Love actually...

Αγάπη είναι:

Μία φίλη που σου φτιάχνει κάθε μέρα πρωινό.
Ένας φίλος που σε παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο για κουτσομπολιό.
Ένας καινούργιος άνθρωπος που πας τόσο πολύ να συμπαθήσεις και σου λέει ότι έχεις καλό συντονισμό.
Ένα καινούργιο χόμπι που, για πρώτη φορά στη ζωή σου, είναι άθλημα (!!).
Μία αγκαλιά από κάποιον που γιορτάζει είτε είναι 5,6,21 ή 70. Γιατί και τους 4 τους αγαπάς πολύ.
Ζεστό φαγητό το μεσημέρι, γύρω από ένα ζεστό τραπέζι.
Ένα τρόμαγμα που σε κάνει να ουρλιάξεις, να σκάσεις στα γέλια και να καταλήξεις σε μία τεράστια αγκαλιά και μία τούμπα στο κρεβάτι.
Η εξέταση αντανακλαστικών.
'Ενα καινούργιο σκυλάκι. 
Το Cap Cap.

Να κατεβαίνει να σου φτιάξει τσάι γιατί είσαι κουρασμένη.
Να ξυπνάει για να σου πει καλημέρα.
Να μένει μαζί σου.
Να μαγειρεύει το μεσημέρι γιατί -let's face it- μαγειρεύει καλύτερα.
Να προσέχει αν κρυώνεις και να σε σκεπάζει.
Να μην μπορείς να περιμένεις το πρωί για να τον ξυπνήσεις.
Ατελείωτες συζητήσεις περί ανέμων στο τραπέζι, αγκαλιά με το καλοριφέρ.
Η μοναδική ικανότητα να σε κρατάει παιδί όταν νιώθεις ότι πρέπει επειγόντως να μεγαλώσεις, γιατί οι καταστάσεις το απαιτούν.

Point final et sourire. 

 

Serendipity

Τελευταία μέρα αύριο… Μετά έρχεται καλοκαιράκι. Τελευταία εξέταση αύριο και μετά ύπνος, θάλασσα, Harry Potter, γέλια, ταινίες και διακοπές.

Χάζευα, πριν, κάτι αναρτήσεις μου από την προηγούμενη εξεταστική. Σε ένα συμπέρασμα μόνο μπορώ να καταλήξω… “Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό…”

Βγες στο μπαλκόνι να δεις…. “Μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή, αγάπησέ με.”

Ναι σε κάνει πιο δυνατό, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα. Και μετά σου στέλνει όσα ήθελες. Ή, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση, το σύμπαν το έκανε. Μου έστειλε όσα ακριβώς χρειαζόμουν, όσα ήθελα για να μην μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. Και με αποζημίωσε.

Φώναξα ότι είναι άδικο. Ότι δεν μου αντέχω να μου πέφτουν όλα μαζί, ότι δεν μπορώ να συνεχίσω σε αυτή την κατάσταση. Με έκανε κάπου στον Ιανουάριο να χάσω τα λόγια μου, να μείνω άφωνη και ανίκανη να αντιδράσω μπροστά σε πολλές καταστάσεις. Καταστάσεις που δεν θα μπορούσα σχεδόν να διαχειριστώ ακόμα κι αν έρχονταν η καθεμία ξεχωριστά. Αλλά ήρθαν όλες μαζί. Και οι τέσσερις
.
Και σιγά σιγά ηρέμισα. Ναι, μου πήρε δύο μήνες και ένα υπέροχο ταξίδι αλλά τα κατάφερα. Και σε κάποια στιγμή, αποφάσισα να πάρω την Τ. τηλέφωνο και να της πω, με κάθε επισημότητα και με όλη μου τη σοβαρότητα: “Αρνούμαι να πιστέψω πια στην τύχη. Ναι, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, αλλά εγώ αρνούμαι να συνεχίσω να πιστεύω ότι είμαι γκαντεμόσαυρος, ότι όλα τα κακά συμβαίνουν σε μένα. Και θα σταματήσουν να συμβαίνουν”.

Και τότε σταμάτησαν όλα. Δεν ξέρω αν ήταν ότι σταμάτησα εγώ να δίνω σημασία, αν δεν με ενοχλούσαν λεπτομέρειες, αν η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν καλύτερη και έτσι άλλαξαν όλα. Και τότε άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν πολύ καλά.

Ο μικρούλης μου μπήκε σε μία σειρά με τις εξετάσεις του.

Εγώ μπήκα σε μία σειρά με το άγχος μου.

Ξαναάρχισα να απολαμβάνω τις μικρές στιγμές που είχα σταματήσει να απολαμβάνω τους μήνες του χειμώνα.

Ήρθε ο Β.

Και κάπως έτσι ηρέμησαν όλα……

Και κάπως έτσι, βρεθήκαμε στη μεγαλύτερη συναυλία που έχω βρεθεί ποτέ, χτες στο Ο.Α.Κ.Α., με μένα να τραγουδάω “με στέλνεις, με στέλνεις, με παρασέρνεις…”, να τον κοιτάω, να τον κρατάω και να το εννοώ.

