Βλέποντας τις ευκαιρίες να περνούν μπροστά στα μάτια μου και το σύμπαν να γελάει και να παίζει με τις λέξεις. Αυτοπεποίθηση στο μείον άπειρο, με τις ελπίδες μου να αρνούνται να πεθάνουν.
Όσο περνάει η ζωή μου, τόσο αποφασίζω ότι ποτέ δεν πρέπει να λέω ποτέ. Μποφίλιου λοιπόν, εγώ που δεν μπορούσα ούτε να την ακούσω.... Μποφίλιου 24 ώρες. Σε έχω βρει και σε χάνω. Νομίζω σ' έχω βρει, δεν ξέρω αν θα σ' έχω. Έστω για λίγο.
"Ετοιμαζόμουνα για σένα και δεν άκουγα κανένα που μου λεγε πως ίσως δεν φανείς. Και περάσαν οι ζωές μας. Δεν βρεθήκαμε ποτέ μας και τη θέση σου την παίρνουνε σκιές."
Ο μεγαλύτερος φόβος μου.
Point final et sourire.
