Light clouds

Χαμογέλα γιατί:
...ο ήλιος λάμπει το πρωί
...σήμερα έχει ένα υπέροχο φεγγάρι (μεταπανσεληνιακό!)
...μένουν λιγότερο από 20 μέρες για τις διακοπές
...το Light Clouds της Moschino μυρίζει απλά υπέροχα, το ίδιο και η βανίλια του Body Shop 
...αγαπάς
...σ' αγαπούν
...ξυπνάς και σιγοτραγουδάς
...έτσι
...ξεκίνησες καινούργια ρουτίνα και δεν είναι και άσχημη
...πέρασες καλά προχτές, χτές, σήμερα
...έχεις πεταλούδες στο στομάχι
...βλέπεις κάθε μέρα τη θάλασσα
...σου πάει
...γιατί όχι;
...η εξεταστική έφτασε στη μέση και οδεύει προς το τέλος
...αν και η Ελλάδα κινείται επικίνδυνα, το καλοκαίρι της ποτέ δεν θα σταματήσει να είναι το πιο όμορφο στον κόσμο

Point final et sourire

Have you ever dreamed a night like this??

Φώτα, φρενάρισμα, δρόμος με βροχή, κράσπεδο, κενό και το παράθυρό μου κάπως, μάλλον μαγικά, ακουμπάει στο πεζοδρόμιο. Στο πεζοδρόμιο;; Έλα, πρέπει να ξυπνήσεις...

Και κανείς να μην πιστεύει ότι σίγουρα είμαστε καλά. Πως γίνεται να είμαστε καλά;; Αφού βγήκαμε από την οροφή του αυτοκινήτου... 

Και μετά, εμείς. Τρία άτομα καθισμένα στο πεζοδρόμιο. Τρία άτομα που το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ρωτήσουν αν οι άλλοι ήταν καλά και με το που βγήκαν πιάστηκαν σε μία μεγάλη αγκαλιά. Τρία άτομα που κάθισαν μετά στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας, και αναρωτιούνταν που χάθηκαν τ' αστέρια αυτό το βράδυ...;;

Μα καλά, πως έγινε;;

Είναι για να λες, "μία φορά δεν έβαλα ζώνη και έγινε...". Γι' αυτό πάντα ζώνη. ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΗ.

Point final et sourire.
Kassie. Σήμερα είναι σκοτείνη μέρα.

Come on baby, light my fire!

Εκνευρίζεσαι, φωνάζεις, κλαις, παθαίνεις κατάθλιψη... Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς; Ή μήπως, γιατί δεν μπορείς ακριβώς να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση; Μήπως από την άλλη κι εσύ δεν είσαι τόσο αθώος όσο νόμιζες?

Προσπαθείς από κάπου να πιαστείς με τόσο λάθος τρόπο, με μία τόσο άσχημη προσέγγιση που τελικά δεν θα σε οδηγήσει πουθενά, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ξεσπάς σε λάθος άτομα, σε αυτά που δεν φταίνε, ξεσπάς στον εαυτό σου.

Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν: "σταμάτα να παραπονιέσαι ενώ έχεις τα πάντα". Πρέπει τελικά να μάθουμε να εκτιμάμε ορισμένα πράγματα. Είπα πρόσφατα ότι είμαι ευτυχισμένη, ότι έχω φίλους στη ζωή μου, είμαι στη σχολή που αγαπάω, έχω έναν άνθρωπο που ξέρω ότι με αγαπάει, έχω τους γονείς και τους συγγενείς μου και δεν μου λείπει τίποτα. Και το εννοώ, τίποτα.

Είναι όμορφο πράγμα να εκτιμάς. Να λες ευχαριστώ που έχω τα πάντα. Και σε κάποια φάση να σταματάς να ζητάς παραπάνω. Όχι, όχι δεν εννοώ να μην χτίζεις ψηλότερα κάστρα, να μην βάζεις τα όρια και τα όνειρά σου πάνω από τα σύννεφα, εννοώ να χτίζεις ένα κάστρο και μετα να αποφασίζεις ότι δεν είναι αρκετό για σένα, ότι δεν αξίζει ούτε την περιφρόνησή σου. Να αποκτάς κάτι στη ζωή σου και να το περιφρονείς. Να μην αγαπάς τίποτα όσο του αξίζει.

Στο κάτω, κάτω γιατί; Γιατί; Γιατί να μην βλέπεις πόσο όμορφη είναι η ζωή γύρω σου; Πόσο ωραία μπορείς να περάσεις ακόμα και με το πιο μικρό πράγμα του κόσμου;

Και το χειρότερο είναι ότι ίσως έρθει κάποια στιγμή που θα καταλάβεις ότι έχει γίνει... Τότε θα είναι αργά και θα λες: "Θεε μου, τι έκανα!!".

