Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Αφιερωμένο...

Είναι σαν ένα κομμάτι θάλασσα. Τόσο κοντά και τόσο μακρυά. Ένα μικρό κομμάτι θάλασσα, γεμάτο ποιήση και μουσική. Πάντα τόσο ήρεμο, τόσο απέραντο, έτοιμο να σε αφήσει να κολυμπήσεις μέσα του. Πρόθυμο να ξεπλύνει κάθε πρόβλημά σου.

Πόσο μακρυά με ταξιδεύει αυτό το κομμάτι της θάλασσας! Μέσα από τα ταξίδια του γεννήθηκε (ή τουλάχιστον βρήκε τρόπο να εφραστεί) η έμπνευση. Ο Οδυσσέας μου γράφει στον Μικρό Ναυτίλο: "όταν ανακαλύψουμε τις μυστικές σχέσεις των εννοιών και τις περπατήσουμε σε βάθος, θα βγούμε σ' ένα άλλου είδους ξέφωτο που είναι η Ποίηση. Και η Ποίηση είναι πάντοτε μία, όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας."

Τόσο που χαίρομαι όταν βλέπω το κομμάτι της θάλασσάς μου να ζει και να δημιουργεί υπέροχα κυματάκια. Τόσο κοντά ώστε να μπορώ να τα ακούσω αλλά τόσο μακρυά ώστε να μην μπορώ να τα ζήσω. Είμαστε τόσο διαφορετικοί και όμως μοιάζουμε.

Πόσο μου λείπει η θάλασσα; Τόσο κοντά και δεν μπορώ να την αγγίξω. Όμορφη θάλασσα σε περιμένω εδώ.


Point final et sourire.

5 σχόλια:

  1. Στον κόσμο της ψυχολογίας υπάρχει η άποψη ότι ο τρόπος που βλέπουμε τη θάλασσα μοιάζει με το τρόπο που βλέπουμε τη ζωή. Συγχαρητήρια για την οπτική σου λοιπόν =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμμμ.. Απίστευτο...! Σ' ευχαριστω πολύ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η θάλασσα που κρύβουμε όλοι μέσα μας, με τα απέραντα ταξίδια και τις διαδρομές που αφήνουν χαρακιές στην μνήμη!

    Να αγαπάς την θάλασσα και να ταξιδεύεις πάντα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πείτε...