Oικογένεια Φ.

Πάντα με εκνεύριζαν οι μέρες απραξίας. Εκείνες οι μέρες που δεν έχεις κανονίσει να κάνεις κάτι αλλά ούτε και έχεις όρεξη... Δεν έχεις όρεξη να διαβάσεις αλλά δεν θέλεις να κάνεις και κάτι δημιουργικό. Κάτι Τετάρτες (δεν ξέρω, έχω συνδυάσει τις μέρες απραξίας με τις Τετάρτες) που το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κοιτάς τον τοίχο και δεν κανονίζεις τίποτα. Ούτε εσύ, ούτε και κανείς άλλος. Συνήθως είναι περίεργες μέρες... Μέρες μετά ή πριν τις αργίες (πχ η επόμενη από τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα) ή μέρες που έχουμε κατάληψη. Μέρες δηλαδή που δεν είναι κάποια σημαντική αργία ή σαββατοκύριακο. Απλά καθόμαστε χωρίς λόγο.

Και σήμερα περίεργη, "ανενεργή" μέρα. Η επόμενη των εκλογών. Δεν είχαμε σχολή. Ούτε και αύριο... Ούτε και μεθαύριο... Μέρες που δεν το κουνάς από το σπίτι. Συνέχεια με τις πιτζάμες και τα γυαλία (δεν βάζω καν φακούς). Μου φαίνεται τόσο περίεργο. Τον τελευταίο καιρό κάθομαι τόσο λίγο στο σπίτι μου... Μερικές φορές περνάνε μέρες χωρίς να δω τον πατέρα μου αφού φεύγει πρίν από μένα και όταν εγώ γυρνάω το βράδυ, εκείνος κοιμάται.

Πείτε με παράλογη αλλά έχουν αρχίσει και μου λείπουν οι οικογενειακές μας στιγμές. Εκείνες οι συζητήσεις χωρίς όρια στο τραπέζι της κουζίνας. Που πιάνουμε ο καθένας από μία καρέκλα και λέμε για ότι να 'ναι. Ξεκινάμε από κάπου και καταλήγουμε σε κάτι τελείως άσχετο. Ή τα βράδια που βλέπαμε μαζί τηλεόραση και σχολιάζαμε τα πάντα. Έγω και η μαμά κουκουλωμένες στο διπλό κρεβάτι τους και ο μπαμπάς στην πολυθρόνα δίπλα να μας κάνει αστεία.

Αυτό λοιπόν μου αρέσει στις "μέρες απραξίας" τελικά. Η οικογενειακή θαλπωρή. Οι χαζοτσακωμοί με τη μαμά που απαιτεί "αφού είσαι εδώ τώρα, ας φτιαχτεί αυτό το ναρκοπέδιο που αποκαλείς δωμάτιό σου!", η ιεροτελεστία την ώρα που γυρνάει ο μπαμπάς σπίτι: τρέξιμο στις σκάλες να τον χαιρετίσουμε, να περιμένω να αλλάξει και μετά να πάω να κάτσω μαζί του να του κάνω παρέα για να φάει. Ωραία πράγματα.

Περιμένω πως και πως τα Χριστούγεννα, ακριβώς για αυτές τις οικογενειακές στιγμές. Το να πάμε να διαλέξουμε δέντρο (κλασσικά με τον δίμετρο μπαμπά να σηκώνει το χέρι του δίπλα στο έλατο ώστε να καταλάβουμε το ύψος), να βγάλουμε όλα τα στολίδια, να ρίξουμε τον κλασικό τσακωμό την ώρα που θα παλεύουμε να "μπλέξουμε" τα λαμπάκια στα κλαδιά και μετά ο μπαμπάς να αρνηθεί να κάνει οτιδήποτε άλλο, να κάτσει στον καναπέ και να μας δίνει οδηγιες για το κάθε στολίδι!! Και φυσικά το Χριστουγεννομαγειρέματα: κουραμπιέδες και μελομακάρονα στο σπίτι της γιαγιάς. Γιούχου 39 μέρες για τα Χριστούγεννα.

Θα έρθουν δύσκολα για την οικογένεια Φ. Γι' αυτό κάθομαι και γράφω τα καλά τώρα. Γιατί μέχρι να έρθουν εκείνα τα δύσκολα, που τα σκέφτομαι και βουλιάζει η καρδία μου θα προηγηθούν ζεστές και αγαπημένες στιγμές.

Δεν λέω τίποτα άλλο. Δεν συζητάω τίποτα. Όλα για καλό.

Και για μην ξεχνιώμαστε, την Πέμπτη HARRY POTTER!!! <3

Point final et sourire.