Είναι ωραίο να λες τα έχω όλα και είμαι ευτυχισμένη.

Point final et sourire.

Πιες: δεν πάει κάπου συγκεκριμένα το κείμενο. Απλά θεωρώ ότι πλέον είναι απόλυτη ανάγκη να λες "είμαι χαρούμενος, ευχαριστώ", σε όποιον κι αν σε έκανε χαρούμενο.

excusez-moi, s' il vous plaît...

Ένα μεγάλο συγγνώμη για την προηγούμενη ανάρτηση... Τώρα καταλαβαίνω πόσο χαζή στάθηκα... Πραγματικά συγγνώμη, δεν εννοούσα τα όσα έγραψα. Απλά ήμουν σε μία πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση με πάρα πολύ άγχος (για μία ακόμα φορά σε αυτή την εξεταστική, το ξέρω οτι σας έχω πρήξει...) και δυστυχώς μου βγήκε κάπως έτσι. Με θυμό για κάτι που έχω απόλυτο άδικο.

Πραγματικά, ο θυμός που βγάζω προς εσάς στο κείμενο είναι ουσιαστικά για μένα την ίδια. Απλά επειδή είστε πολύ κοντινά μου πρόσωπα, περνάμε μαζί τόσες ώρες και σας αγαπώ πολύ, τον έβγαλα σε εσάς.

Συγγνώμη συγγνώμη συγγνώμη. Και ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά σας από την αρχή της εξεταστικής. Χωρίς εσάς δεν θα τα κατάφερνα.

Πι ες: ας τελειώνει αυτό το παλιόπραμα η εξεταστική! Ας γυρίσουμε στους παλιούς ρυθμούς της σχολής. Ας ηρεμήσουμε και ας ετοιμαστούμε για πιο ωραία πράγματα. It's London baby!

Point final et sourire.

sometimes friends are where your home is....

"What is a friend? A single soul in two bodies."
  Aristotle 

Ευχαριστώ που πέταξες από τη χαρά σου μόλις είπα οτι έρχομαι, μου είπες να ανέβω γρήγορα επειδή δεν ήμουν καλά και ανέχτηκες τα πολύωρα βραδινά μου τηλέφωνα.

Ευχαριστώ που έβρισες μαζί μου, που μου είπες να μην δίνω σημασία, που μου έγραψες στο φέισμπουκ οτι είμαι τρέλα, όταν απλά ήθελα να το ακούσω. Χρωστάω stake out.

Ευχαριστώ που μου ζήτησες συγγνώμη χωρίς να φταίς εσύ, που με πήρες τηλέφωνο για να ακούσω το τραγούδι μας, που μου είπες να έρθω από κει γιατί έχετε το φαγητό που μου αρέσει και μου είπες να μην στεναχωριέμαι. "φεύγουν οι εποχές μα εμείς εδώ, ζήτα μου ότι θες όλα τα μπορώ, γιατί απλά στο όνειρο που περπατάς, περπατώ."

Ευχαριστώ που μου είπες οτι θα έρθουν καλύτερες μέρες, που με έκανες να γελάσω, που μου ζήτησες συγγνώμη γιατί δεν ήσουν εδώ όπως θα ήθελες (κι όμως ήσουν...) και που μου έδωσες κουράγιο.Θα έρθουν πολύ καλύτερες μέρες, μείνε δυνατή, κούκλα μου.


Σας ευχαριστώ όλες γιατί εσείς με κάνατε να σηκωθώ έστω λίγο και να βρω κουράγιο να συνεχίσω. Εσείς μου δείξατε οτι είμαι αρκετά δυνατή ώστε να πω οτι αρνούμαι να τα παρατήσω και να το βάλω κάτω. Τελικά δεν είναι μανιοκατάθλιψη αυτό που με κάνει να αλλάζω έτσι γρήγορα γνώμη και διάθεση. Είναι φίλοι που στέκονται δίπλα μου όταν τους χρειάζομαι.


Σας αγαπώ πολύ και τις 4! <3
"Sometimes you just have to get away with the girls...."
Carrie Bradshaw 

Πι. Ες. 1: Άσχετο με τις girlfriends.... Γ. ευχαριστώ πολύ και σένα για τη μεγάλη αγκαλιά που μου έκανες όταν στο ζήτησα και για τη βοήθεια που μου δίνεις μπας και τα καταφέρω... Ελπίζω να μην έχεις παρεξηγηθεί που δεν σου έχω πει τι έχω. Βασικά ελπίζω να έχεις καταλάβει... Αλλιώς θα τα πούμε κάποια στιγμη...



