Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Come on baby, light my fire!

Εκνευρίζεσαι, φωνάζεις, κλαις, παθαίνεις κατάθλιψη... Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς; Ή μήπως, γιατί δεν μπορείς ακριβώς να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση; Μήπως από την άλλη κι εσύ δεν είσαι τόσο αθώος όσο νόμιζες?

Προσπαθείς από κάπου να πιαστείς με τόσο λάθος τρόπο, με μία τόσο άσχημη προσέγγιση που τελικά δεν θα σε οδηγήσει πουθενά, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ξεσπάς σε λάθος άτομα, σε αυτά που δεν φταίνε, ξεσπάς στον εαυτό σου.




Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν: "σταμάτα να παραπονιέσαι ενώ έχεις τα πάντα". Πρέπει τελικά να μάθουμε να εκτιμάμε ορισμένα πράγματα. Είπα πρόσφατα ότι είμαι ευτυχισμένη, ότι έχω φίλους στη ζωή μου, είμαι στη σχολή που αγαπάω, έχω έναν άνθρωπο που ξέρω ότι με αγαπάει, έχω τους γονείς και τους συγγενείς μου και δεν μου λείπει τίποτα. Και το εννοώ, τίποτα.

Είναι όμορφο πράγμα να εκτιμάς. Να λες ευχαριστώ που έχω τα πάντα. Και σε κάποια φάση να σταματάς να ζητάς παραπάνω. Όχι, όχι δεν εννοώ να μην χτίζεις ψηλότερα κάστρα, να μην βάζεις τα όρια και τα όνειρά σου πάνω από τα σύννεφα, εννοώ να χτίζεις ένα κάστρο και μετα να αποφασίζεις ότι δεν είναι αρκετό για σένα, ότι δεν αξίζει ούτε την περιφρόνησή σου. Να αποκτάς κάτι στη ζωή σου και να το περιφρονείς. Να μην αγαπάς τίποτα όσο του αξίζει.

Στο κάτω, κάτω γιατί; Γιατί; Γιατί να μην βλέπεις πόσο όμορφη είναι η ζωή γύρω σου; Πόσο ωραία μπορείς να περάσεις ακόμα και με το πιο μικρό πράγμα του κόσμου;

Και το χειρότερο είναι ότι ίσως έρθει κάποια στιγμή που θα καταλάβεις ότι έχει γίνει... Τότε θα είναι αργά και θα λες: "Θεε μου, τι έκανα!!".

Είναι ωραίο να λες τα έχω όλα και είμαι ευτυχισμένη.

Point final et sourire.

Πιες: δεν πάει κάπου συγκεκριμένα το κείμενο. Απλά θεωρώ ότι πλέον είναι απόλυτη ανάγκη να λες "είμαι χαρούμενος, ευχαριστώ", σε όποιον κι αν σε έκανε χαρούμενο.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

20 + 1 movies of the season...

Όσο κι αν προσπαθώ να το καθυστερήσω... Όσο κι αν πάλευα να το διώξω μακριά... Όσο κι αν θέτει το τέλος της αγαπημένης μου εποχής... Το φθινόπωρο ήρθε. Και μαζί του όλες οι ταινίες της νέας season, που πραγματικά ελπίζω να είναι καλύτερες από της προηγούμενης γιατί φέτος το σινεμά μας έβγαλε το λάδι! My watchlist! Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

1. Melancholia: Πως μπορεί να συνδυάζεται η δεξίωση γάμου σε μία πολυτελή έπαυλη με έναν μετεωρίτη, ο οποίος πλησιάζει απειλητικά τη γη?! Μάλλον μόνο ο von Trier θα μπορούσε να τα συνδυάσει αυτά τα δύο! Ο σκηνοθέτης που λίγο μετά το φεστιβάλ Καννών ανακοίνωσε ότι είναι Ναζιστής παρουσιάζει αυτό που φαίνεται πως είναι η πιο ανατρεπτική ταινία της χρονιάς!