Β. ευχαριστώ. Εσύ με ηρέμησες.

Point final et sourire.

πιο πολύ, δεν γίνεται...

Γίνεται να περάσει ένα βράδυ και να μην ξέρεις αν έχεις κοιμηθεί;

Γίνεται να κάθεσαι σε ένα μπαλκόνι με δύο κορίτσια και να γελάς τόσο δυνατά που να σε πιάνει το στομάχι σου;

Γίνεται να πιέζεσαι αλλά πλέον να αρνείσαι να φτάσεις στα άκρα γιατί δεν το αξίζουν;

Γίνεται το timing ενός ανθρώπου να είναι απλά τόσο λάθος και κάθε φορά να σου σπάει τα νεύρα; 

Γίνεται να πετάς πιο μακριά, σε άλλους πλανήτες και το μυαλό σου μόνιμα να ταξιδεύει;

Γίνεται να γράφεις όπου βρίσκεις χαρτί;

Γίνεται να κολλήσεις τόσο πολύ με ένα συγκρότημα που μισούσες;

Ε ναι! Πιο πολύ, δεν γίνεται!!

Point final et sourire.

in the summertime when the weather is high, you can stretch right up & touch the sky!

Πρώτο μπάνιο στη θάλασσα για φέτος!! 2 καρδιακά επεισόδια μέχρι να βουτήξω και 2 εκατομμύρια βελονίτσες να με τρυπάνε μετά -από το μούδιασμα. Από τα πιο όμορφα μπάνια. Κρύα καθαρή θάλασσα και αναζωογονητική...

Και φυσικά μετά, το πρώτο τηγάνισμα στον ήλιο με τα απαραίτητα περιοδικά και το αναγκαίο κουτσομπολιό. Τι άλλο θα μπορούσε να ακολουθήσει?? Σουβλάκια και μία μπάλα παγωτό! ΣΕ ΧΩΝΑΚΙ και στο χέρι!

Point final et sourire.
πιες: αγαπώ τη θάλασσα. αγαπώ τη μυρωδιά του αντιηλιακού
πιες 2: ναι νομίζω κρύωσα άγρια.
πιες 3: θα πάω κ αύριο για μπάνιο.
πιες 4: Β μου έλειψες σήμερα.
πιες 5: ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥΥ!! ΉΡΘΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

sometimes friends are where your home is....

"What is a friend? A single soul in two bodies."
  Aristotle 

Ευχαριστώ που πέταξες από τη χαρά σου μόλις είπα οτι έρχομαι, μου είπες να ανέβω γρήγορα επειδή δεν ήμουν καλά και ανέχτηκες τα πολύωρα βραδινά μου τηλέφωνα.

Ευχαριστώ που έβρισες μαζί μου, που μου είπες να μην δίνω σημασία, που μου έγραψες στο φέισμπουκ οτι είμαι τρέλα, όταν απλά ήθελα να το ακούσω. Χρωστάω stake out.

Ευχαριστώ που μου ζήτησες συγγνώμη χωρίς να φταίς εσύ, που με πήρες τηλέφωνο για να ακούσω το τραγούδι μας, που μου είπες να έρθω από κει γιατί έχετε το φαγητό που μου αρέσει και μου είπες να μην στεναχωριέμαι. "φεύγουν οι εποχές μα εμείς εδώ, ζήτα μου ότι θες όλα τα μπορώ, γιατί απλά στο όνειρο που περπατάς, περπατώ."

Ευχαριστώ που μου είπες οτι θα έρθουν καλύτερες μέρες, που με έκανες να γελάσω, που μου ζήτησες συγγνώμη γιατί δεν ήσουν εδώ όπως θα ήθελες (κι όμως ήσουν...) και που μου έδωσες κουράγιο.Θα έρθουν πολύ καλύτερες μέρες, μείνε δυνατή, κούκλα μου.


Σας ευχαριστώ όλες γιατί εσείς με κάνατε να σηκωθώ έστω λίγο και να βρω κουράγιο να συνεχίσω. Εσείς μου δείξατε οτι είμαι αρκετά δυνατή ώστε να πω οτι αρνούμαι να τα παρατήσω και να το βάλω κάτω. Τελικά δεν είναι μανιοκατάθλιψη αυτό που με κάνει να αλλάζω έτσι γρήγορα γνώμη και διάθεση. Είναι φίλοι που στέκονται δίπλα μου όταν τους χρειάζομαι.


Σας αγαπώ πολύ και τις 4! <3
"Sometimes you just have to get away with the girls...."
Carrie Bradshaw 

Πι. Ες. 1: Άσχετο με τις girlfriends.... Γ. ευχαριστώ πολύ και σένα για τη μεγάλη αγκαλιά που μου έκανες όταν στο ζήτησα και για τη βοήθεια που μου δίνεις μπας και τα καταφέρω... Ελπίζω να μην έχεις παρεξηγηθεί που δεν σου έχω πει τι έχω. Βασικά ελπίζω να έχεις καταλάβει... Αλλιώς θα τα πούμε κάποια στιγμη...



Point final et sourire.