Point final et sourire.

Πι. Ες. 2 : οκ οκ το υπόσχομαι τέρμα οι αναρτήσεις κάθε μέρα!!  
Πι. Ες. 3: θα ήθελα δύο πράγματα αυτή τη φορά. Μπορείς να μου τα δώσεις σε παρακαλώ; Αν οχι, και παλι ευχαριστώ για όσα μου έδωσες μέχρι τώρα...Μάλλον ζητάω πολλά.
Πι. Ες 4: you piss me off!! Πραγματικά με εκνευρίζεις όσο δεν πάει και θέλω τόσο να σε χαστουκίσω ώρες ώρες, έτσι δημοκρατικά!
Πι. Ες 5: Υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι δεν θα γράψω άλλο κείμενο μέχρι τις 25/02 και όσο πάει... Εεε γι' αυτό θα προσθέτω πι ες εδω... (σε λίγο θα τείνουν στο άπειρο)
Πι. Ες 6: θα καταρρεύσω! Ας τελειώσουμε πια, έχω εκνευριστεί!

έχω κέφια, βρε αδερφέ!!

Τραγουδάκι!!! Και ειδικά αυτό το συγκεκριμένο γιατί είναι πολύ πολύ χαρούμενο!

Και γιατί αυτό το πρώτο whooooooo εκφράζει ακριβώς τα συναισθήματά μου, μόλις βγήκα από το Ανατομείο με το 9 στο χέρι!! I'm walking on sunshine!!

Και γιατί έρχεται ο father!

Και γιατί επιτέλους βρήκα τον τρόπο μου!

Και γιατί έχω διάθεση να αρπάξω την βούρτσα και να αρχίσω να χοροπηδάω, να χτυπιέμαι, να κοπανιέμαι και να τραγουδάω στο δωμάτιο!

Και γιατί παρόλο που φοράω μαύρα αισθάνομαι πιο πολύχρωμη από ποτέ!!!

Και γιατί χαμογελάω συνέχεια!

Και γιατί τρώω Halls Vita C με φράουλα που είναι η αγαπημένη μου γεύση!

Και γιατί έχει κρύο και ήλιο μαζί και αισθάνομαι ζεστά!

Και γιατί επιτέλους φόρεσα τις γαλότσες μου και σε βροχή!

Και γιατί χτες 2 μικρές κόλλησαν πάνω μου 19 αυτοκόλλητα Hello Kitty!

Και γιατί άλλαξα το Starbucks θερμός μου και του έβαλα μία φωτό μας από τα Καλάβρυτα!

Και γιατί ΕΧΩ ΚΕΦΙΑ, ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ!! 

Γιούχουυυυυυυυυυυ!!! 

Point final et sourire.

Γιούχου!! Τραγουδάκι!!

Ναι λοιπόν... Γράφτηκε το τραγούδι μου. Το βρήκα σήμερα το πρωί, έτοιμο στο inbox του messenger. Το συζητάγαμε καιρό. Το είχα ζητήσει από την Μ. από τον πρώτο καιρό που είχαμε γνωριστεί. Είχα ξεκινησεί τη μουρμούρα: "δεν υπάρχει κανένα τραγούδι για το όνομά μου...". Μετραμε πια 4 χρόνια.

 Ώσπου το καλοκαίρι γράψαμε το τραγούδι της Μπουμπούς. Και τότε η Μ. υποσχέθηκε και το δικό μου τραγούδι. Τα είχαμε πει. Κάτι χαρούμενο... Κάτι που να της θυμίζει εμένα. Και έτσι προέκυψε αυτό... Το "εγώ φταίω που σ' ανέχομαι.". Με τον τίτλο να υπονοεί πάρα πολλά!

Και μου φτιάχνει τόσο πολύ το κέφι. Κι ας μην είναι επαγγελματικά ηχογραφημένο, κι ας έχει τα φαλτσάκια του. Μ' αρέσει πολύ. Γιατί είναι χαρούμενο, γιατί είναι χαμογελαστό. Γιατί είναι αστείο σε σημεία που ξέρω να διακρίνω εγώ.  

Και μένει κολλημενός στο μυαλό μου ο τελευταίος στίχος... "Να πετάτε μαζί, πάντα για μένα θα είσαι χειμερινή λιακάδα στη θερινή μου βροχή.". Πολλά πολλά πολλά πολλά πολλά χαμόγελα. Ένα παιδάκι κρύβεται στο τραγουδάκι μου. Ή μάλλον δύο... Ή μάλλον πολλά. Γιατί μου θυμίζει πολλούς και πολλά!

