Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

sit back & enjoy the ride....

Επιλογές και συνέπειες... Λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Δική σου επιλογή ποιον θα αγαπήσεις, δική σου επιλογή ποιον θα ξεχάσεις, δική σου επιλογή αν θα προσπαθήσεις και τελικά, στο κάτω κάτω, σχεδόν δική σου και η επιλογή αν θα πετύχεις.

Επιλογές που ίσως οδηγήσουν σε μεγάλες αλλαγές. Ίσως πάλι και όχι... Εξαρτάται μάλλον από το πώς βλέπεις εσύ την αλλαγή. Πόσο την χρειάζεσαι και πόσο την φοβάσαι. Πόσο την έχεις ανάγκη ή πόσο θέλεις να κρυφτείς πίσω από αυτή για να δικαιολογήσεις την αδράνειά σου.

Λένε πώς η πρώτη επιλογή είναι τις περισσότερες φορές και η πιο σωστή. Όχι, όχι εκείνη η επιλογή που θα πείς στον πρώτο που θα σε ρωτήσει. Εκείνη που θα εκραγεί στο μυαλό σου μόλις ακούσεις την ερώτηση. Εκείνη που αν έχεις δίλημμα και ρίξεις κορώνα ή γράμματα, θα κάνει την καρδιά σου να ελπίζει κρυφά να έρθουν γράμματα. Εκείνη που πηγάζει βαθιά μέσα από το υποσυνείδητο.

Πιστεύω ακράδαντα στις επιλογές. Και πιστεύω, επίσης (αν και συνέχεια μου φωνάζεις πως όλα είναι μαθηματικά), ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Τα πάντα στην ζωή μας δίνουν εφόδια για να προχωρήσουμε παρακάτω. Κάθε αναποδιά μας κάνει πιο δυνατούς και κάθε συνέπεια μας δείχνει τα λάθη στις επιλογές μας, για να μην τα ξανακάνουμε.
 
Είναι όμορφο πράγμα να ξέρεις τι θέλεις. Να έχεις καταχωνιάσει στο βάθος του μυαλού σου τις επιλογές και τα όνειρά σου και ακόμα και αν δεν τολμάς να τα αποκαλύψεις (από φόβο ίσως;), βαθειά μέσα σου να είσαι σίγουρος για το δρόμο σου, όσες στροφές και αναποδιές κι αν σου εμφανίσει.Και έτσι, τελικά,να κάθεσαι σε μία κουνιστή καρέκλα, να σκέφτεσαι τη ζωή σου και να μπορείς με σιγουριά να πεις: "Ό,τι κι αν έγινε, όσο κι αν έπεσα, όσο κι αν έκλαψα, όσο κι αν γέλασα, δεν μετανιώνω για τίποτα από όσα έκανα. Είμαι ευτυχισμένος."

Και προσοχή. Ναι, αγαπάμε τα λάθη μας γιατί μας κάνουν αυτό που είμαστε. Αλλά το ίδιο λάθος δεύτερη φορά, δεν είναι λάθος. Είναι επιλογή.

Πιες: Η αλλαγή δεν είναι απαραίτητα ριζική. Κοίταξε να αλλάξεις αυτό που έχεις και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Αυτό είναι που θα σε κάνει καλύτερο επαγγελματία και πάνω από όλα σωστό και καλό άνθρωπο.

Πιες 2: Καλό φθινόπωρο. Και οι δικές μου ριζικές αλλαγές? Ένα φρεσκοβαμμένο δωμάτιο, με καινούργια έπιπλα, με μία ροζ ορχιδέα και με ένα φούξια στίκερ Audrey Hepburn κολλημένο στον ένα τοίχο. Φωτεινό, όμορφο, καθαρό και τελείως Αμελί Μελόν.

Πιες 3: Χρόνια πολλά, αγαπημένη μου Χώρα που έγινες ενός αλλά δεν κατάφερα να σε γιορτάσω όπως ήθελα.

Point final et sourire.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Under the coconut tree...

Μεγαλιώδης η αρχή των καλοκαιρινών μας διακοπών στην Πάρο... 7 μέρες γεμάτες μπάνια, γέλια, πολύ φαγητό, απρόοπτες εξαρθρώσεις, μεθύσια και νύχτες στο Παλέρμο.

Και τώρα πάμε για τη μεγαλιώδη συνέχεια...

Η Α. μου Κεφαλλονιά.
Η Α.Λ. μου Αμερική.
Η Λ. μου Ανάβυσσο.
Η Τ. μου Σπάρτη.
Ο Β. και ο Γ. Λαγονήσι.
Η Ε. μου Αθήνα.
Ο Δ. μου Γιάννενα.

Εγώ...Βάρκιζα. Και Σπάρτη. Και Λαγονήσι. Και Ανάβυσσο.

Και Καβούρι, Γαλάζια Ακτή και Βάρκιζα για μπάνια.
Και Waffle House για παγωτό.
Και Nivea λάδι για συνέχεια στο μαύρισμα.
Και καινούργιες ρακέτες για καινούργιους ρακεteers.
Και Ρία, Βάρκιζα, Τριανόν και Αίγλη για θερινό σινεμά.
Και στη βεράντα μου.... Under the coconut tree.



Point final et sourire (καλοκαιρινό και ελαφρώς μαυρισμένο)