poison ivy & B....

Είναι ωραίο να του λες έλα να κάτσουμε στο μπαλκόνι μου για να πιούμε μπύρες και να έρχεται...

Είναι ωραίο να σου λέει ότι κάνεις καλό καφέ...

Είναι ωραίο να σου ποστάρει την ακουστική έκδοση του sweet child of mine στο fb και να γράφει από πάνω sweet love of mine.  

Είναι ωραίο να δοκιμάζει την κιθάρα σου, αυτή που δεν αφήνεις άνθρωπο να πιάσει.

Είναι ωραίο να προσπαθεί να την κουρδίσει και να κάθεσαι στον απέναντι καναπέ, γράφοντας κείμενο.

Είναι ωραίο που είναι ένα μικρό nerd και μπορείς πάντα να τον ρωτήσεις γιατί το HTML του blogger δεν σε αφήνει να βάλεις την καρδούλα με το άγγιστρο και το 3 στον τίτλο.

Είναι ωραίο που σου στέλνει φιλιά από μακριά.

Είναι ωραίο να σε ζεσταίνει όταν είσαι λεπτά ντυμένη και φτάνεις να τρέμεις απ' το κρύο.

Είναι ωραίο να τον κοιτάς να κοιμάται και να είναι ήρεμος σαν μικρό παιδί.

Είναι ωραίο να τρώτε μαζί πρωινό στην κουζίνα.

Είναι ωραίο να γελάς μαζί του και να τον γαργαλάς.

Ναι, είναι τέλειο να τον βλέπεις να παίζει με την μαύρη κιθάρα στον απέναντι καναπέ το wish you were here, που ξέρει οτι είναι το αγαπημένο σου.



Point final et sourire.

πιο πολύ, δεν γίνεται...

Γίνεται να περάσει ένα βράδυ και να μην ξέρεις αν έχεις κοιμηθεί;

Γίνεται να κάθεσαι σε ένα μπαλκόνι με δύο κορίτσια και να γελάς τόσο δυνατά που να σε πιάνει το στομάχι σου;

Γίνεται να πιέζεσαι αλλά πλέον να αρνείσαι να φτάσεις στα άκρα γιατί δεν το αξίζουν;

Γίνεται το timing ενός ανθρώπου να είναι απλά τόσο λάθος και κάθε φορά να σου σπάει τα νεύρα; 

Γίνεται να πετάς πιο μακριά, σε άλλους πλανήτες και το μυαλό σου μόνιμα να ταξιδεύει;

Γίνεται να γράφεις όπου βρίσκεις χαρτί;

Γίνεται να κολλήσεις τόσο πολύ με ένα συγκρότημα που μισούσες;

Ε ναι! Πιο πολύ, δεν γίνεται!!

Point final et sourire.