"Ποίματα,μπύρες, τραγούδια, ξενύχτια και ποιος να σε πιάσει;;;"

Πολύ εγωκεντρική η ανάρτησή μου, αλλά τι να κάνω; Είμαι πολύ χαρούμενη για το τραγουδάκι μου και είπα να το μοιραστώ...Α και εκτός αυτού, προωθώ και την καριέρα της Μ.

Μ. μου άμα διαβάζεις σ' ευχαριστώ πολύ. Και το ξέρεις οτι το εννοώ. Και θα είμαι πάντα εδώ. Κι όταν έρθει το βραδυ και ο ένας κλαίει στην άλλη γραμμη, θα είμαι πάντα εκεί.... :D Το παρακάτω το διάβασα στην Χριστουγεννιάτικη κάρτα των starbucks και μου άρεσε, και σου ταιριάζει, και θα στο πω! "Κανένα δώρο δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλο, όσο το χαμογελό σου!"... Μπουμπουνοκέφαλη!

Point final et sourire... (υπερτεράστιο το sourire.)

4:30 Τ+Γ+Α....

For so long I tried to shield you from the world......

You gave up the fight, you left me behind.

All that's done is forgiven.





"The philosophy of time travel". Και στην ταινία και στη μουσική μας μετά. Η ζωή μας από την πρώτη γυμνασίου και μετά, μπροστά στα μάτια μας. Εε Τ.; Από Σάκη, σε Within, Evanescence και Nightwish. Και μετά Χαρούλα, Μαχαιρίτσα, Κότσιρα και την αναζήτηση του τραγουδιού που δεν βρήκαμε ποτέ (Γ. άμα το θυμηθείς ενημέρωσε! μας έχει φάει η περιέργεια). Από τις 9 μέχρι τις 6 το πρωί.

"Αν η καρδιά μου ράγισε, αν η ζωή ναυάγισε μόνο μια λέξη θα 'θέλα ακόμα να σου πω... Δεν μετανιώνω που αγάπησα εσένα μόνο."

Loca ρε!

Ξεκίνα το το blog Τ. Εκτόνωση είναι.

Point final et sourire.

pixiedust...

Πάντα μου άρεσε να ακούω 2 μικρές λέξεις. 2 λέξεις με 6 γράμματα... "Σ' αγαπώ..". Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να ανοίγεται μπροστά σου ένας άνθρωπος. Να βλέπεις την καρδιά του να ανθίζει μπροστά σου και να αφήνεται... Να εκφράζει τα συναισθήματά του. Να σου αφήνει ένα κομμάτι του.

Σήμερα άκουσα μία από τις πίο σοφές κουβέντες που έχω ακούσει ποτέ... "Πολλοί λένε 'σ' αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι', πολύ λίγοι, όμως, 'σε χρειάζομαι γιατί σ'αγαπώ.'".

Φιλική αγάπη: σε νοιάζομαι, θέλω να σε προστατεύω, θέλω να είσαι δίπλα μου, θέλω να με στηρίζεις, θέλω να σε στηρίζω, δεν θέλω να σε κάνω να πονέσεις και αν το κάνω θα σου ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη. Θέλω να μοιραστώ τα πάντα μαζί σου, θέλω να είσαι ο αδερφός ή η αδερφή που δεν έχω, θέλω να μπορώ να σου πω τα πάντα. Θέλω να μην με κρίνεις, θέλω να είσαι ειλικρινής μαζί μου, θέλω να μου λες αυτά που δεν μπορώ να δω εγώ στον εαυτό μου. Σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ.

Οικογενειακή αγάπη: είσαι το σπίτι μου, είσαι η ασφάλειά μου, είσαι ο άνθρωπος που, αν κ δεν μπορώ να πω τα πάντα, θα είναι πάντα δίπλα μου. Είσαι ο άνθρωπος που με ξέρει καλύτερα και περισσότερο καιρό από κάθε άλλον. Δεν είμαι εσύ αλλά μου έχεις δώσει τις αρχές σου και ίσως κάποια στιγμή γίνω σαν και σένα σε κάποια πράγματα. Σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ.

Ερωτική αγάπη: είσαι ο άλλος μου εαυτός, είσαι αυτός που θέλω να του μιλάω συνέχεια, έχεις κάτι που συμπληρώνει ένα κενό μου. Σε θέλω συνέχεια κοντά μου και μου λείπεις όταν φεύγεις. Υπάρχεις σε κάθετι γύρω μου. Με επηρεάζεις με τις επιλογές σου και το ίδιο και εγώ. Χαίρομαι που σε έχω ερωτευθεί. Σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ.

Αγαπώ...

Point final et sourire.