Πι. Ες. 2 : οκ οκ το υπόσχομαι τέρμα οι αναρτήσεις κάθε μέρα!!  
Πι. Ες. 3: θα ήθελα δύο πράγματα αυτή τη φορά. Μπορείς να μου τα δώσεις σε παρακαλώ; Αν οχι, και παλι ευχαριστώ για όσα μου έδωσες μέχρι τώρα...Μάλλον ζητάω πολλά.
Πι. Ες 4: you piss me off!! Πραγματικά με εκνευρίζεις όσο δεν πάει και θέλω τόσο να σε χαστουκίσω ώρες ώρες, έτσι δημοκρατικά!
Πι. Ες 5: Υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι δεν θα γράψω άλλο κείμενο μέχρι τις 25/02 και όσο πάει... Εεε γι' αυτό θα προσθέτω πι ες εδω... (σε λίγο θα τείνουν στο άπειρο)
Πι. Ες 6: θα καταρρεύσω! Ας τελειώσουμε πια, έχω εκνευριστεί!

4 μήνες και μίαμιση εξεταστική ακόμα...

Χρειάζομαι επειγόντως καλοκαίρι...

ομπρέλες και ψάθες,
πολύχρωμα ρούχα στην μονόχρωμη ντουλάπα μου,
πορτοκαλί και ροζ κοκτέιλ,
λάδι Carroten ,
αντιλιακό επίσης Carroten, φούξια με δείκτη προστασίας 6,
παραλία (ειδικά Yabanaki ή Γαλάζια ακτή) από το πρωί μέχρι να βραδιάσει,
ωραία παρέα,

το σήμα των αντιηλιακών Coppertone με το κοριτσάκι και τον σκύλο να του τραβάει το μαγιώ
ρακέτες,
μακριά αέρινα φορέματα,
σαγιονάρες,
μπλέ φούξια κίτρινα πράσινα μανό,
κοντά σορτσάκια,
βρεγμένες πετσέτες,
σαββατοκύριακα με παρέα στη Βάρκιζα,
κυκλαδίτικα νησιά,
μεγάλα σκουλαρίκια,
πεδιλάκια και πλατφόρμες,
κρύο μέχρι να βουτήξω στη θάλασσα,
χουζούρι στο κρεβάτι μου,
επαναλήψεις σε όλα τα κανάλια,
θερινό σινεμά,
αγόρια με βερμούδες,
ζέστη και air condition,
Σούνιο,
ατελείωτες συζητήσεις μέχρι τα χαράματα στο μπαλκόνι,
καλοκαιρινά τραγούδια  "καλοκαιρινάαα ραντεβού πανω στο σωμα σου",
σημάδι στο μαύρισμα από το μαγιό,

υπερηλιόλουστες μέρες,
καυτά αυτοκίνητα μετά από πάρκινγκ στον ήλιο και να καίγομαι ακουμπώντας τη ζώνη,
ξαπλώστρες,
να κυκλοφορώ ξυπόλητη με t-shirt και σορτσάκι σπίτι,
Coronna,
συναυλίες στο Λυκαβηττό 
να μην έχω τίποτα στο μυαλό μου να μην χρειάζεται να σκέφτομαι τίποτα απλύτως, απλά να κοιτάω πως θα περάσω όσο πιο καλά γίνεται

I'm all summer!!Can I have it right now please?
Γιούχου!! Σε 4 μήνες και μίαμιση εξεταστική έρχεται το καλοκαίρι!!!



Point final et sourire.

Α.Λ.Χ.

Μ’ αρέσει που είσαι εδώ.
Μ’ αρέσει που αν σου πω ότι δεν είμαι καλά θα μου πεις αμέσως: «έλα σπίτι!»
Μ’ αρέσει να πηγαίνουμε διακοπές
Μ’ αρέσει το πώς μιλάς για μένα: «αα πρέπει να δείτε την Α. να…»
Μ' αρέσει να γκρινιάζουμε να γκρινιάζουμε να γκρινιάζουμε για τους άλλους όταν καθόμαστε οι δυό μας.
Μ’ αρέσει που σε έχω συνηθίσει και ξέρω τι να σου πω κάθε φορά.
Μ’ αρέσει που κοιταζόμαστε έντονα και ξέρουμε τι θέλει να πει η μία στην άλλη.
Μ’ αρέσει που μιλάμε γαλλικά και καταλαβαίνουμε μόνο εμείς.
Μ’ αρέσει που περνάω μαζί σου περισσότερες ώρες από ότι περνάω με τους γονείς μου.
Μ’ αρέσει το γεγονός ότι αν σου πω ότι χρειάζομαι κάτι θα σκιστείς για να μη μου χαλάσεις το χατίρι.
Μ'αρέσει που μ’ ανέχεσαι ακόμα κι όταν βάζω δυνατά τη μουσική που σιχαίνεσαι.
Μ’ αρέσει να πηγαίνουμε μαζί στο αυτοκίνητο και να ακούμε μουσική με ανοιχτή οροφή.
Μ’ αρέσει που δεν νιώθουμε πια αμήχανα όταν δεν μιλάμε ή δεν έχουμε κάτι να πούμε.
Μ’ αρέσει που στο σπίτι μου παίρνεις τα πάντα μόνη σου, σαν να βρίσκεσαι στο δικό σου.
Μ’ αρέσει που το σπίτι σου έχει γίνει πλέον σχεδόν η μόνιμή μου κατοικία.
Μ’ αρέσει που με υπερασπίζεσαι ακόμα κι όταν δεν το χρειάζομαι, ειδικά όταν λες ότι θα χρησιμοποιήσεις την ανελέητη μυϊκή σου δύναμη.
Μ’ αρέσει που μπορώ να σου πω οποιοδήποτε πρόβλημα έχω.
Μ’ αρέσει που μπορώ να καταλάβω πότε δεν είσαι καλά.
Μ’ αρέσει που κάνουμε τις μπαλαρίνες στο δωμάτιό σου.
Μ' αρέσει που όταν με παίρνει ο ύπνος πριν από σένα, βγάζεις τα γυαλιά μου.
Μ' αρέσει που γελάμε μόνες μας κι ας μην μας καταλαβαίνει κανείς άλλος.


