Χώρα mou...

Καινούργιο μπλογγερικό παιχνίδι... Με προσκάλεσε το αγαπημένο Αρτάκι να παραθέσω τα 5 στοιχεία που αγαπώ στο μπλόγκ μου και 5 από αυτά που δεν μου αρέσουν καθόλου. Αφού λοιπόν λατρεύω τα παιχνίδια, είπα να μην της χαλάσω το χατήρι...

Μπλογκοθετικά

1. Βρήκα έναν χώρο να εκφράζομαι... Δημιούργησα την δική μου χώρα του Ποτέ. Μία ονειροχώρα χωρίς όρια και φραγμούς. Και μέσα της ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Πείτε το ψυχοθεραπεία, πείτε το μονοπάτι αυτογνωσίας, πείτε το μιλάω στα κουτουρού, δεν ξέρω πως θα το πείτε αλλά εμένα με βοηθάει πολύ.
2. "Γνώρισα" καινούργιους ανθρώπους. Ανθρώπους που μοιραζόμαστε συχνά τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες αναρωτήσεις και προβληματισμούς. Ανθρώπους που ίσως να μην συναντήσω ποτέ προσωπικά αλλά τουλάχιστον ξέρω πως υπάρχουν εκεί έξω. 
3. Λατρεύω που επιτέλους κατάφερα να αποτυπώσω έστω και λίγο την χώρα που δραπετεύω όταν χάνομαι στα συννεφάκια πάνω από το κεφάλι μου και φεύγω από τον πραγματικό κόσμο (κάποιοι το λένε daydreaming)... 
4. Επιτέλους με το blog κατάφερα να βάλω μια τάξη. Και στη σκέψεις μου και στο σπίτι μου. Στις σκέψεις μου γιατί έχοντας μπροστά μου το κενό πλαίσιο της ανάρτησης, δημιουργείται ένας ειρμός, υπάρχει ένα "πρόγραμμα" στο κεφάλι μου.Στο σπίτι μου γιατί πάντα μου άρεσε να γράφω και ποτέ δεν ήμουν τακτική... Οπότε τα κείμενά μου βρίσκονταν διάσπαρτα και κατά καιρούς χαμένα...
5. Αγαπώ το μπλόγκ μου γιατί ενθουσιάζομαι κάθε φορά που γράφω point final et sourire. Γιατί εχω γράψει αυτό που με προβληματίζει και έχει φύγει από πάνω μου. Έτσι ξαναδιαβάζω το κείμενο και βάζω μία τελεία και σκάω χαμόγελο! Και επιτέλους λέω όλη την αλήθεια χωρίς να μετανιώνω. 

Μπλογκοαρνητικά

1. Που ενώ έχω πία το θάρρος να λέω τη γνώμη μου και να μην κρύβω τις αλήθειες μου, το κάνω ιντερνετικά. Ευτυχώς πλέον δεν μένει μόνο στο ίντερνετ η αλήθεια μου. Την λέω και έξω από τα δόντια.
2. Δεν μου αρέσει να μην μου απαντάνε στα κόμεντς που κάνω... Είναι πολύ απρόσωπο!
3. Σιχαίνομαι τα προσβλητικά σχόλια. Η καλοπροαίρετη κριτική είναι ευπρόσδεκτη, αλλά κακίες και λόγια που με "βλάπτουν" δεν έχουν ποτέ θέση στη χώρα του Ποτέ. Είτε είναι γραπτά, είτε είναι προφορικά. Άμα δεν σου αρέσουν αυτά που γράφω μην διαβάζει το μπλόγκ μου... Όχουυυ!

Δεν μου έρχονται άλλα αρνητικά... Γενικά μου αρέσει η μπλογκόσφαιρά και ιδιαίτερα το γεγονός οτι μεσα σε αυτή ανακάλυψα και εγώ, σαν τον Χριστόφορο Κολόμβο, μία πολύ μικρη, χρωματιστή και όμορφη χώρα. Μία χώρα γεμάτη συντριβάνια, μπουρμπουλήθρες και χαρτοπόλεμο. Γεμάτη χαμόγελο και αστέρια.

Τρελαίνομαι να μου λένε: "διαβάζω το μπλόγκ σου"... Μου αρέσει να βρίσκω καινούργια σχόλια, καταλαβαίνω οτι υπάρχουν κι άλλοι επισκέπτες στη χώρα μου  και οτι ήθελαν να αφήσουν κι αυτοί το στίγμα τους. Οπότε, αν θέλετε, όσοι περάσατε από εδώ και διαβάσατε αυτή την ανάρτηση, bloggers και μη, γνωστοί μου και άγνωστοι, ανώνυμοι ή επώνυμοι, αφήστε μου ένα σχόλιο... Θα χαρώ πολύ με την εκδρομή σας στην Ονειροχώρα μου... Φιλάκια σε όλους!

Και μη ξεχάσω, ας συνεχίσω το παιχνιδάκι! Καλώ να γράψουν για αυτά που αγαπούν και μισούν στα μπλόγκ τους την Belle που ζει το παραμύθι της, την Ανθέμιδα, τον Aristotless (αν επικοινωνεί ακόμα με τη μπλογκόσφαιρα), τη Ntina, την Roadartist, την kathy13 και το κορίτσι που ήθελε πολλά. Οι υπόλοιποι που ήθελα να καλέσω καλύφθηκαν από την ανάρτηση της Άρτ! :))



πι.ες.: France, merci...

Point final et sourire.