σχέσης τους ή η μετέπειτα ανάληψη της επιμέλειας του παιδιού
από αυτούς." Κάπως έτσι περιγράφεται η αναδοχή στο σάιτ του "Μητέρα". <br />
<br />
Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά... Έλα ντε; Ούτε εγώ ξέρω... Είναι κάτι που με άγγιξε πολύ τις τελευταίες μέρες. Η ιδέα των παιδιών στα αζήτητα, δεν ξέρω, με ενοχλεί πολύ περισσότερο από τις απεργίες, την οικονομική κρίση και όλα αυτά που ακούω συνέχεια στις ειδήσεις.<br />
<br />
Γι' αυτό θα πάω στο "Μητέρα" να βοηθήσω εθελοντικά, όσο αντέξω ψυχολογικά. Γιατί δεν μπορώ να ακούω ότι δεν υπάρχουν βρεφονηπιοκόμοι ώστε να πάνε τα μωρά στην θάλασσα. Γιατί μου έκανε εντύπωση ο τυχερός μικρούλης που πήγε σε οικογένεια και είδε την θάλασσα πρώτη φορά στα τέσσερά του. Και πιο πολύ από όλα, γιατί μου έκανε εντύπωση ο Αχιλλέας, που τον πήραν σε ανάδοχη οικογένεια και μετά από λίγο καιρό τον επέστρεψαν στο ίδρυμα, λες και ήταν σε συσκευασία δώρου.<br />
<br />
Point final et sourire. <br />
<br />
Πι.ες: Βάζω εδώ το <a href="http://www.megatv.com/protagonistes/default.asp?catid=25583&subid=2&pubid=27488142" target="_blank">λίνκ </a>του επεισοδίου... Γιατί μερικά πράγματα στην τηλέοραση ακόμα αξίζει να τα βλέπεις...<br />
<br /></div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-60090316551913930202012-10-18T00:16:00.000+03:002012-10-18T00:16:11.370+03:00vamos...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Καλησπέρα, καλησπέρα,<br />
<br />
Μετά από πολύμηνη απουσία επιστρέφω δυναμικά στις επάλξεις. Είδα πολλά στη χώρα του μπλόγκινγκ και αποφάσισα να πάρω λίγο τις αποστάσεις μου. Δεν γίνεται να κρατηθώ μακριά όμως για πολύ. Μου έλειψε το μπλόγκ, δεν το αρνούμαι, αν και δεν είχα κάτι ιδιαίτερο να γράψω.<br />
<br />
Υπόσχομαι λοιπόν ότι από σήμερα επιστρέφω.<br />
<br />
Όμορφο καλοκαίρι το φετινό, αν και μικρό. Αντισυμβατικό καλοκαίρι. Δεν είχε την κλασσική έννοια της λέξης.... Δεν είχε νησί, δεν είχε πολύ ήλιο, δεν είχε πολλές διακοπές. Είχε όμως καινούργιους φίλους, πολύ αντιηλιακό, αρκετά μπάνια και την ηρεμία που πραγματικά χρειαζόμουν.<br />
<br />
Και πάνω από όλα είχε Βαρκελώνη. Την όμορφη Βαρκελώνη με τον όμορφο Β. Το ιδανικό τέλος για έναν ιδανικό Σεπτέμβρη. Μυρωδιές, κτήρια, ατμόσφαιρα, τάπας, Ισπανικά(όμορφα Ισπανικά, που το να τα μιλάς είναι σαν να τρέχει νερό στο στόμα σου), έρωτας, γέλια, φωτογραφίες, χάρτες, μουσεία...<br />
<br />
Για να θυμηθούμε και λίγο πως ξεκίνησαν όλα σε αυτό το μπλόγκ, θα βάλω μόνο φωτογραφίες... Γιατί η χώρα του Ποτέ κάπως έτσι άρχισε... Μόνο με φωτογραφίες! Vamos, ξανά από την αρχή λοιπόν...<br />
<br />
Θα τα πούμε από αύριο και πιο σοβαρά λοιπόν...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-PZ-yrTdSTEI/UH8eHmK_AdI/AAAAAAAAAe8/39ySU5XPmf0/s1600/DSCN0051.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="378" src="http://2.bp.blogspot.com/-PZ-yrTdSTEI/UH8eHmK_AdI/AAAAAAAAAe8/39ySU5XPmf0/s640/DSCN0051.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καινούργιος δρόμος για την χώρα του Ποτέ... Ο δεύτερος που συναντάω μετά το Λονδίνο και την εικόνα της επικεφαλίδας!</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-QcGGquoV5AQ/UH8eLsgjsNI/AAAAAAAAAfE/N8F4An6bbHA/s1600/DSCN0056.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="http://2.bp.blogspot.com/-QcGGquoV5AQ/UH8eLsgjsNI/AAAAAAAAAfE/N8F4An6bbHA/s400/DSCN0056.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7rLR5BehISs/UH8eRswxZLI/AAAAAAAAAfM/Jpep817qAwQ/s1600/DSCN0071.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="273" src="http://3.bp.blogspot.com/-7rLR5BehISs/UH8eRswxZLI/AAAAAAAAAfM/Jpep817qAwQ/s400/DSCN0071.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-EVg1phnyiCk/UH8ebORyueI/AAAAAAAAAfU/nRcJiF_UpO8/s1600/DSCN0096.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/-EVg1phnyiCk/UH8ebORyueI/AAAAAAAAAfU/nRcJiF_UpO8/s400/DSCN0096.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πάρκα, πάρκα, πάρκα!</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-I3PSOt4arn0/UH8ef6zHaSI/AAAAAAAAAfc/HXGTviFaG44/s1600/DSCN0190.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="http://4.bp.blogspot.com/-I3PSOt4arn0/UH8ef6zHaSI/AAAAAAAAAfc/HXGTviFaG44/s400/DSCN0190.JPG" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αύτη την στέγη θα την αγαπάω για πάντα!</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Kl0JXWe4txw/UH8ekHLlHrI/AAAAAAAAAfo/22WnnFlvaCM/s1600/DSCN0216.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://2.bp.blogspot.com/-Kl0JXWe4txw/UH8ekHLlHrI/AAAAAAAAAfo/22WnnFlvaCM/s640/DSCN0216.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-huoxp3OS1JA/UH8domTuDOI/AAAAAAAAAe0/v4VlRvlAAWA/s1600/DSCN0007.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
Point final et sourire. <br />
<br />
<br /></div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-57468510707062350012012-07-05T02:08:00.001+03:002012-07-05T02:08:58.828+03:00Light clouds<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χαμογέλα γιατί:<br />
...ο ήλιος λάμπει το πρωί<br />
...σήμερα έχει ένα υπέροχο φεγγάρι (μεταπανσεληνιακό!)<br />
...μένουν λιγότερο από 20 μέρες για τις διακοπές<br />
...το Light Clouds της Moschino μυρίζει απλά υπέροχα, το ίδιο και η βανίλια του Body Shop <br />
...αγαπάς<br />
...σ' αγαπούν<br />
...ξυπνάς και σιγοτραγουδάς<br />
...έτσι<br />
...ξεκίνησες καινούργια ρουτίνα και δεν είναι και άσχημη <br />
...πέρασες καλά προχτές, χτές, σήμερα<br />
...έχεις πεταλούδες στο στομάχι<br />
...βλέπεις κάθε μέρα τη θάλασσα<br />
...σου πάει<br />
...γιατί όχι;<br />
...η εξεταστική έφτασε στη μέση και οδεύει προς το τέλος<br />
...αν και η Ελλάδα κινείται επικίνδυνα, το καλοκαίρι της ποτέ δεν θα σταματήσει να είναι το πιο όμορφο στον κόσμο<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/XojaIcNaJlk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Point final et sourire<br />
<br />
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-49121749494341826282012-05-26T21:25:00.003+03:002012-05-26T21:35:53.839+03:00Dancing with the stars...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξεκινάει η εποχή των μεγάλων αλλαγών εε? Κάπως έτσι αισθάνομαι... Όπως ένιωθα στα τέλη του σχολείου. Εκεί στις Πανελλήνιες που δεν ξέρεις αν αυτό που έρχεται είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί στη ζωή σου ή η μεγαλύτερη σου κατρακύλα. Για μένα, ευτυχώς, ήταν το πρώτο. <br />
<br />
Εποχή μεγάλων αλλαγών λοιπόν. Από του χρόνου, η ηρωική αποχώρησή μας από τη σχολή και μία καθημερινότητα σε περιβάλλον νοσοκομείου. Κλινικές. Παθολογία και χειρουργική. Και ακτινολογία, που όλοι την έχουμε ξεχασει. <br />
<br />