2. Midnight in Paris: Ο Woody Allen στο Παρίσι. Αυτό και τέλος. (αλλά Owen Wilson?! What were you thinking Woody?!)
3. Dark shadows: Ο Tim Burton επιστρέφει με μία ακόμα ατμοσφαιρική ταινία σαν κι αυτές που μόνο εκείνος ξέρει να κάνει. Ένα βαμπίρ και το περιβάλλον του, μάγισσες, τέρατα, φαντάσματα και λυκάνθρωποι. Και ποιοι άλλοι στο cast?! Γίνεται ταινία του Burton χωρίς Johnny Depp και Helena Bonham Carter!? Μόνο που αυτή τη φορά προστίθεται και μία πολλά υποσχόμενη Eva Green!

4.Prometheus: Ο Ridley -Alien- Scott επέστρεψε με ένα διαστημικό project... Μέχρι τώρα, λίγα έχουν διαρρεύσει. Η υπόθεση δεν είναι ακριβώς γνωστή και υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου. Το cast όμως σίγουρα θα αποτελείται από τους Michael Fassbender και Charlize Theron.

5.The girl with the dragon tatoo: Μετά την Σουηδική παραγωγή, η Αμερικάνικη version της τριλογίας Millenium έρχεται δια χειρός David Fincher. Μία ταινία που σίγουρα θα προκαλέσει όπως φαίνεται ακόμα και από το ημίγυμνο πόστερ της.
6. The Dark Knight Rises: Batman και Christopher Nolan. Και Christian Bale. Και Michael Kane. No more words.
7.J. Edgar: Ο Clint Eastwood αναλαμβάνει να ξετυλίξει τη ζωή του διευθυντή του FBI. Ενός ανθρώπου που όλοι φοβούνταν, ο οποίος όμως κρύβει μυστικά που κανείς δεν φαντάζεται. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο φαντάζει ιδανικός για τον ρόλο και ο Eastwood στα 81 καλείται να σκηνοθετήσει τη ζωή ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους αποκαλύπτοντας κομμάτια, όπως η ομοφυλοφιλία του.
8. The Iron Lady: Η ζωή της Σιδηράς Κυρίας, Margaret Thatcher, την οποία υποδείεται η Σιδηρά Κυρία του κινηματογράφου Meryl Strip. Σνίφ, σνίφ, μυρίζει όσκαρ στον αέρα.
 9. Hobbit: Οι περιπέτειες του Bilbo Baggins στην προσπάθειά του να βρει το δαχτυλίδι, δηλαδή ουσιαστικά το prequel της γνωστής τριλογίας. Σκηνοθετημένη από τον ίδιο σκηνοθέτη, Peter Jackson, η πρώτη από τις δύο ταινίες με τις περιπέτειες του Bilbo, ξαναμαζεύει την παλιά ομάδα ηθοποιών του Άρχοντα. Fans, ετοιμαστείτε!