Σε ευχαριστώ που με προσέχεις όταν το χρειάζομαι. Ακόμα και αν σου γκρινιάζω… Σε ευχαριστώ που τόσα χρόνια είσαι ο φύλακας άγγελός μου και δεν είναι λίγα αυτά τα χρόνια εε;; Μετράμε πια 14 ολόκληρα.

Δεν μου αρέσει να μιλάω με πάντα και ποτέ. Έμαθα πια ότι οι καταστάσεις και οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλά εδώ θα μιλήσω με μερικά πάντα και ποτέ. Κανείς δεν θα μπορέσει να πάρει ποτέ τη θέση σου. Ποτέ δεν θα καταφέρει κανείς να αντικαταστήσει τον άνθρωπο που πέρασα μαζί του 14 χρόνια, που μεγάλωσα μαζί του, που με έχει δει στις καλές και τις μαύρες μου. Πάντα, ό, τι κι αν συμβεί, όπου κι αν βρεθούμε, θα είσαι μέσα στην καρδιά μου και την ψυχή μου, «διαμορφωθήκαμε» μαζί και έτσι θα είμαστε πάντα η μία κοντά στην άλλη (κυριολεκτικά και μεταφορικά.). Δεν ξέρω πως είναι να έχεις αδέρφια εξ αίματος, πάντως να ξέρεις εγώ έτσι σε νιώθω….

Το ‘χω γράψει καιρό το κείμενό σου. Έψαχνα απλά την κατάλληλη αφορμή για να το ποστάρω. Δεν μου είναι εύκολο να τα λέω προφορικά, θα μας πιάσουν ή τα γέλια ή τα κλάματα ( τα έχουμε εύκολα και τα δύο) και έτσι κάνω αυτό που μου φαίνεται πιο εύκολο. Τα γράφω και χαίρομαι που κάποια στιγμή θα τα διαβάσεις.

Σ' αγαπάω ρε...

Τα τραγούδια σου:
Το πρώτο είναι καθαρά δικό μας από εκείνη την συναυλία στον Λυκαβητό. Δεν θα 'μασταν και πέμπτη δημοτικού;;
Το δεύτερο είναι δικό σου. Από εκείνη τη συναυλία του Μαχαιρίτσα στον Λυκαβηττό... Το ξέρεις οτι φαινόμαστε και στο DVD της σε αυτό το τραγούδι;;





"καταλαβαίνω, σε προλαβαίνω, γιατί απλά στο όνειρο που περπατάς, περπατώ..."
"φεύγουν οι εποχές μα εμείς, εδώ... Ζήτα μου ότι θες, όλα τα μπορώ."

point final et sourire.

je ne veux pas...

ma chambre a la forme d' une cage
le soleil passe son bras par la fenêtre

je ne veux pas travailler
je ne veux pas déjeuner
je veux seulement oublier
et puis je fume

déjà j'ai connu le parfum de l'amour
un million de roses n'embaumerait pas autant
maintenant une seule fleur dans mes entourages
me rend malade

Je ne suis pas fière de ça vie qui veut me tuer

Με πιάσανε πάλι τα.....γαλλικά μου! Θα έρθει και συνέχεια του πόστ είτε αργότερα σήμερα ή αύριο, γιατί γράφω από τον υπολογιστή της Α.Λ. και το κείμενο που θέλω να ανεβάσω είναι αποθηκευμένο στον δικό μου αγαπημένο υπολογιστάκο.

Το μόνο που με εκφράζει απόλυτα πάντως τώρα είναι το "je ne veux pas travailler, je ne veux pas déjeuner, je veux seulement oublier".