Και στη σχολή ενα κλίμα χαοτικό. Κλήρωσεις για κλινικές. Μέσα στον πανικό των 200 ατόμων σε ένα αμφιθέατρο, αρχίζει ο πανηγυρισμός γιατι έτυχε αυτό που θέλαμε. Και μετα αρχίζει το παζάρι των ανταλλαγών. " Έχω Αρεταιειο χειρουργική και θέλω Αττικό. Β κλινική, οχι Δ. Ποιος ανταλλάζει?". Ξεκίνησα στην αρχή του χρόνου μην ξέροντας ούτε ένα νοσοκομείο. Σε μία μέρα, έχω μάθει όλα τα νοσοκομεία (και του υπεύθυνους γιατρους) της Αττικής. <br />
<br />
Μετά από τον ενθουσιασμό της ιδέας ότι το Gray's Anatomy θα ζωντανέψει μπροστά στα μάτια σου, αρχίζεις και σκέφτεσαι όλα αυτά που θα αφήσεις πίσω. Τη λατρεμένη σχολή, την τρύπα που παίρνεις καφέ και γιαούρτι, τα παγκάκια μπροστά στον Ιπποκράτη, τις βλακείες στα αμφιθέατρα, το τιτσου στο κηλικείο και πιο πολυ απ' όλα τους φίλους που δεν θα βρουν τις κατάλληλες ανταλλαγές για να έρθουν μαζί σου. Και θα σου λείψουν. Γιατί τους έβλεπες κάθες μέρα και τους αγαπάς. Και ξέρεις ότι θα σου λείψουν. Ακόμα κι αν όλοι σου λένε να μην σε νοιάζει. <br />
<br />
Τέλος πάντων, εκτός από τη σχολή.<br />
<br />
Νέος τρόπος ζωής που ξεκινάει απο νέο τρόπο διατροφής, που σημαινει... ΕΧΩ ΠΗΞΕΙ ΣΤΑ ΦΡΟΥΤΑ. Και θέλω σοκολάτα (παγωτο Nutella και froyo). Αλλά και με αυτό τα καταφέρνω. -2 κιλά και πάμε δυνατά για τη συνέχεια. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο διαιτολόγος είναι μαναράκι. <br />
<br />
<br />
<br />
Με το άλλο θέμα, μεγάλη ιστορία. Και από εκείνο το "μέτωπο", ξεκινάει μάλλον κάτι καινούργιο από Τετάρτη. Όσο ξέρω ότι θα είναι σίγουρα για το καλό μου, τόσο δεν θέλω να ξεκινήσω απο τα 20 μου κάτι που θα αλλάξει την καθημερινότητα μου και θα με δυσκολεύει κάθε μέρα. Δεν θέλω. Όσο εύκολο μου ήταν να δεχτώ ότι δεν είμαι καλά (με την πλήρη έννοια του όρου), τόσο δύσκολο μου είναι να αποδεχτώ το γεγονός ότι για να παραμείνω καλά, πρέπει να παίρνω φάρμακα για όλη μου τη ζωή. Αφού είμαι καλά... Αφού μπορώ να κάνω ότι και οι υπόλοιποι φυσιολογικοί άνθρωποι της ηλικίας μου, γιατί εγώ πρέπει να είμαι διαφορετική και να προσέχω τα πάντα; "Πρόσεξε! Μην αγχώνεσαι, μην τρως αυτο αυτο κι αυτο, μην βγαίνεις στον ήλιο, μην μαυρίσεις, μην δίνεις το 100% των δυνατοτήτων σου". <br />
<br />
Πάνε τα όνειρα για τροπικό μαύρισμα φέτος. Αντιηλιακό 50 και κάτω από την ομπρέλλα.<br />
<br />
Και όλες μου οι φίλες να λιάζονται. Με το λάδι Carroten και το αντιηλιακο καρπουζι με δείκτη προστασιας 3. <br />
<br />
Και η μαμά να αναρωτιέται, "παιδί μου, αν είναι να κουράζεσαι και να αγχώνεσαι τόσο, άλλαξε σχολή". Χωρίς φυσικά να καταλαβαίνει τι νόημα έχει αυτό που λέει για μένα. <br />
<br />
Τέλος πάντων, πολύ γκρινιάζω τελευταία.... <br />
<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/ScS-HusJh4M" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br />
Point final et sourire. <br />
<br />
<br />
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-71395146813484822592012-05-04T15:30:00.001+03:002012-05-04T15:31:08.908+03:00Is it true? It's better than I ever even knew...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
I say you the bestest<br />
Lean in for a <span style="font-size: large;">big </span>kiss<br />
Put your favourite perfume on<br />
go play your video game<br />
<br />
I tell you all the time<br />
<span style="font-size: x-large;">"heaven is a place on earth with you"</span><br />
<br />
It's better than I ever even knew<br />
<span style="font-size: large;">They say that the world was built for two</span><br />
<br />
He holds me in his big arms<br />
Drunk and I am <span style="font-size: large;">seeing stars</span><br />
this is all I think of<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">This is my idea of fun </span><br />
....playing video games<br />
<br />
<br />
It's you, it's you, it's always you<br />
everything I do<br />
<br />
Chronique d' un ete sans fin...<br />
<br />
<br />
<br />
Point final et sourire. </div>
<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Yu9V3Phfsf8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-7001632802708494422012-03-06T00:21:00.001+02:002012-03-06T00:21:29.552+02:00wait, what did you just say?!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αλλαγές από 'δω, αλλαγές από 'κει και ποιος σκέφτεται να σου δώσει λίγο χρόνο για επεξεργασία; Λίγο χρόνο να βάλεις τις σκέψεις σου σε μία τάξη, λίγο χρόνο να σταματήσεις, λίγο χρόνο για να πεις "too much information".<br />
<br />
Ένας άνθρωπος πολύ χαρούμενος. Ένας άνθρωπος που κατάφερε να σπάσει τα δεσμά του και να βγει από το αόρατο κλουβί, που ο ίδιος ή ο κόσμος του είχε επιβάλλει να ζει. Βλέπεις την αλλαγή πάνω του, το απελευθερωμένο γέλιο, την ανάγκη να μιλήσει για όσα έκρυβε πολλά χρόνια τώρα.<br />
<br />
Από τη δική μου πλευρά, μόνο θαυμασμός και υποστήριξη σε ό,τι χρειαστεί.<br />
<br />
Θαυμασμός γιατί πρέπει να είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος για να πονάς χρόνια και να μην δείχνεις τίποτα. Χρειάζεται μεγάλο κουράγιο να κρύβεις ένα δάκρυ πίσω από ένα χαμόγελο και να μην αφήνεις τον εαυτό σου να δεχτεί αυτό που πραγματικά είναι. Και το πιο δύσκολο από όλα είναι να μην μπορείς να είσαι ξεκάθαρος με τον εαυτό σου. Να μην μπορείς να καταλάβεις ποιος είσαι πραγματικά και να γίνεται μέσα σου μία εσωτερική πάλη που σε καταβάλλει μέρα με την μέρα. Παραδέχομαι και υποκλίνομαι μπροστά στους ανθρώπους που έχουν καταλάβει τον εαυτό τους και δεν φοβούνται να πουν σε όλους "ξέρεις κάτι; Αυτό είμαι, αν σ' αρέσει."<br />
<br />
Υποστήριξη γιατί ο κόσμος είναι κακός όταν δεν ξέρει ή δεν μπορεί να καταλάβει. Υποστήριξη γιατί όταν είσαι μόνο εσύ και ο εαυτός σου τόσο καιρό και αποφασίζεις τελικά να μοιραστείς αυτό που σε βασανίζει, το λιγότερο που χρειάζεσαι είναι έναν άνθρωπο να του εξομολογηθείς όλα αυτά που κράταγες για σένα αυτά τα χρόνια. <br />
<br />
Συνέχεια σκέφτομαι αυτό που είπες με τις πραγματικές στιγμές ευτυχίας και με κάνει να χαζογελάω σκεφτόμενη αυτές τις στιγμές. Έχεις πολύ δίκιο τελικά...<br />Ευχαριστώ που μαζί με τους άλλους έβγαλες τον πραγματικό μου εαυτό και στο χρωστάω χάρη...<br />
Ένα μεγάλο συγγνώμη για όσα έχω πει κατά καιρούς και σε έκαναν να νιώθεις άσχημα.<br />
Σε θαυμάζω. Μην σε νοιάζει τίποτα. Είμαστε όλοι εδώ. Αν ήσουν τόσο καιρό στεναχωρημένος, χαμογέλα. Τα καλύτερα έρχονται. <br />
<br />
Point final et sourire. <br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/S4UA9wqN0NY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-57729368807064001652012-02-17T10:41:00.000+02:002012-02-17T10:44:07.228+02:00hello stranger!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Just a brief catch up γιατί με κατηγορούν ότι το μπλόγκ μου, λέει, αράχνιασε :Ρ...<br />
<br />
Wonderful Valentine's Day με ωραίο φαγητό, βόλτα στη θάλασσα, μεγάλες αγκαλιές, ένα γλυκό φλωράκι, φίλους, ένα υπέροχο δώρο που με ξάφνιασε και κλασικό τελείωμα με άραγμα στους καναπέδες του υπογείου μου.<br />