 10. A Dangerous Method: Viggo Mortensen και Michael Fassbender στους ρόλους του Freud και του συναδέρφου του Jung.Η Keira Knightley εμφανίζεται σαν ασθενής. Και κάπως έτσι, γεννιέται η ψυχανάλυση.
11.Albert Nobbs: Η Albert Noobs ζει στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα και παλεύει να τα βγάλει πέρα. Αποφασίζει να μεταμφιεστεί σε άντρα και να δουλέψει ως butler. Η Glenn Close, μια αγνώριστη Glenn Close, στο ρόλο του/της Albert, γράφει επιτέλους το έργο που λάτρεψε ως θεατρική ηθοποιός. Κάτι μου λέει πως το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό.
 12. Hugo: Ο Scorcese επιστρέφει με τις περιπέτειες ενός παιδιού που χάνει τον πατέρα του και μένει στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Ο Jude Law σαν πατέρας και ο ρόλος έκπληξη είναι αυτός του Sacha Baron -Borat/Bruno- Coen.
13. Anonymous: Ήταν λογικό να γίνει κάποια στιγμή ταινία η θεωρία πολλών ακαδημαϊκών, ότι τα έργα του Σεξπιρ δεν ήταν στην πραγματικότητα δικά του. Έτσι παρακολουθούμε την διαδοχή της Ελισσάβετ της Πρώτης και την επανάσταση που ακολούθησε. Και το ερώτημα είναι: was Shakespeare a fraud?
 14.War horse: Stiven Spielberg. Αυτή τη φορά μακριά από εξωγηίνους. Σκηνοθετεί τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τα μάτια..... ενός αλόγου! Ιδιοφυές ή καταστροφικό?!
 15. The adventures of Tintin: Και πάλι Spielberg, ο οποιός αποφασίζει να κάνει ταινία τον Τεν τεν και τον Μιλού. Μερικές αμφοβολίες για την τεχνική που γυρίστικε η ταινία... Ούτε ακριβώς cartoon, ούτε ακριβώς άνθρωποι... Μήπως ο Βέλγος Tintin όμως χάσει τη γλύκα του έτσι?!
 16.This must be the place: Ένας ξεπεσμένος rock star ψάχνει τον Ναζί εκτελεστή του πατέρα του, ο οποίος έχει ξεφύγει στις Η.Π.Α. Sean Penn με μακρύ μαλλί που, μάλλον, τα δίνει όλα στην ταινία.
 17.50/50: Μία κωμωδία για έναν καρκινοπαθή που έχει 50/50 πιθανότητες να ζήσει ή να πεθάνει. Κωμωδία?! Wtf?! Must see ταινία αφού παίζει ο Joseph Gordon-Levitt που στο 500 Days of Summer απέδειξε ότι ξέρει καλά τι κάνει.
 18. Don't be afraid of the dark: Για τους λάτρεις των θρίλερ. Ατμοσφαιρική ταινία με το στύλ που μόνο ο Guillermo del Toro ξέρει να δώσει. Άλλα Katie Holmes??
19.The Raven: Οι τελευταίες μέρες ζωής του Edgar Allan Poe στις οποίες, ο συγγραφέας ψάχνει τον δολοφόνο τον οποίο απεικονίζει στις ιστορίες του. Δύο λέξεις: John Cusack.

 20.Brave: Φυσικά όλα κλείνουν με Disney. Οι περιπέτειες μίας Σκοτσέζας πριγκήπισσας που κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι. Της αρέσει η τοξοβολία και κάπως καταφέρνει να βάλει το βασίλειο του πατέρα της σε κίνδυνο.
+1.Untitled Snowhite project: Μία σκοτεινή τροπή στο κλασικό παραμύθι της Χιονάτης. Η Julia Roberts στο ρόλο της κακιάς βασίλισσας.

 That's all folks!!
Θα τα πούμε στα σινεμά.

Point final et sourire.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Ματωμένο φεγγάρι...

Το είχες δει στον ύπνο σου όταν ήσουν μικρός και μου το είπες. Η Σελήνη- πάντα η Σελήνη και ποτέ το φεγγάρι- είναι φτιαγμένη από συναισθήματα ανθρώπων. Γι' αυτό και αλλάζει συνέχεια μορφή και χρώματα.

 Και μου είπες για το ματωμένο φεγγάρι. Όταν είναι κόκκινο το φεγγάρι, ο κόσμος υποφέρει και πονάει. Και ήταν ματωμένο, σήμερα, το φεγγάρι. Και όταν χάθηκε από τον ουρανό, σου είπα:"Πάει, δεν πονάει πια ο κόσμος.". Γέλασες και μου είπες ότι αυτά ήταν και τα δικά σου λόγια, όταν έβλεπες τα παιδικά σου ματωμένα φεγγάρια από την ταράτσα.

Και μου είπες "σ' αγαπάω". Για πρώτη φορά. Στην παραλία μας, με τα αστέρια μας και με το ματωμένο φεγγάρι.

 Και εγώ σ' αγαπάω.

 Point final et sourire.