Γιατί δεν προλαβαίνω, γιατί δεν έχω τα απαραίτητα αποθέματα να πάθω άλλη μία κρίση άγχους, γιατί η μαμά μου δεν θα γυρίσει σήμερα, γιατί έχω κουραστεί, γιατί δεν μπορώ να βλέπω όλους τους άλλους να τα ξέρουν καλύτερα από μένα, γιατί άρχισα πάλι να "ντοπάρομαι" με βιταμίνες και καφεϊνη, γιατί ακόμα και έτσι νυστάζω, γιατί βλέπω τους φίλους μου (Τ. και Μ.) να μην είναι καλά και δεν μπορώ να τους βοηθήσω, γιατί νιώθω το λιγότερο χαζή, γιατί θέλω απλά να κάτσω ξαπλωμένη και να κοιτάω το ταβάνι.

je ne veux pas travailler... ευτυχώς που έχω και τον φύλακα άγγελο τον οποίο και θα αφορά η επόμενη ανάρτηση που θα έρθει.

Ευτυχώς μου έφτιαξαν λίγο τη διάθεση τα καινούργια "ρούχα" της χώρας του Ποτέ...  Δεν το συζητάω αυτό το κοριτσάκι είμαι εγώ!! Μπαλόνια, γλυφιτζούρι, και κόκκινος φιόγκος στο κεφάλι;; Τι άλλο να ζητήσω!?

Φτάνει, φτάνει είπα. Πίσω στον πήχη τώρα.

point final et sourire.

Χριστουγεννιάτικες αλήθειες!!

Φέτος το καθιερωμένο Christmas shopping με τους γονείς μου, θυσιάστηκε στον βωμό του Κ.Ν.Σ.. Αν και το να διαβάζω Κεντρικό Νευρικό Σύστημα-όσο κι αν μου αρέσει- δεν είναι η αγαπημένη μου ασχολία, με την εξεταστική να πλησιάζει επικίνδυνα και τις ελπίδες μου να πέφτουν κατακόρυφα, δεν μπορούσα να ακολουθήσω στα ψώνια για γονείς, θείους, γιαγιάδες, παππούδες και φίλους. Σε λίγες ώρες το κάτω μέρος του δέντρου μας θα γεμίσει Χριστουγεννιάτικα πακέτα και δώρα!

6 μέρες μακριά τα Χριστούγεννα. Αγαπημένη εποχή του χρόνου. Το σπίτι μας γεμάτο με στολίδια, ένα γιγαντιαίο δέντρο παίρνει τη θέση της πολυθρόνας στο σαλόνι και όλο το σπίτι μυρίζει έλατο. Οικογενειακές μέρες. Λατρεύω την ώρα που ανταλλάζουμε δώρα! Λατρεύω-αν οχι τόσο τα οικογενειακά τραπέζια- το βράδυ μετά τα οικογενειακά υπερτραπέζια, που χαζεύεις στην τηλεόραση Χριστουγεννιάτικες ταινίες αγκαλιά με τα ταπεράκια των φαγητών που περίσσεψαν ή τα κουτιά από τα γλυκά. Λατρεύω τις ταινίες που βλέπω οπωσδήποτε κάθε Χριστούγεννα: Nightmare before Christmas, Love Actually (χτες Τ., Γ., Α.Λ. και Β.= καινούργιο μέλος της παρέας!) και Home Alone. Λατρεύω τα κουζινομαγειρέματα στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιαχτούν οι καθιερωμένοι κουραμπιέδες (χωρίς αμύγδαλο για μένα) και τα μελομακάρονα!

 Χριστούγεννα. Και επειδή τα Χριστούγεννα λες αλήθεια, ήρθε η ώρα να πούμε μερικές νομίζω.

Αλήθεια νούμερο 1: Επιτέλους είμαι καλά. Επιτέλους έφυγε ένα βάρος από πάνω μου και είμαι τέλεια!! Γελάω, παίζω και έχω βγάλει τον αληθινό μου εαυτό... Και τον δείχνω σε ανθρώπους που τον εκτιμούν.

Αλήθεια νούμερο 2: Α.Λ. σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ!! Σ' ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου... Και αν μερικές φορές περνας δύσκολα (σε ξέρω εγώ και καταλαβαίνω...), εγώ είμαι πάντα εδώ. Ακόμα κι αν δεν θέλεις να ανοιχτείς, ακόμα κι αν θες απλά να βρίσεις και να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον. Εγώ θα είμαι εδώ, για να έρθω να βάλουμε τις πιτζάμες μας και να κάτσουμε εσύ στο κρεβάτι, εγώ στο πουφ να σκεπαστούμε με τη ροζ κουβερτούλα σου και να κοιτάμε το ταβάνι ή το Ε entertainment! Με βοήθησες πάρα πολύ σε περιόδους που το χρειαζόμουν και με έκανες να σηκωθώ και να είμαι καλά τώρα!! Α.Λ. ΕΙΣΑΙ ΘΕΑΑΑΑ!! χαχαχα!! 14 χρόνια μαζί βλάκα!

Αλήθεια νούμερο 3:  Α. μου λείπεις! Έλα γρήγορα Αθήνα! Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι καλά πάνω και θέλω τόσο να έρθω να σε δω... Σ' αγαπώ πολύ πολύ!