<br />
Τέλος το ένα μάθημα, πάμε για το δεύτερο. Άκρως σιχαμένο, ηλίθιο βιβλίο, υπέρχαζη έδρα και όλοι, μα όλοι, σε ένα μούντ νομίζω-πως-τελείωσα-την-εξεταστική. Χμμμ για να σκεφτώ... Έχουμε ακόμα πέντε μαθήματα;;;<br />
<br />
Countdown μέχρι τις 4 Απριλίου για το official τέλος.<br />
<br />
Και μετά ακούς ότι άλλοι έχουν τελειώσει εξεταστική και τώρα για δύο βδομάδες κάθονται. The horror!<br />
<br />
Ναυάγησε και το πλάνο να δω όλες τις ταινίες των Oscar πριν τα Oscar φέτος. Καμία ελπίδα.<br />
<br />
Ωραία Τσικνοπέμπτη η φετινή, παρόλο που δεν έγινε όπως την προγραμματίσαμε.<br />
<br />
Και επειδή είναι σάνταρ κάθε χρόνο τέτοια εποχή να μελαγχολώ καλοκαίρι: θέλω γρανίτα φράουλα, καλοκαιρινό σινεμά, τις σαγιονάρες μου, να μπω στο αυτοκίνητο και να καώ με τη ζώνη, να πάω για μπάνιοοοοοοο, να κάνω βόλτα μέχρι το πρωί, να χαζεύω όλη μέρα και να ξυπνάω ότι ώρα θέλω. Αυτά.<br />
<br />
Point final et sourire. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-m5f3Gww3tk4/Tz4SeKG0G5I/AAAAAAAAAeM/dNfGez_zLIw/s1600/430800_346804415341579_269352256420129_1152065_321823577_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="427" src="http://4.bp.blogspot.com/-m5f3Gww3tk4/Tz4SeKG0G5I/AAAAAAAAAeM/dNfGez_zLIw/s640/430800_346804415341579_269352256420129_1152065_321823577_n.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-52949153646626563912012-02-04T12:22:00.001+02:002012-02-04T12:22:19.842+02:00no more whining<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-_TODdPXxL1I/Ty0Gt1pq5qI/AAAAAAAAAeA/Ka0of26x1Mo/s1600/this,is,effin,clever,txt,global,warming,typography,words,eco-30d296c135907e62d91b91bbbd447718_h_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-_TODdPXxL1I/Ty0Gt1pq5qI/AAAAAAAAAeA/Ka0of26x1Mo/s320/this,is,effin,clever,txt,global,warming,typography,words,eco-30d296c135907e62d91b91bbbd447718_h_large.jpg" width="320" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/-wCOlOxjw4ig/Ty0Go7iTXWI/AAAAAAAAAd4/b0PZRy-cWMk/s1600/stop-whining_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-wCOlOxjw4ig/Ty0Go7iTXWI/AAAAAAAAAd4/b0PZRy-cWMk/s320/stop-whining_large.jpg" width="239" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: x-large;">Stop whining, for crying out loud!</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-kO4EcoOzuG0/Ty0Gfd3aWpI/AAAAAAAAAdw/8byzgWMumRw/s1600/the-earth-spins-at-1000-mph_large.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="482" src="http://1.bp.blogspot.com/-kO4EcoOzuG0/Ty0Gfd3aWpI/AAAAAAAAAdw/8byzgWMumRw/s640/the-earth-spins-at-1000-mph_large.gif" width="640" /></a></div>
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-115250462508014222012-02-02T01:31:00.000+02:002012-02-02T01:34:34.996+02:00Rollercoaster...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι πραγματικά απίστευτο πως έρχονται τα πράγματα μερικές φορές. Ψάχνοντας κάτι, έπεσε το μάτι μου στα πόστ αυτής της περιόδου της χρονιάς που μας πέρασε. Ήταν πραγματικά μία από τις χειρότερες της ζωής μου, γεμάτη πίεση από πολλά διαφορετικά μέτωπα ακόμα και από τον ίδιο μου τον εαυτό, ο οποίος, δεν ήταν σύμμαχος μου (με όλη τη σημασία της λέξης όπως έμαθα πολύ πρόσφατα με τον χειρότερο τρόπο).<br />
<br />
Το πόσο διαφορετικά αισθάνομαι μία χρονιά αργότερα... Πόσο μακριά από τις προβλέψεις μου έπεσα, πόσο περιέργες μου φαίνονται οι σκέψεις που έκανα τότε, πόσο ωρίμασα (ή έχασα και την λίγη ωριμότητα που είχα.)<br />
<br />
Τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ στη ζωή μου τον τελευταίο χρόνο. Το κατάλαβα πριν από μερικές βδομάδες όταν η Τ. είπε: "Ακόμα κι αν μου έλεγες αυτό που βλεπω, ένα χρόνο πριν, δεν θα το πίστευα... Θα σου έλεγα ότι μου κάνεις πλάκα". Και ήταν 19 Ιανουαρίου... Η μέρα του μεγάλου περσινού ξεσπάσματος... Ήταν το πρώτο από μία μεγάλη σειρά ξεσπασμάτων, που έπρεπε να φτάσει Μάρτιος για να σταματήσουν.<br />
<br />
Έχτισα τα κάστρα μου, τα γκρέμισα αλλά όχι συθέμελα.. Πάντα συνέχιζα να ελπίζω, παρόλες τις παροτρύνσεις να ξεχάσω και να φύγω μακριά. Και μετά τα ξαναέχτισα, αλλά όχι μόνη μου. Ήταν ακόμα ένα ζευγάρι χέρια εκεί... Και με βοήθησε να χτίσουμε μαζί το δικό μας κάστρο... Και πήγαμε εκεί και πέρασε ο καιρός, τόσο ατάραχος και τόσο ήρεμος.<br />
<br />
Πέρασε έτσι ένα καλοκαίρι και ένα φθινόπωρο γεμάτο ευχάριστες στιγμές, κούραση και φυσικά, γιατί πάντα υπάρχουν, μικροπροβλήματα και μανιοκαταθλίψεις. Όλα καλά.<br />
<br />
Και ήρθαν και τα Χριστούγεννα για να σπάσουν τις μπουρμπουλήθρες που έφτιαχνα από μικρή. Με προσγείωσαν απότομα. Πολύ πιο απότομα από ότι περίμενα. Και εμένα και πολύ κόσμο γύρω μου. Είχα ακούσει για ανθρώπους που μεγαλώνουν απότομα και ωριμάζουν, αλλά δεν περίμενα να συμβεί ποτέ σε μένα.<br />
<br />
Μέσα σε δύο μέρες, μπορείς να μεγαλώσεις δέκα χρόνια. Τώρα το ξέρω, τώρα το πιστεύω. Μαθαίνεις να κρύβεις την αδυναμία σου, μαθαίνεις να χαμογελάς για να κρύψεις την ενόχλησή σου, μαθαίνεις να λες "εντάξει, δεν είναι τίποτα", ενώ θέλεις να ουρλιάξεις "φυσικά και είναι ΚΑΤΙ", μαθαίνεις να αγνοείς ότι η συμπεριφορά των άλλων αλλάζει, μαθαίνεις ότι το σημαντικότερο απόκτημα που έχεις να προσέξεις είναι ο εαυτός σου, μαθαίνεις να χαίρεσαι παραπάνω αυτά και αυτούς που αγαπάς και η στιγμή αρχίζει να μετράει λίγο περισσότερο, μαθαίνεις να γελάς πιο δυνατά. Από εκεί που έχανες μέρες ολόκληρες, τώρα θέλεις να βάλεις τον εαυτό σου σε έναν αγώνα δρόμου. Όσο παραπάνω μπορείς να κάνεις, όσο περισσότερα να δεις....<br />
<br />
Και η ζωή σου αλλάζει ριζικά, κάπου ανάμεσα στην πολύχρωμη Αμελί και την σκοτεινή Κασσάνδρα.<br />
<br />
Point final et sourire.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/DVlzrvRYCh0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-14529360008536876732012-01-16T00:54:00.000+02:002012-01-16T01:01:39.695+02:00Limits...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Για να δούμε... Πολύς καιρός έχει περάσει χωρίς να ταξιδέψω στην χώρα μου...<br />
<br />
Για αρχή, καλή χρονιά, χώρα μου... Καλή χρονιά, χώρα μου που σ' αγαπάω και σε παραμέλησα τον τελευταίο καιρό. Καλή χρονιά και συγγνώμη, μικρό μου προσωπικό ησυχαστήριο.<br />
<br />
Δεν θα αρχίσω και εγώ να γράφω μία από τις γνωστές, κλασικές, αναρτήσεις που βλέπω γύρω γύρω συνέχεια. New year's resolution και πόσο τέλεια περάσαμε τις γιορτές... Εγώ δεν πέρασα και τόσο τέλεια τις γιορτές. Και ούτε έβαλα New year's resolution για φέτος.<br />
<br />
Γιατί φέτος για πρώτη φορά στη ζωή μου είπα ότι δεν θα πιέσω τον εαυτό μου. Φέτος, για πρώτη φορά είπα ότι δεν θα ΞΕΠΕΡΑΣΩ (ειρωνεία... το caps locks πατήθηκε κατά λάθος) τον εαυτό μου. Θα φτάσω μέχρι εκεί που θέλω και μέχρι εκεί που μπορώ χωρίς να αγγίξω τα όρια της τρέλας και της παράνοιας. Χωρίς να αφήσω το μυαλό μου να παίξει τα γνωστά παιχνίδια πίεσης.<br />
