Φώτα, φρενάρισμα, δρόμος με βροχή, κράσπεδο, κενό και το παράθυρό μου κάπως, μάλλον μαγικά, ακουμπάει στο πεζοδρόμιο. Στο πεζοδρόμιο;; Έλα, πρέπει να ξυπνήσεις...
Και κανείς να μην πιστεύει ότι σίγουρα είμαστε καλά. Πως γίνεται να είμαστε καλά;; Αφού βγήκαμε από την οροφή του αυτοκινήτου...
Και μετά, εμείς. Τρία άτομα καθισμένα στο πεζοδρόμιο. Τρία άτομα που το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ρωτήσουν αν οι άλλοι ήταν καλά και με το που βγήκαν πιάστηκαν σε μία μεγάλη αγκαλιά. Τρία άτομα που κάθισαν μετά στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας, και αναρωτιούνταν που χάθηκαν τ' αστέρια αυτό το βράδυ...;;
Μα καλά, πως έγινε;;
Είναι για να λες, "μία φορά δεν έβαλα ζώνη και έγινε...". Γι' αυτό πάντα ζώνη. ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΗ.
Point final et sourire.
Kassie. Σήμερα είναι σκοτείνη μέρα.
Και κανείς να μην πιστεύει ότι σίγουρα είμαστε καλά. Πως γίνεται να είμαστε καλά;; Αφού βγήκαμε από την οροφή του αυτοκινήτου...
Και μετά, εμείς. Τρία άτομα καθισμένα στο πεζοδρόμιο. Τρία άτομα που το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ρωτήσουν αν οι άλλοι ήταν καλά και με το που βγήκαν πιάστηκαν σε μία μεγάλη αγκαλιά. Τρία άτομα που κάθισαν μετά στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας, και αναρωτιούνταν που χάθηκαν τ' αστέρια αυτό το βράδυ...;;
Μα καλά, πως έγινε;;
Είναι για να λες, "μία φορά δεν έβαλα ζώνη και έγινε...". Γι' αυτό πάντα ζώνη. ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΗ.
Point final et sourire.
Kassie. Σήμερα είναι σκοτείνη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πείτε...