Αλήθεια νούμερο 4: Λ. προχώρα.... (βλακείες σου λέω το ξέρω αλλά προχώρα!). Και σένα σ' αγαπώ πολύ πολύ χαζό! (αγαπουλίνι μου μωριλίνι μου γλυκουλίνι μου... ετοιμάζεσαι να με δείρεις εε;;)

Αλήθεια νούμερο 5: Τ. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα. Είμαι τόσο χαρούμενη για κείνη τη μέρα στη βιβλιοθήκη! Έχουμε πει μαζί τα άπειρα. Θα κρατάω πάντα εκείνη τη νύχτα στην αυλή του σπιτιού μου, το πρωινό στο "παιδί", το γυμναστήριο, τα μαγειρέματά μας και τις ώρες στη σχολή που βγάζαμε υποψηφιότητες (αμάν! ούτε μία βδομάδα δεν μπορούμε να τους αφήσουμε ήσυχους!!). Μοιάζουμε αρκετά μικρό μου δαμαλάκι. Με τα πάνω και τα κάτω μας, με τις τρέλες και τα κλάματά μας. Με βοήθησες και με βοηθάς να προχωρήσω και να καταλάβω αρκετά πράγματα. Αξίζεις πολλά!! Συνειδοποίησέ το! Ααα και είσαι μία κούκλα! Θα μου λείψεις τώρα που θα φύγεις.

Αλήθεια νούμερο 6: Γ. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα και σένα. Λεμονάκι μου δεν περίμενα ποτέ οτι θα κάναμε παρέα και όμως καταλήξαμε να είμαστε καθημερινά μαζί. Είσαι ένας από τους ανθρώπους που με κάνουν να γελάω απίστευτα (και μόνο που ακούω το γέλιο σου). Είσαι κι εσύ τελείως τρελός εε;; Και μέσα σου κρύβεις μία απίστευτη σοβαρότητα, μία μεγάλη ευφυία, μία επιμέλεια χωρίς όρια και μία τεράστια δύναμη. Δεν ξέρω, νομίζω πως μου έδωσες λίγη από τη δύναμή σου και αυτός είναι ένας λόγος που τώρα είμαι τόσο καλά σε σχέση με πέρσι. Τελικά να το ξέρεις, το πιστεύω, μόνο λεμονάκι δεν είσαι! Κι ας σε φωνάζω έτσι, μόνο και μόνο επειδή σ' αρέσει... Είσαι θεός στο πιάνο (άσχετο αλλά αλήθεια κι αυτό!!)!!

Αλήθεια νούμερο 7: Δ. και Ε., ζευγαράκι μου!! Και με εσάς είμαι πολύ χαρούμενη που καταλήξαμε να κάνουμε παρέα! Έχουμε ρίξει πολύ γέλιο, πολύ tichu και χιονοπόλεμο! Καλά Χριστούγεννα ζευγαράκι και να είστε καλά μαζί! 

Αλήθεια νούμερο 8: Μικρή Μ. είμαι τόοοοσο τόσο τόσο χαρούμενη για σενα που ξεπερασες αυτό το αδιέξοδο του τελευταίου χρόνο. Και πλέον είσαι ευτυχισμένη ε; 

Αλήθεια νούμερο 9: Τ. νομίζω οτι αυτό που κοροιδεύουμε αρχίζει να είναι αλήθεια....... Δεν ξέρω πως και γιατί! Άλλα το κατάλαβα χτες και είμαι χαρούμενη, ακόμα και χωρίς ελπίδα! 

Αλήθεια νούμερο 10: Το άγχος μου για την εξεταστική έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Όμως θα παραμείνω ψύχραιμη και δεν θα καταρρεύσω... Ίσως χάσω και κανένα κιλό. Και θα διατηρήσω την αισιοδοξία μου. Όλα θα πάνε καλά. All it takes is faith and trust and just a bit of pixie dust...!! **    

Τέλος με τις αλήθειες... Τώρα τραγουδάκια! Το ένα είναι η διάθεσή μου και το άλλο η Χριστουγεννιάτικη διάθεσή μου!! Δεν λέω καλή χρονιά θα ξαναγράψω μέχρι τότε. Εύχομαι όμως τα πιο όμορφα Χριστούγεννα σε όλους! Να είναι γεμάτα χαρά, αγάπη, μουσική, γέλιο, ευτυχία, μελομακάρονα, μυρωδιές, όμορφες στιγμές και ανθρώπους που αγαπάμε!!

All i want for Christmas is you...

Αν και τώρα που το σκέφτομαι, πιο πολύ θα ήθελα αυτό για τα Χριστούγεννα!! 

Point final et sourire.

Decembre, voyage de neige!!

Χμμμ δεν θα καταλάβουν και πολλοί αυτήν την ανάρτηση. Πφφ δεν με νοιάζει. Θα παίξω μόνο με λέξεις. Δεν μπορώ να βάλω το γέλιο και την πλάκα της εκδρομής στα Καλάβρυτα σε προτάσεις.