<br />
"Έλα, προχώρα λίγο πιο κάτω μπορείς...". "Έλα κοιμήσου λίγο λιγότερο, μπορείς να τα καταφέρεις...". Όχι φέτος δεν μπορώ να τα καταφέρω. Για πρώτη φορά, δεν θέλω να τα καταφέρω έτσι. Γιατί τελείως ξαφνικά, out of nowhere, συνειδητοποίησα κάτι. Ότι εγώ, ο εαυτός μου, είμαι ότι πιο σημαντικό έχω. Και δεν πρόκειται να χάσω τον εαυτό μου για βλακείες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--f4btTH3gXY/TxNYwIbR84I/AAAAAAAAAdU/2uhArItfMwA/s1600/394483_1772879858863_1745306018_903596_79975249_n_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="http://3.bp.blogspot.com/--f4btTH3gXY/TxNYwIbR84I/AAAAAAAAAdU/2uhArItfMwA/s320/394483_1772879858863_1745306018_903596_79975249_n_large.jpg" width="320" /></a></div>
Και έτσι δεν θα καταπιεστώ. Θα πάω εκδρομή όταν θέλω, θα βγω έξω μόνο όταν αντέχω, θα κοιμηθώ όσο θέλω, θα κάνω μία φορά κοπάνα από τη σχολή, θα κλείσω το βιβλίο όταν δεν μπορώ άλλο και δεν θα μείνω για αυτές τις "2 σελίδες ακόμα", πριν κοιμηθώ θα διαβάζω τη λογοτεχνία μου, θα βλέπω μόνο τις ταινιές που μου αρέσουν, θα μαζέψω λεφτά, θα αντιδράω πιο ήρεμα, θα κάνω τις ασκήσεις χαλάρωσης που μου κατέβασες από το Ίντερνετ, θα γράφω στο μπλόγκ μου, θα κουτσομπολεύω, θα πίνω καφέ, θα χαζεύω στο Φέισμπουκ, θα κάνω μπάνιο για 3 τέταρτα ενώ σε 10 λεπτά πρέπει να είμαι έτοιμη, δεν θα βάλω πρόγραμμα και αν αγόρασα ημερολόγιο, είναι μόνο και μόνο για να θυμάμαι τα εργαστήρια, θα διαβάζω γιατί το γουστάρω. Είναι απλό τελικά, θα κάνω αυτό που αγαπάω, όταν θέλω εγώ. <br />
<br />
Και να δεις που όλα θα πάνε πολύ καλύτερα έτσι. Να δεις... Γιατί εγώ είμαι σίγουρη... Αν και πάντα υπάρχει περίπτωση να μιλάει η κορτιζόνη.... ;-) Στο κάτω κάτω, είμαι supergirl... I just fly!<br />
<br />
Καλή χρονιά, supergirls και superboys. Και μία συμβουλή από μένα, πάρτε το λίγο χαλαρά... Ίσως αξίζει πιο πολύ έτσι...<br />
<br />
Ααα και κάτι τελευταίο, τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από ένα αναμμένο τζάκι, μία πεντανόστιμη ανάλατη μακαρονάδα, cocooning, έναν ωραίο άνθρωπο, ένα φέρι μποτ, ιστοριές από τα παλιά, μία λατρεμένη ταινία, μία συγκινημένη φίλη που ταυτόχρονα γελάει και την προσμονή όμορφων πραγμάτων.<br />
<br />
Δείτε το θετικά το θέμα... Νομίζω αξίζει.<br />
<br />
Όσο για το τραγούδι, δεν παίζει να υπάρχει κάτι που να μου φτιάχνει το κέφι πιο πολύ από αυτό! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/GpgtbcP8-ig?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Στη Χώρα του Ποτέ ξανά... (και αυτή τη φορά για τα καλά και σωστά!!).<br />
Point final et sourire. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ughNyJSQO6g/TxNY-pj_D3I/AAAAAAAAAdc/-reJF2CqanQ/s1600/tumblr_luk3jti9Rh1qkc77zo1_400_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="http://2.bp.blogspot.com/-ughNyJSQO6g/TxNY-pj_D3I/AAAAAAAAAdc/-reJF2CqanQ/s320/tumblr_luk3jti9Rh1qkc77zo1_400_large.jpg" width="320" /></a></div>
Πιες: θέλω Παρίσι... </div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com2Ερέτρια, Ελλάς38.393743 23.79309938.343963 23.714135000000002 38.443523 23.872063tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-44456278131910155922011-12-23T23:18:00.001+02:002011-12-23T23:20:44.405+02:00Vasilis...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
2ο σοκ σε μία βδομάδα. Νοσοκομεία, οροί, μαγνητικές, φάρμακα, φλεβοκαθετήρες και μία ψυχολογική κούραση. Μία άρνηση απίστευτη.<br />
<br />
Όχι δεν θέλω να ακούσω ούτε έναν να μου λέει να δω κάτι θετικά. Όχι, ακόμα δεν μπορώ να το δω θετικά. Θέλω μόνο μία μεγάλη αγκαλιά. Δεν είμαι καλά ακόμα. Έχω τρομάξει άπειρα και θέλω τη μεγάλη αγκαλιά του αρκούδου μου που με κάνει κάλα.<br />
<br />
Ίσως να είναι που βγαίνω από δω παραμονή Χριστουγέννων, ίσως να είναι η κορτιζόνη που με ρίχνει αρκετά. Ναι, θα είμαι καλά, αλλά δεν είμαι ακόμα. Και δεν θέλω ακόμα να το δω θετικά. ΔΕΝ ΘΕΛΩ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ.<br />
<br />
Θέλω να κάτσω και να κλάψω σε μία μαγάλη αγκαλιά. Να κλέψω δύο ώρες καλοκαιριού και να τα ξεχάσω όλα για δύο ώρες. Και δεν θέλω να μείνω ούτε στιγμή χωρίς τη μεγάλη αγκαλιά γιατί σαν να νιώθω ότι κάτι χάνεται.<br />
<br />
Περίεργο τι ζητάς κάτι τέτοιες ώρες. Εγώ νομίζω ότι θέλω τη μεγάλη αγκαλιά. Μόνο να ακουμπήσω στη μεγάλη αγκαλιά και να μυρίσω το άρωμα των 8 μηνών που τόσο αγάπησα και αγαπώ.<br />
<br />
Δεν περίμενα ποτέ να γράψω κάτι με τόσο πεζό όνομα. Αλλά τι να κάνεις; Νομίζω πως τελικά οι ανάγκες και οι αγάπες σου έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένεις. Από μία παρουσία που κάθεται αμίλητη σε μία πολυθρόνα και απλά φιλάει τη μελανιά που βλέπει στο χέρι σου από το τρύπημα.<br />
<br />
Το ξέρω ότι δεν με διαβάζεις. Σ' αγαπάω. Με βοηθάς όσο κανένας γιατί απλά δεν με κρίνεις και δεν με ζαλίζεις με πράγματα που τώρα δεν θέλω να ακούσω. Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει ή αν μπορείς να το αντέξεις. Να ξέρεις πως το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να σε πιέσω.<br />
<br />
Kassie</div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-15971038036762671362011-12-20T13:34:00.000+02:002011-12-20T13:34:33.654+02:00Have you ever dreamed a night like this??<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Φώτα, φρενάρισμα, δρόμος με βροχή, κράσπεδο, κενό και το παράθυρό μου κάπως, μάλλον μαγικά, ακουμπάει στο πεζοδρόμιο. Στο πεζοδρόμιο;; Έλα, πρέπει να ξυπνήσεις...<br />
<br />
Και κανείς να μην πιστεύει ότι σίγουρα είμαστε καλά. Πως γίνεται να είμαστε καλά;; Αφού βγήκαμε από την οροφή του αυτοκινήτου... <br />
<br />
Και μετά, εμείς. Τρία άτομα καθισμένα στο πεζοδρόμιο. Τρία άτομα που το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ρωτήσουν αν οι άλλοι ήταν καλά και με το που βγήκαν πιάστηκαν σε μία μεγάλη αγκαλιά. Τρία άτομα που κάθισαν μετά στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας, και αναρωτιούνταν που χάθηκαν τ' αστέρια αυτό το βράδυ...;;<br />
<br />
Μα καλά, πως έγινε;;<br />
<br />
Είναι για να λες, "μία φορά δεν έβαλα ζώνη και έγινε...". Γι' αυτό πάντα ζώνη. ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΗ.<br />
<br />
Point final et sourire.<br />
Kassie. Σήμερα είναι σκοτείνη μέρα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-86254139820107951752011-12-01T11:15:00.001+02:002011-12-01T11:51:04.522+02:00World Aids Day<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Παγκόσμια μέρα κατά του HIV και του AIDS. Η πρώτη Δεκεμβρίου είναι μία παγκόσμια ευκαιρία για όλους μας να αγωνιστούμε κατά του HIV.<br />
<br />
