Α.Λ.Χ.

Μ’ αρέσει που είσαι εδώ.
Μ’ αρέσει που αν σου πω ότι δεν είμαι καλά θα μου πεις αμέσως: «έλα σπίτι!»
Μ’ αρέσει να πηγαίνουμε διακοπές
Μ’ αρέσει το πώς μιλάς για μένα: «αα πρέπει να δείτε την Α. να…»
Μ' αρέσει να γκρινιάζουμε να γκρινιάζουμε να γκρινιάζουμε για τους άλλους όταν καθόμαστε οι δυό μας.
Μ’ αρέσει που σε έχω συνηθίσει και ξέρω τι να σου πω κάθε φορά.
Μ’ αρέσει που κοιταζόμαστε έντονα και ξέρουμε τι θέλει να πει η μία στην άλλη.
Μ’ αρέσει που μιλάμε γαλλικά και καταλαβαίνουμε μόνο εμείς.
Μ’ αρέσει που περνάω μαζί σου περισσότερες ώρες από ότι περνάω με τους γονείς μου.
Μ’ αρέσει το γεγονός ότι αν σου πω ότι χρειάζομαι κάτι θα σκιστείς για να μη μου χαλάσεις το χατίρι.
Μ'αρέσει που μ’ ανέχεσαι ακόμα κι όταν βάζω δυνατά τη μουσική που σιχαίνεσαι.
Μ’ αρέσει να πηγαίνουμε μαζί στο αυτοκίνητο και να ακούμε μουσική με ανοιχτή οροφή.
Μ’ αρέσει που δεν νιώθουμε πια αμήχανα όταν δεν μιλάμε ή δεν έχουμε κάτι να πούμε.
Μ’ αρέσει που στο σπίτι μου παίρνεις τα πάντα μόνη σου, σαν να βρίσκεσαι στο δικό σου.
Μ’ αρέσει που το σπίτι σου έχει γίνει πλέον σχεδόν η μόνιμή μου κατοικία.
Μ’ αρέσει που με υπερασπίζεσαι ακόμα κι όταν δεν το χρειάζομαι, ειδικά όταν λες ότι θα χρησιμοποιήσεις την ανελέητη μυϊκή σου δύναμη.
Μ’ αρέσει που μπορώ να σου πω οποιοδήποτε πρόβλημα έχω.
Μ’ αρέσει που μπορώ να καταλάβω πότε δεν είσαι καλά.
Μ’ αρέσει που κάνουμε τις μπαλαρίνες στο δωμάτιό σου.
Μ' αρέσει που όταν με παίρνει ο ύπνος πριν από σένα, βγάζεις τα γυαλιά μου.
Μ' αρέσει που γελάμε μόνες μας κι ας μην μας καταλαβαίνει κανείς άλλος.


Σε ευχαριστώ που με προσέχεις όταν το χρειάζομαι. Ακόμα και αν σου γκρινιάζω… Σε ευχαριστώ που τόσα χρόνια είσαι ο φύλακας άγγελός μου και δεν είναι λίγα αυτά τα χρόνια εε;; Μετράμε πια 14 ολόκληρα.

Δεν μου αρέσει να μιλάω με πάντα και ποτέ. Έμαθα πια ότι οι καταστάσεις και οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλά εδώ θα μιλήσω με μερικά πάντα και ποτέ. Κανείς δεν θα μπορέσει να πάρει ποτέ τη θέση σου. Ποτέ δεν θα καταφέρει κανείς να αντικαταστήσει τον άνθρωπο που πέρασα μαζί του 14 χρόνια, που μεγάλωσα μαζί του, που με έχει δει στις καλές και τις μαύρες μου. Πάντα, ό, τι κι αν συμβεί, όπου κι αν βρεθούμε, θα είσαι μέσα στην καρδιά μου και την ψυχή μου, «διαμορφωθήκαμε» μαζί και έτσι θα είμαστε πάντα η μία κοντά στην άλλη (κυριολεκτικά και μεταφορικά.). Δεν ξέρω πως είναι να έχεις αδέρφια εξ αίματος, πάντως να ξέρεις εγώ έτσι σε νιώθω….

Το ‘χω γράψει καιρό το κείμενό σου. Έψαχνα απλά την κατάλληλη αφορμή για να το ποστάρω. Δεν μου είναι εύκολο να τα λέω προφορικά, θα μας πιάσουν ή τα γέλια ή τα κλάματα ( τα έχουμε εύκολα και τα δύο) και έτσι κάνω αυτό που μου φαίνεται πιο εύκολο. Τα γράφω και χαίρομαι που κάποια στιγμή θα τα διαβάσεις.

Σ' αγαπάω ρε...

Τα τραγούδια σου:
Το πρώτο είναι καθαρά δικό μας από εκείνη την συναυλία στον Λυκαβητό. Δεν θα 'μασταν και πέμπτη δημοτικού;;
Το δεύτερο είναι δικό σου. Από εκείνη τη συναυλία του Μαχαιρίτσα στον Λυκαβηττό... Το ξέρεις οτι φαινόμαστε και στο DVD της σε αυτό το τραγούδι;;





"καταλαβαίνω, σε προλαβαίνω, γιατί απλά στο όνειρο που περπατάς, περπατώ..."
"φεύγουν οι εποχές μα εμείς, εδώ... Ζήτα μου ότι θες, όλα τα μπορώ."

point final et sourire.