Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Dancing with the stars...

Ξεκινάει η εποχή των μεγάλων αλλαγών εε? Κάπως έτσι αισθάνομαι... Όπως ένιωθα στα τέλη του σχολείου. Εκεί στις Πανελλήνιες που δεν ξέρεις αν αυτό που έρχεται είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί στη ζωή σου ή η μεγαλύτερη σου κατρακύλα. Για μένα, ευτυχώς, ήταν το πρώτο.

Εποχή μεγάλων αλλαγών λοιπόν. Από του χρόνου, η ηρωική αποχώρησή μας από τη σχολή και μία καθημερινότητα σε περιβάλλον νοσοκομείου. Κλινικές. Παθολογία και χειρουργική. Και ακτινολογία, που όλοι την έχουμε ξεχασει.

Και στη σχολή ενα κλίμα χαοτικό. Κλήρωσεις για κλινικές. Μέσα στον πανικό των 200 ατόμων σε ένα αμφιθέατρο, αρχίζει ο πανηγυρισμός γιατι έτυχε αυτό που θέλαμε. Και μετα αρχίζει το παζάρι των ανταλλαγών. " Έχω Αρεταιειο χειρουργική και θέλω Αττικό. Β κλινική, οχι Δ. Ποιος ανταλλάζει?". Ξεκίνησα στην αρχή του χρόνου μην ξέροντας ούτε ένα νοσοκομείο. Σε μία μέρα, έχω μάθει όλα τα νοσοκομεία (και του υπεύθυνους γιατρους) της Αττικής.

Μετά από τον ενθουσιασμό της ιδέας ότι το Gray's Anatomy θα ζωντανέψει μπροστά στα μάτια σου, αρχίζεις και σκέφτεσαι όλα αυτά που θα αφήσεις πίσω. Τη λατρεμένη σχολή, την τρύπα που παίρνεις καφέ και γιαούρτι, τα παγκάκια μπροστά στον Ιπποκράτη, τις βλακείες στα αμφιθέατρα, το τιτσου στο κηλικείο και πιο πολυ απ' όλα τους φίλους που δεν θα βρουν τις κατάλληλες ανταλλαγές για να έρθουν μαζί σου. Και θα σου λείψουν. Γιατί τους έβλεπες κάθες μέρα και τους αγαπάς. Και ξέρεις ότι θα σου λείψουν. Ακόμα κι αν όλοι σου λένε να μην σε νοιάζει.

Τέλος πάντων, εκτός από τη σχολή.

Νέος τρόπος ζωής που ξεκινάει απο νέο τρόπο διατροφής, που σημαινει... ΕΧΩ ΠΗΞΕΙ ΣΤΑ ΦΡΟΥΤΑ. Και θέλω σοκολάτα (παγωτο Nutella και froyo). Αλλά και με αυτό τα καταφέρνω. -2 κιλά και πάμε δυνατά για τη συνέχεια. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο διαιτολόγος είναι μαναράκι.



Με το άλλο θέμα, μεγάλη ιστορία. Και από εκείνο το "μέτωπο", ξεκινάει μάλλον κάτι καινούργιο από Τετάρτη. Όσο ξέρω ότι θα είναι σίγουρα για το καλό μου, τόσο δεν θέλω να ξεκινήσω απο τα 20 μου κάτι που θα αλλάξει την καθημερινότητα μου και θα με δυσκολεύει κάθε μέρα. Δεν θέλω. Όσο εύκολο μου ήταν να δεχτώ ότι δεν είμαι καλά (με την πλήρη έννοια του όρου), τόσο δύσκολο μου είναι να αποδεχτώ το γεγονός ότι για να παραμείνω καλά, πρέπει να παίρνω φάρμακα για όλη μου τη ζωή. Αφού είμαι καλά... Αφού μπορώ να κάνω ότι και οι υπόλοιποι φυσιολογικοί άνθρωποι της ηλικίας μου, γιατί εγώ πρέπει να είμαι διαφορετική και να προσέχω τα πάντα; "Πρόσεξε! Μην αγχώνεσαι, μην τρως αυτο αυτο κι αυτο, μην βγαίνεις στον ήλιο, μην μαυρίσεις, μην δίνεις το 100% των δυνατοτήτων σου".

Πάνε τα όνειρα για τροπικό μαύρισμα φέτος. Αντιηλιακό 50 και κάτω από την ομπρέλλα.

Και όλες μου οι φίλες να λιάζονται. Με το λάδι Carroten και το αντιηλιακο καρπουζι με δείκτη προστασιας 3.

Και η μαμά να αναρωτιέται, "παιδί μου, αν είναι να κουράζεσαι και να αγχώνεσαι τόσο, άλλαξε σχολή". Χωρίς φυσικά να καταλαβαίνει τι νόημα έχει αυτό που λέει για μένα.

Τέλος πάντων, πολύ γκρινιάζω τελευταία....

Point final et sourire.



Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Is it true? It's better than I ever even knew...

I say you the bestest
Lean in for a big kiss
Put your favourite perfume on
go play your video game

I tell you all the time
"heaven is a place on earth with you"

It's better than I ever even knew
They say that the world was built for two

He holds me in his big arms
Drunk and I am seeing stars
this is all I think of

This is my idea of fun 
....playing video games


It's you, it's you, it's always you
everything I do

 Chronique d' un ete sans fin...



 Point final et sourire.