Είναι η πρώτη φορά που μία μέρα του χρόνου αφιερώνεται σε κάποια ασθένεια και έτσι η Παγκόσμια ημέρα κατά του HIV/AIDS καθιερώνεται το 1988.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-eymxPUp5gkI/TtdLpJlzERI/AAAAAAAAAdA/MezsKHKfKqE/s1600/worldaidsdayribbon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://4.bp.blogspot.com/-eymxPUp5gkI/TtdLpJlzERI/AAAAAAAAAdA/MezsKHKfKqE/s400/worldaidsdayribbon.jpg" width="281" /></a></div>
<br />
<br />
Φέτος η εκστρατεία της σημερινής μέρας ονομάζεται "Getting to zero". Zero new HIV infections, zero discrimination and zero HIV-related deaths. Ξεκινώντας με αυτό το σλόγκαν θέτουμε 10 στόχους ως το 2015:<br />
<ul>
<li>Sexual transmission of HIV reduced by half, including among
young people, men who have sex with men and transmission in the context
of sex work;</li>
<li>Vertical transmission of HIV eliminated and AIDS-related maternal deaths reduced by half;</li>
<li>All new HIV infections prevented among people who use drugs;</li>
<li>Universal access to antiretroviral therapy for people living with HIV who are eligible for treatment;</li>
<li>TB deaths among people living with HIV reduced by half;</li>
<li>All people living with HIV and households affected by HIV are
addressed in all national social protection strategies and have access
to essential care and support;</li>
<li>Countries with punitive laws and practices around HIV
transmission, sex work, drug use or homosexuality that block effective
responses reduced by half;</li>
<li>HIV-related restrictions on entry, stay and residence eliminated in half of the countries that have such restrictions;</li>
<li>HIV-specific needs of women and girls are addressed in at least half of all national HIV responses;</li>
<li>Zero tolerance for gender-based violence.</li>
</ul>
<br />
Και θα μου πεις, καλά <span style="font-size: large;"><b>εγώ </b></span>τι μπορώ να κάνω;;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-nnCeXeJFTsE/TtdN_ebSP5I/AAAAAAAAAdI/c1aITuOn_6Y/s1600/tumblr_lvhfyyNC321qfhtnu_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://1.bp.blogspot.com/-nnCeXeJFTsE/TtdN_ebSP5I/AAAAAAAAAdI/c1aITuOn_6Y/s320/tumblr_lvhfyyNC321qfhtnu_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Μπορείς να κάνεις 2 πράγματα:<br />
<ol style="text-align: left;">
<li>Να φορέσεις μία κόκκινη κορδελίτσα στη μπλούζα σου</li>
<li>Να ενημερωθείς. Κυκλοφορούν ένα εκατομμύριο αστικοί μύθοι για το HIV/AIDS, το 99% δεν ισχύουν. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει αποκλεισμό των ατόμων που ζουν με HIV, γιατί τα θεωρούμε επικίνδυνα και μη σωστή πρόληψη. </li>
</ol>
Φορέστε μία κόκκινη κορδέλα, δεν κοστίζει τίποτα.<br />
Σήμερα στον Κεραμεικό, φοιτητές Ιατρικές (από τη HelMSIC για όσους ξέρουν) θα μοιράζουν κορδελάκια, προφυλακτικά, free hugs και πληροφορίες για όποιον θέλει να ενημερωθεί λίγο παραπάνω. Βρείτε μας εκεί.<br />
<br />
Point final et sourire.<br />
Πιες: τα στοιχεία που βρήκα τα πήρα από το σάιτ του Ο.Η.Ε., όπου μπορείτε να κοιτάξετε για περαιτέρω λεπτομέρειες. Αν θέλετε, ρίξτε και μία ματιά <a href="http://www.hivaids.gr/homepage.php">εδώ</a>.<br />
Πιες 2: Καλό μήναααααααααααα!! (24 μέρες για τα Χριστούγεννα!!) <br />
<br />
<div>
</div>
</div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-82465156490480943972011-11-17T15:18:00.001+02:002011-11-17T15:38:10.163+02:00deep inside, you....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πρέπει, λέει, να μάθω να φωνάζω. Πρέπει να ουρλιάζω και όχι να βάζω τα χέρια στα αυτιά μου και να αρχίζω τoν κλασικό μου τρόπο άμυνας. Το μοναδικό μου κόλπο, τον τρόπο μου να τα βγάλω όλα από μέσα μου.<br />
<br />
Άλλοι φωνάζουν, άλλοι χτυπάνε πράγματα, άλλοι βρίζουν, άλλοι τρώνε, άλλοι απατούν. Εγώ κλαίω. Αυτό έκανα πάντα όταν είχα νεύρα, όταν ήμουν θυμωμένη.<br />
<br />
Και σήμερα μου λένε ότι ο μόνος τρόπος για να βρω το δίκιο μου (σε μία φάση που δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αν δεν έχω δίκιο, αν το έχω χάσει, αν το έχω βρει) είναι να φωνάζω. Ο μόνος τρόπος που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Ο μόνος τρόπος που δεν με ενδιέφερε ποτέ να δοκιμάσω.Ο μόνος τρόπος που ποτέ δεν ήταν στον χαρακτήρα μου και ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει.<br />
<br />
Γιατί πάντα θα είμαι αυτή που θα προσπαθεί να ηρεμήσει τα πράγματα, να δώσει μία λύση χωρίς να στεναχωρηθεί κανείς και χωρίς να χαλάσει τίποτα. <br />
<br />
Μου είπαν ότι τα πράγματα με επηρρεάζουν πάρα πολύ, ότι πρέπει, λέει, να μάθω να τα γράφω όλα και να μην με νοιάζει. <br />
<br />
Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς στα 20.<br />
<br />
Και παρεπιπτόντως, χρόνια μου πολλά. Πάντα πολύχρωμη θέλω να είμαι τίποτα άλλο.<br />
<br />
Point final et sourire.<br />
<br />
Πι.ες: Λέω να αλλάξω το Amelie Melon σε Kassi. Από το Κασσάνδρα. Καθότι γρουσούζα οι φίλοι μου με φωνάζουν έτσι από τη γνωστή μάντισσα. Ναι ή ου?! <br />
Πι. ες 2: 101 οι αναρτήσεις μου! Σαν τα σκυλιά της Δαλματίας! </div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-50640483287486327592011-10-30T11:23:00.001+02:002011-10-30T11:23:37.934+02:00Monstruos<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αποφάσισα ότι μισώ τις μεταβατικές περιόδους.<br />
<br />
Εξεταστική ενώ έχει αρχίσει το εξάμηνο. Πισωγυρίσματα στην περσινή χρονιά για δύο βδομάδες ακόμα ενώ θα έπρεπε ήδη να κοιτάω πολύ πιο μπροστά.<br />
<br />
Ούτε καλοκαίρι, ούτε χειμώνας, ούτε κρύο, ούτε ζέστη.<br />
<br />
Ένα πρόγραμμα περίεργο, που δεν είσαι σίγουρος ακόμα πότε έχεις τι. Σε ποιο αμφιθέατρο να πας, πότε έχεις εργαστήριο, πότε έχεις κενό, πότε να πας για καφέ.<br />
<br />
Κι από την άλλη μία περίοδος αβέβαιη, μία περίοδος άσχημη για όλους, αρχίζει η εξαθλίωση σε αυτή τη χώρα. Και είμαστε ακόμα στην αρχή, έρχονται πολύ χειρότερα. Αυτή τη φορά δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αισιόδοξη.<br />
<br />
Όλα πια με σπρώχνουν στο εξωτερικό. Σαν να προσπαθούν να με ταρακουνήσουν όλα γύρω μου, σαν να μου λένε "ξεπέρασε τις φοβίες σου, άστα όλα πίσω σου και φύγε όσο πιο μακριά μπορείς.".<br />
Και μετά σκέφτομαι "μα καλά είμαι τόσο ηλίθια που θέλω να ξαναγυρίσω;"<br />
<br />
Άφησέ τα όλα πίσω σου και φύγε. Φύγε.<br />
Μάλλον δεν το λέω μόνο για το εξωτερικό, σαν κάτι να προσπαθώ να πω στον εαυτό μου. Σαν κάτι να αρνούμαι να καταλάβω και να δεχτώ.<br />
<br />
Μισώ τις μεταβατικές περιόδους. <br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>"El </i><i><span class="short_text" id="result_box" lang="es"><span class="hps">sueño de la </span></span></i><i><span class="short_text" id="result_box" lang="es"><span class="hps"></span></span></i><i>razón produce monstruos" Goya</i></blockquote>
"Ο ύπνος της λογικής παράγει τέρατα." <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0d/El_sue%C3%B1o_de_la_raz%C3%B3n_produce_monstruos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0d/El_sue%C3%B1o_de_la_raz%C3%B3n_produce_monstruos.jpg" width="262" /></a></div>