χιόνι, χιονοπόλεμος, χιονισμένες κάμπιες, χιονόμπαλες από αυτοκίνητα, ζεστή σοκολάτα, Tichu, τζάκι (και προσπάθειες να το ανάψουμε), sangria, βαλίτσες σε κατηφόρες και ανηφόρες με πάγο ή χωρίς, οδοντω(τό)ς, όλη η μπίχλα σε ένα λεωφορείο, yes it is, σκουφάκια, αυτάκια, σκίστεεεεεεεε, πρώτη απονομή πιπποκρατείων, περπάτημα Γωγώ, μαξιλάρια που κόβουν το γέλιο, κρύο κρύο κρύο και τσόκαρο, γαντάκια, chocolaterie, σκυλιά που αγαπούν τους φιογκους, Προαστικός, μπόμπα στους Άσους και κέντα χρώμα, Srabble, λεοπάρ σκουφάκι στον Δ., ο Γ. να φωνάζει στον Δ. "πεεεεφτω, πιάσε με πιάσε με πιασε μεεεε...", λυκανθρώποι, μεθυσμένη Ε., Τ. με βούλες, μάσκες ύπνου Hello Kitty, fondue, απαισιότατος καφές Mocha Biscuit, 1 2 3 4 5 6 μπαμ 8, Περηφάνεια και Προ-κατάληψη, φάντασμα στον Οδοντωτό, καθιστή τούμπα, υπνός από το ζεύγος, κριτσίνια που δεν θα τα τρώγαμε, λεκανί στάση, πεθαμενί βαλίτσες, ηχομόνωση, μουσική επιπέδου, Εεεεε;;; Τιιιιιι;;;; Δεν κατάλαβα! , 5, 55 και 555 στα γερμανικά, βαλίτσες έλκηθρα, ο πωπούλης μου να σώζει την Τ., fünf fünfundfünfzig 

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε... Δ., Ε., Τ., Α.Λ., Γ. περάσαμε τέλεια πάλι, χιονισμένες κάμπιες μου! Κάμπιες αν ξέχασα κάτι να μου πείτε!!

Πλανητικό σύστημα κάμπιας:
Προστύχιους Δαμαλάκιους Σκούφιους από την Γιούπι-land
Κέικους Τρέξιους Εκτοξεύσιους από τη Water-land
Φαγάνιους Κατρούλιους Monroe από την Πιπι-land
Κοιμήσιους Ειρήνιους Ξαπαγιάσιους από την Νύχι/Νύχι-land
Ξανθοβλέφαρους Παναθηνάικους Τίτσιους από την Jaguar-land
Προστύχιους Δαμαλάκιους Πολύχρωμους από την Γιούχου-land

Η θέα από το χιονισμένο μπαλκόνι μας!

Point final et sourire.

The mean reds...

Στην αρχή είναι αυτές οι μέρες που περνάω τόοοσο τέλεια, που γελάω τόσο δυνατά, που χαίρομαι με την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, με τη ζωή μου... Και μπορώ να πω οτι αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν μία τέτοια περίοδος. Γέλασα τόσο πολύ, ξενύχτησα και πέρασα πολύ πολύ καλά στην εκδρομή μας.

Τώρα όμως γιατί με έχει πιάσει αυτή η μελαγχολία; Δεν μπορώ να το περιγράψω διαφορετικά... Η Audrey Hepborn στο "Πρωινό στο Τίφανις" με καλύπτει απόλυτα...The mean reds λοιπόν... Οι μέρες που σε πιάνει ένας ανεξήγητος φόβος, μία μελαγχολία, ένα πλάκωμα.. Εκείνες οι βραδιές που δεν έχεις κανέναν λόγο να είσαι στεναχωρημένος, ίσα ίσα θα έλεγα. Κι όμως, τελικά, καταλήγεις να ακούς Χαρούλα, Άλκιστις και Λαυρέντη... Να κάθεσαι κουκουλωμένος με τη ζεστή σου κουβερτούλα και να βλέπεις ταινίες και τηλεόραση, με το τσάι σου στο χέρι...

Ουφ, δεν μου αρέσει αυτή η διάθεση... Θέλω χαμόγελο... Τέλοσπάντων, παρόλη την αισιοδοξία και τη χαρά μου, περνάω και τις φάσεις μου...



ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΤΩΡΑ ΤΑ ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΜΟΥ...

Περάσαμε πολύ ωραία το σαββατοκύριακο. Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν... Να γελάω ασταμάτητα. Πειράγματα, Tichu, αγκαλίτσες, λίγο κρύο, μυγες και μυγοσκοτώστρες, κουζινομαγειρέματα. Ευχαριστώ, guys! Πέρασα τέλεια ζουζουνάκια...

Point final et sourire.

Δεν μου έρχεται συγκεκριμένος τίτλος...

Ήρθε ο μπέμπης... Είναι απλά τέλειος... Εξοπλίστηκε με τα απαραίτητα που περιέγραψα και σε προηγούμενο ποστ (γλειφιτζούρια, καραμέλες, τσίχλες...) από μένα και από τα γλυκά μου κοριτσάκια Τ. και Α.Λ.. Φυσικά, στην πόρτα του συνοδηγού μπήκε ένα αρκουδάκι Μίκι δώρο από την Α.Λ. "για να καταλαβαίνει όποιος μπάινει στο αυτοκίνητο τον χαρακτήρα σου".

Δεν έγινε τελικά κατάληψη αυτή τη βδομάδα. Συνεχίζουμε κανονικά και περιμένουμε νέα Γενική Συνέλευση την επόμενη βδομάδα.