<br />
Point final et sourire.<br />
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-66262886789342888732011-10-16T14:16:00.004+03:002011-10-16T14:16:57.568+03:00Εγωκεντρικά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο αγαπητός <a href="http://thebpointofview.blogspot.com/">Βασίλης</a>, με έβαλε και μένα σε ένα από αυτά τα παιχνιδάκια! Αρχικά merci, monsieur για το βραβείο σας! Με τιμάτε! Και τώρα... "Θέλω να ευχαριστώ τους γονείς μου, τους συνεργάτες που με στήριξαν, τους αγαπημένους μου φίλους κλπ κλπ κλπ".<br />
<br />
Το νόημα του παιχνιδιού; Ο Βασίλης μου ζήτησε να αποκαλύψω 7 πράγματα για μένα (εγωκεντρικό κουτσομπολιό δηλαδή...). Πάμε να δούμε:<br />
<br />
1. Σπουδάζω Ιατρική, έχω πολύ μέλλον ακόμα, την λατρέυω όσο τίποτα και ταυτόχρονα με δυσκολέυει όσο τίποτα. Μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω παιδίατρος.<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/--ve7I33zEqQ/Tpq0E7ATwYI/AAAAAAAAAcs/h8iV6s3L2S4/s1600/award.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/--ve7I33zEqQ/Tpq0E7ATwYI/AAAAAAAAAcs/h8iV6s3L2S4/s1600/award.jpg" /></a>2. Είμαι σοβαρά εθισμένη στον Χάρι Πότερ. Σοβαρά όμως. (κάθε φορά που δεν έχω τι να διαβάσω πιάνω τα βιβλία από την αρχή). Τώρα παράλληλα με το "Ντιβάνι" του Yalom, διαβάζω και τον "Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν". Yeah, Harry Potter rules!<br />
<br />
3. Τελευταία, έχω ένα θέμα με το χέρι μου και πονάω όλη την ώρα όταν γράφω (σε χαρτί, στον υπολογιστή), όταν είμαι όρθια, όταν κάθομαι σε άβολη καρέκλα.<br />
<br />
4. Κάθε πράγμα, άνθρωπο ή οτιδήποτε, το συνδυάζω με νότες, χρώματα ή μυρωδιές. Μου είπαν πρόσφατα πως αυτό λέγεται συναισθησία. Και λατρεύω τα πουά, τα ζωντανά χρώματα και την μουσική τύπου Brimful of Asha, που μπορεί να με κάνει να χοροπηδάω 24 ώρες το 24ωρο. <br />
<br />
5. Κάποιος που θα με γνωρίσει πρώτη φορά μπορεί να με θεωρήσει αδιάκριτη, γιατί ρωτάω πολλές ερωτήσεις. Απλά αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να καταλάβω τη λογική και την προσωπικότητα του άλλου, κάπως έτσι θεωρώ ότι προσεγγίζω την οπτική του γωνία. <br />
<br />
6. Μ' αρέσει πολύ το καλό φαγητό. Και τρώω πολύ. ΠΟΛΥ.<br />
<br />
7. Θυμάμαι απίστευτες λεπτομέρειες για τρελά πράγματα (πιχι τι φορούσε η κολλητή μου την μέρα που τη γνώρισα) και μπορώ εύκολα να συγκρατώ εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες που μου κάνουν εντύπωση. Εκτός αυτού είμαι σχετικά αριθμομνήμων και αν συμπαθήσω κάποιον μπορώ να θυμηθώ για αυτόν πολλές λεπτομέρειες που αναφέρει για τον εαυτό του σε ανύποπτες στιγμές. <br />
<br />
Χμμ εδώ το παιχνίδι λέει να το προωθήσω σε 15 μπλόγγερς. Χμμ 15 δεν θα είναι αλλά τέλος πάντων...<br />
<br />
<a href="http://xartaetos3.blogspot.com/">Αρτάκι</a>, έλα ξανά μαζί μας πλιζ!<br />
<a href="http://messornot.blogspot.com/">Blur</a>, κάτι για να εγκαινιάσω το καινούργιο μπλόγκ!<br />
<a href="http://ntina-darkandtwisty.blogspot.com/">Ντιντι</a>, καιρό έχουμε να ακούσουμε νέα σου!<br />
<a href="http://thimamaiotiksexnas.blogspot.com/">Αυτή που ήταν κάποτε,</a> γιατί απλά αγαπώ το μπλόγκ σου!<br />
<a href="http://belle-as-mayflower.blogspot.com/">Belle living her fairytale</a>, γιατί σ' αγαπώ, γιατί πρέπει να γράψεις και γιατί πρέπει να γράψεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ!<br />
<a href="http://aggizontasastra.blogspot.com/">Fleur</a>, ξανάγγιξε τα αστέρια!<br />
<br />
Φεύγω τριήμερο. Adios και wish me luck!<br />
<br />
Point final et sourire.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/cM9-EIg4AWA" width="420"></iframe>
<br />
Πιες: με απογοήτευσαν οι Pain κομμάτι χτες. Μα να μην πουν το Road Salt?! <br />
<br />
<br /></div>Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-39312180587437861952011-09-25T01:05:00.000+03:002011-09-25T01:05:21.917+03:00Come on baby, light my fire!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εκνευρίζεσαι, φωνάζεις, κλαις, παθαίνεις κατάθλιψη... Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς; Ή μήπως, γιατί δεν μπορείς ακριβώς να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση; Μήπως από την άλλη κι εσύ δεν είσαι τόσο αθώος όσο νόμιζες?<br />
<br />
Προσπαθείς από κάπου να πιαστείς με τόσο λάθος τρόπο, με μία τόσο άσχημη προσέγγιση που τελικά δεν θα σε οδηγήσει πουθενά, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ξεσπάς σε λάθος άτομα, σε αυτά που δεν φταίνε, ξεσπάς στον εαυτό σου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-C9MDlC9xa-8/Tn5T3r7fLcI/AAAAAAAAAck/GBktlZ5Ui8A/s1600/POSTER-ROSES-1024x1024_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://2.bp.blogspot.com/-C9MDlC9xa-8/Tn5T3r7fLcI/AAAAAAAAAck/GBktlZ5Ui8A/s400/POSTER-ROSES-1024x1024_large.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν: "σταμάτα να παραπονιέσαι ενώ έχεις τα πάντα". Πρέπει τελικά να μάθουμε να εκτιμάμε ορισμένα πράγματα. Είπα πρόσφατα ότι είμαι ευτυχισμένη, ότι έχω φίλους στη ζωή μου, είμαι στη σχολή που αγαπάω, έχω έναν άνθρωπο που ξέρω ότι με αγαπάει, έχω τους γονείς και τους συγγενείς μου και δεν μου λείπει τίποτα. Και το εννοώ, τίποτα.<br />
<br />
Είναι όμορφο πράγμα να εκτιμάς. Να λες ευχαριστώ που έχω τα πάντα. Και σε κάποια φάση να σταματάς να ζητάς παραπάνω. Όχι, όχι δεν εννοώ να μην χτίζεις ψηλότερα κάστρα, να μην βάζεις τα όρια και τα όνειρά σου πάνω από τα σύννεφα, εννοώ να χτίζεις ένα κάστρο και μετα να αποφασίζεις ότι δεν είναι αρκετό για σένα, ότι δεν αξίζει ούτε την περιφρόνησή σου. Να αποκτάς κάτι στη ζωή σου και να το περιφρονείς. Να μην αγαπάς τίποτα όσο του αξίζει. <br />
<br />
Στο κάτω, κάτω γιατί; Γιατί; Γιατί να μην βλέπεις πόσο όμορφη είναι η ζωή γύρω σου; Πόσο ωραία μπορείς να περάσεις ακόμα και με το πιο μικρό πράγμα του κόσμου;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-GpZVGV0VsnM/Tn5T7RCkrEI/AAAAAAAAAco/qUr442Wng2s/s1600/284251_10150278290738501_767138500_7617316_1174841_n_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="191" src="http://2.bp.blogspot.com/-GpZVGV0VsnM/Tn5T7RCkrEI/AAAAAAAAAco/qUr442Wng2s/s400/284251_10150278290738501_767138500_7617316_1174841_n_large.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Και το χειρότερο είναι ότι ίσως έρθει κάποια στιγμή που θα καταλάβεις ότι έχει γίνει... Τότε θα είναι αργά και θα λες: "Θεε μου, τι έκανα!!".<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">Είναι ωραίο να λες τα έχω όλα και είμαι ευτυχισμένη.</span><br />
<br />
Point final et sourire.<br />
<br />
Πιες: δεν πάει κάπου συγκεκριμένα το κείμενο. Απλά θεωρώ ότι πλέον είναι απόλυτη ανάγκη να λες "είμαι χαρούμενος, ευχαριστώ", σε όποιον κι αν σε έκανε χαρούμενο. </div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-43961395276722558212011-09-23T12:40:00.002+03:002011-09-23T12:44:17.227+03:0020 + 1 movies of the season...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όσο κι αν προσπαθώ να το καθυστερήσω... Όσο κι αν πάλευα να το διώξω μακριά... Όσο κι αν θέτει το τέλος της αγαπημένης μου εποχής... Το φθινόπωρο ήρθε. Και μαζί του όλες οι ταινίες της νέας season, που πραγματικά ελπίζω να είναι καλύτερες από της προηγούμενης γιατί φέτος το σινεμά μας έβγαλε το λάδι! My watchlist! Έχουμε και λέμε, λοιπόν:<br />
<br />
1. <i><b>Melancholia</b></i>: Πως μπορεί να συνδυάζεται η δεξίωση γάμου σε μία πολυτελή έπαυλη με έναν μετεωρίτη, ο οποίος πλησιάζει απειλητικά τη γη?! Μάλλον μόνο ο von Trier θα μπορούσε να τα συνδυάσει αυτά τα δύο! Ο σκηνοθέτης που λίγο μετά το φεστιβάλ Καννών ανακοίνωσε ότι είναι Ναζιστής παρουσιάζει αυτό που φαίνεται πως είναι η πιο ανατρεπτική ταινία της χρονιάς!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.aceshowbiz.com/images/still/melancholia-poster03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.aceshowbiz.com/images/still/melancholia-poster03.jpg" width="268" /></a></div>
2. <i><b>Midnight in Paris</b></i>: Ο Woody Allen στο Παρίσι. Αυτό και τέλος. (αλλά Owen Wilson?! What were you thinking Woody?!)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFJP5A-wimy9fsuZW0a83mORtNmMamlMsnkqlDt_9RwIJtUexCD4TSYjLVHrPSewQ3MD3hZpUCwoonpz91DrSFXBFcz5dz4VFHzUySH1Xj1gax9-J5e6RyAAIV6U8GkSQO1TXVjJls5t24/+in+Paris.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFJP5A-wimy9fsuZW0a83mORtNmMamlMsnkqlDt_9RwIJtUexCD4TSYjLVHrPSewQ3MD3hZpUCwoonpz91DrSFXBFcz5dz4VFHzUySH1Xj1gax9-J5e6RyAAIV6U8GkSQO1TXVjJls5t24/+in+Paris.jpg" width="216" /></a></div>
3. <i><b>Dark shadows</b></i>: Ο Tim Burton επιστρέφει με μία ακόμα ατμοσφαιρική ταινία σαν κι αυτές που μόνο εκείνος ξέρει να κάνει. Ένα βαμπίρ και το περιβάλλον του, μάγισσες, τέρατα, φαντάσματα και λυκάνθρωποι. Και ποιοι άλλοι στο cast?! Γίνεται ταινία του Burton χωρίς Johnny Depp και Helena Bonham Carter!? Μόνο που αυτή τη φορά προστίθεται και μία πολλά υποσχόμενη Eva Green!<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
4.<i><b>Prometheus</b></i>: Ο Ridley -Alien- Scott επέστρεψε με ένα διαστημικό project... Μέχρι τώρα, λίγα έχουν διαρρεύσει. Η υπόθεση δεν είναι ακριβώς γνωστή και υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου. Το cast όμως σίγουρα θα αποτελείται από τους Michael Fassbender και Charlize Theron.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLoMJDtwWziY7FtBLhOB2ox6derZxWTUZWGUx5J91dYdLIusn-_qm8TenuNOMGenSJtKjzMf_t8H1xC31B1HkYfnqgpWhOsSEAIlX8XMbovfXEMKXa1OydyxHCylWlkHfJuEqJseUT6ZRM/s748/Prometheus+Logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLoMJDtwWziY7FtBLhOB2ox6derZxWTUZWGUx5J91dYdLIusn-_qm8TenuNOMGenSJtKjzMf_t8H1xC31B1HkYfnqgpWhOsSEAIlX8XMbovfXEMKXa1OydyxHCylWlkHfJuEqJseUT6ZRM/s320/Prometheus+Logo.jpg" width="225" /></a></div>
<br />
5.<i><b>The girl with the dragon tatoo: </b></i>Μετά την Σουηδική παραγωγή, η Αμερικάνικη version της τριλογίας Millenium έρχεται δια χειρός David Fincher. Μία ταινία που σίγουρα θα προκαλέσει όπως φαίνεται ακόμα και από το ημίγυμνο πόστερ της.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><a href="http://www.joblo.com/movie-posters/images/full/dragon-tattoo-uncensored.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.joblo.com/movie-posters/images/full/dragon-tattoo-uncensored.jpg" width="211" /></a></b></i></div>
<i><b>6. The Dark Knight Rises</b></i>: Batman και Christopher Nolan. Και Christian Bale. Και Michael Kane. No more words.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUqQxOL8KLJroW7ZRPEY2EBaPdx06A4yIV378QMEgmK_AWMYdQHq1I4amx09L0S-jrUjqYEU67phUFfkEh2i9jux_i3vld4ZBUiadFC7FusTns-JAcjQ1dYKYnihi-CawSQ-dKCpYqjlY/s1600/TheDarkKnightRises_TeaserPoster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUqQxOL8KLJroW7ZRPEY2EBaPdx06A4yIV378QMEgmK_AWMYdQHq1I4amx09L0S-jrUjqYEU67phUFfkEh2i9jux_i3vld4ZBUiadFC7FusTns-JAcjQ1dYKYnihi-CawSQ-dKCpYqjlY/s320/TheDarkKnightRises_TeaserPoster.jpg" width="216" /></a></div>
<i><b>7.J. Edgar</b></i>: Ο Clint Eastwood αναλαμβάνει να ξετυλίξει τη ζωή του διευθυντή του FBI. Ενός ανθρώπου που όλοι φοβούνταν, ο οποίος όμως κρύβει μυστικά που κανείς δεν φαντάζεται. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο φαντάζει ιδανικός για τον ρόλο και ο Eastwood στα 81 καλείται να σκηνοθετήσει τη ζωή ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους αποκαλύπτοντας κομμάτια, όπως η ομοφυλοφιλία του.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.heyuguys.co.uk/images/2011/09/J-Edgar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.heyuguys.co.uk/images/2011/09/J-Edgar.jpg" width="216" /></a></div>
<i><b>8. The Iron Lady</b></i>: Η ζωή της Σιδηράς Κυρίας, Margaret Thatcher, την οποία υποδείεται η Σιδηρά Κυρία του κινηματογράφου Meryl Strip. Σνίφ, σνίφ, μυρίζει όσκαρ στον αέρα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://veryaware.com/wp-content/uploads/2011/09/THE-IRON-LADY-e1316737891597.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://veryaware.com/wp-content/uploads/2011/09/THE-IRON-LADY-e1316737891597.jpg" width="213" /></a></div>
<i><b> 9. Hobbi</b></i>t: Οι περιπέτειες του Bilbo Baggins στην προσπάθειά του να βρει το δαχτυλίδι, δηλαδή ουσιαστικά το prequel της γνωστής τριλογίας. Σκηνοθετημένη από τον ίδιο σκηνοθέτη, Peter Jackson, η πρώτη από τις δύο ταινίες με τις περιπέτειες του Bilbo, ξαναμαζεύει την παλιά ομάδα ηθοποιών του Άρχοντα. Fans, ετοιμαστείτε! <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.moviespad.com/photos/the-hobbit-an-unexpected-journey-movie-poster-eba79.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://www.moviespad.com/photos/the-hobbit-an-unexpected-journey-movie-poster-eba79.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<i><b> 10. A Dangerous Method</b></i>: Viggo Mortensen και Michael Fassbender στους ρόλους του Freud και του συναδέρφου του Jung.Η Keira Knightley εμφανίζεται σαν ασθενής. Και κάπως έτσι, γεννιέται η ψυχανάλυση.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.onair24.gr/sites/default/files/imagecache/preview/photos/keira-knightley-dangerous-method-posters-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.onair24.gr/sites/default/files/imagecache/preview/photos/keira-knightley-dangerous-method-posters-02.jpg" width="236" /></a></div>
<i><b>11.Albert Nobbs</b></i>: Η Albert Noobs ζει στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα και παλεύει να τα βγάλει πέρα. Αποφασίζει να μεταμφιεστεί σε άντρα και να δουλέψει ως butler. Η Glenn Close, μια αγνώριστη Glenn Close, στο ρόλο του/της Albert, γράφει επιτέλους το έργο που λάτρεψε ως θεατρική ηθοποιός. Κάτι μου λέει πως το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.britscene.com/wp-content/uploads/2011/04/1-British-Movie-Albert-Nobbs-Poster-e1304213838345.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.britscene.com/wp-content/uploads/2011/04/1-British-Movie-Albert-Nobbs-Poster-e1304213838345.jpg" width="214" /></a></div>
<b><i>12. Hugo</i></b>: Ο Scorcese επιστρέφει με τις περιπέτειες ενός παιδιού που χάνει τον πατέρα του και μένει στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Ο Jude Law σαν πατέρας και ο ρόλος έκπληξη είναι αυτός του Sacha Baron -Borat/Bruno- Coen.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><a href="http://twitchfilm.com/news/HugoPoster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://twitchfilm.com/news/HugoPoster.jpg" width="216" /></a></b></i></div>
<i><b>13. Anonymous</b></i>: Ήταν λογικό να γίνει κάποια στιγμή ταινία η θεωρία πολλών ακαδημαϊκών, ότι τα έργα του Σεξπιρ δεν ήταν στην πραγματικότητα δικά του. Έτσι παρακολουθούμε την διαδοχή της Ελισσάβετ της Πρώτης και την επανάσταση που ακολούθησε. Και το ερώτημα είναι: was Shakespeare a fraud?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://static.igossip.com/photos_2/may_2011/small_anonymous_poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://static.igossip.com/photos_2/may_2011/small_anonymous_poster.jpg" width="216" /></a></div>
<i><b> 14.War horse:</b></i> Stiven Spielberg. Αυτή τη φορά μακριά από εξωγηίνους. Σκηνοθετεί τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τα μάτια..... ενός αλόγου! Ιδιοφυές ή καταστροφικό?!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.nickutopia.com/wp-content/uploads/2010/05/War-Horse-Movie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.nickutopia.com/wp-content/uploads/2010/05/War-Horse-Movie.jpg" width="207" /></a></div>
<b><i> 15. The adventures of Tintin</i></b>: Και πάλι Spielberg, ο οποιός αποφασίζει να κάνει ταινία τον Τεν τεν και τον Μιλού. Μερικές αμφοβολίες για την τεχνική που γυρίστικε η ταινία... Ούτε ακριβώς cartoon, ούτε ακριβώς άνθρωποι... Μήπως ο Βέλγος Tintin όμως χάσει τη γλύκα του έτσι?!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguu6BuRsZca09xgQETAeZvBx0JrDj_BH3PRt-IP04YmhlAkUJQAuWjB7kF4NcZBE54UkENPDjDaqiSJNCsVIw0QYVHm4eNFyWiGpOfgTLsFekSd0SAQkyTOX0KOq6sWaWj8Sv3EF9Y5nU3/s1600/TinTinPosterFirstOneSheet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguu6BuRsZca09xgQETAeZvBx0JrDj_BH3PRt-IP04YmhlAkUJQAuWjB7kF4NcZBE54UkENPDjDaqiSJNCsVIw0QYVHm4eNFyWiGpOfgTLsFekSd0SAQkyTOX0KOq6sWaWj8Sv3EF9Y5nU3/s320/TinTinPosterFirstOneSheet.jpg" width="216" /></a></b></i></div>
<i><b> 16.This must be the place</b></i>: Ένας ξεπεσμένος rock star ψάχνει τον Ναζί εκτελεστή του πατέρα του, ο οποίος έχει ξεφύγει στις Η.Π.Α. Sean Penn με μακρύ μαλλί που, μάλλον, τα δίνει όλα στην ταινία.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://pics.filmaffinity.com/This_Must_Be_the_Place-927978054-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://pics.filmaffinity.com/This_Must_Be_the_Place-927978054-large.jpg" width="215" /></a></div>
<i><b>17.50/50</b></i>: Μία κωμωδία για έναν καρκινοπαθή που έχει 50/50 πιθανότητες να ζήσει ή να πεθάνει. Κωμωδία?! Wtf?! Must see ταινία αφού παίζει ο Joseph Gordon-Levitt που στο 500 Days of Summer απέδειξε ότι ξέρει καλά τι κάνει.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.filmschoolrejects.com/images/50-50-poster-640x948.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.filmschoolrejects.com/images/50-50-poster-640x948.jpg" width="216" /></a></div>
<i><b> 18. Don't be afraid of the dark</b></i>: Για τους λάτρεις των θρίλερ. Ατμοσφαιρική ταινία με το στύλ που μόνο ο Guillermo del Toro ξέρει να δώσει. Άλλα Katie Holmes??<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.filmofilia.com/wp-content/uploads/2010/07/dontbeafraidofthedark_poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.filmofilia.com/wp-content/uploads/2010/07/dontbeafraidofthedark_poster.jpg" width="213" /></a></div>
<i><b>19.The Raven</b></i>: Οι τελευταίες μέρες ζωής του Edgar Allan Poe στις οποίες, ο συγγραφέας ψάχνει τον δολοφόνο τον οποίο απεικονίζει στις ιστορίες του. Δύο λέξεις: John Cusack.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.horror-movies.ca/wp-content/uploads/2011/07/The-Raven-poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.horror-movies.ca/wp-content/uploads/2011/07/The-Raven-poster.jpg" width="216" /></a></div>
<br />
<b><i> 20.Brave</i></b>: Φυσικά όλα κλείνουν με Disney. Οι περιπέτειες μίας Σκοτσέζας πριγκήπισσας που κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι. Της αρέσει η τοξοβολία και κάπως καταφέρνει να βάλει το βασίλειο του πατέρα της σε κίνδυνο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.onlinemovieshut.com/wp-content/uploads/2011/07/brave-poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.onlinemovieshut.com/wp-content/uploads/2011/07/brave-poster.jpg" width="220" /></a></div>
<i><b>+1</b><b>.Untitled Snowhite project:</b></i> Μία σκοτεινή τροπή στο κλασικό παραμύθι της Χιονάτης. Η Julia Roberts στο ρόλο της κακιάς βασίλισσας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.movienewz.com/wp-content/gallery/snow-white-posters/snow_white_poster_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.movienewz.com/wp-content/gallery/snow-white-posters/snow_white_poster_01.jpg" width="216" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: x-large;"> That's all folks!! </span><br />
Θα τα πούμε στα σινεμά.<br />
<br />
Point final et sourire.<br />
<br /></div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5428690369537954798.post-58529641408709835692011-09-06T02:00:00.002+03:002011-09-06T02:04:35.979+03:00Ματωμένο φεγγάρι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το είχες δει στον ύπνο σου όταν ήσουν μικρός και μου το είπες. Η Σελήνη- πάντα η Σελήνη και ποτέ το φεγγάρι- είναι φτιαγμένη από συναισθήματα ανθρώπων. Γι' αυτό και αλλάζει συνέχεια μορφή και χρώματα.<br />
<br />
Και μου είπες για το ματωμένο φεγγάρι. Όταν είναι κόκκινο το φεγγάρι, ο κόσμος υποφέρει και πονάει. Και ήταν ματωμένο, σήμερα, το φεγγάρι. Και όταν χάθηκε από τον ουρανό, σου είπα:"Πάει, δεν πονάει πια ο κόσμος.". Γέλασες και μου είπες ότι αυτά ήταν και τα δικά σου λόγια, όταν έβλεπες τα παιδικά σου ματωμένα φεγγάρια από την ταράτσα.<br />
<br />
Και μου είπες "σ' αγαπάω". Για πρώτη φορά. Στην παραλία μας, με τα αστέρια μας και με το ματωμένο φεγγάρι.<br />
<br />
Και εγώ σ' αγαπάω.<br />
<br />
Point final et sourire.</div>
Amélie Melonhttp://www.blogger.com/profile/01837352210153660553noreply@blogger.com2