Σε δύο μέρες φεύγουμε για Εύβοια. Η οργάνωση έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη βδομάδα... Πώς θα πάμε, ποιος θα πάρει αυτοκίνητο, ποιος θα πάρει GPS, τι ταινίες θα κατεβάσουμε...

Αυτό που συζητάγαμε με την Α.Λ. σήμερα είναι το πόσο περιορισμένος είναι ο χρόνος μας. Σχολή κάθε μέρα 8 ή 9 το πρωί και υποχρεωτικά εργαστήρια που δεν μπορείς να μην πας. Και επειδή δυσκολεύουν τα μαθήματα, δεν γίνεται μετά να μην παρακολουθήσεις και τις διαλέξεις... Άρα φεύγεις από τη σχολή κατά τις 2.. Αλλά μένουμε και μακρυά... Σπίτι κατα τις 4.. Και μετά γυμναστήριο και ισπανικά. Και θες και να διαβάσεις και λίγο για τη σχολή. Άντε να βγεις μετά καθημερινές! Φοιτητικη ζωή σου λέει μετα. Πιο λίγο κουραζόμασταν στο σχολείο!!

Μου λείπει ύπνος. Μα το θεό μου λείπει ύπνος. Είναι μία πολύ ωραία περίοδος στη ζωή μου η τωρινή, αλλά νυστάζω τόσο πολύ... Κοιμάμαι αργά, ξυπνάω νωρίς και δεν μπορώ να βρω μία μέρα να πω "οκ, σήμερα θα κάτσω να κοιμηθώ...". Σήμερα κοιμήθηκα στο μετρό.

Αλλά τέλος τα παράπονα... Όλα καλά. Περνάω καλά. Όλα πάνε μία χαρά με χαμόγελα πολλά!

Πάθαμε ένα τρελό χτες! Ξεχάσαμε το tichu... Στην παρέα μας αυτό είναι ανήκουστο!

Πήρα στον μπέμπη αρωματικό που μυρίζει βανίλια (γι' αυτό και το καφέ στα γράμματα, αυτό το χρώμα μου θυμίζει βανίλια!)... Κάθε φορά που μπαίνω, μου έρχεται να τον φάω!!

Έγιναν 30 τα πόστ μου... :Ρ

Καλό υπόλοιπο βδομάδας! Καλά να περνάμε!

Point final et sourire.

L' amour est un oiseau rebelle.

Κρύωσα. Τρέχει η μύτη μου και πονάει ο λαιμός μου. Κυκλοφορώ στο σπίτι με το χοντρό μου το φούτερ (το γκρί που έχω πάρει από το Παρίσι), καλτσοπαντόφλες με αγελάδες και ένα μεγάααααλο πακέτο χαρτομάντηλα. Όχι οτι κρύωσε ο καιρός και κυκλοφορούσα με λεπτά ρούχα. Όοοοοοοοοοοοχι! Αποποιούμαι κάθε ευθύνη. Με φίλησε μία κρυωμένη και με κόλλησε. ( το γεγονός οτι φτερνιζόμουν μια ώρα πριν το φιλί αρνούμαι να το δεχτώ!)

Περιμένω τα παιδιά να έρθουν σπίτι. Σε κανένα μιαμισάωρο θα καταφτάσουν. Η Α.Λ. με το κέικ που είπε οτι θα φτιάξει, ο Γ. μονίμως καθυστερημένος, η Τ. χαζοχαρούμενη, η Ε. και ο Δ. με την κίτρινη Jaguar. Για tichu (αχ αυτό το tichu) ή ταινία.

Α και σε δύο βδομάδες πάμε εκδρομή. Οι έξι μας. Στο εξοχικό της Α., όπου προβλέπονται σκηνικά άπειρου γέλιου. Είμαι ενθουσιασμένη.

Και αύριο έχει όπερα. Κάρμεν στη Λυρική. Απλά η αγαπημένη μου όπερα. Την ακούω ασταμάτητα απο προχτές. Έχω φτάσει σε σημείο κάνω και sing along!! Που; Σε όπερα!


Ένα κακό στην όλη υπόθεση. Με το κρυολόγημα δεν κατάφερα να πάω τον καινούργιο Αθηναίο Σ. στον μουσείο της Ακρόπολης. Ένα μεγάλο συγγνώμη λοιπόν και μία υπόσχεση να βρεθούμε την άλλη εβδομάδα, "γιατί είσαι εδώ δέκα μέρες και δεν σε έχω δει!"

Τι άλλα λοιπόν; Πάμε να πούμε τα ωραία της άλλης βδομάδας....

Αρχικά παίρνουμε βιβλία. Αμέσως λόγω του συστήματος Εύδοξος. Και αρχίζω να διαβάζω ανατομία και φυσιολογία γιατί, αν και κάνουμε μαθήματα μόνο 10 μέρες, οι καθηγητές πάνε με τέτοιους ρυθμούς που έχω μείνει πίσω!

Εκτός αυτού, την Τετάρτη γραφόμαστε και officially πλέον στο δεύτερο έτος. Άντε για να μας δώσουν το καινούργιο πάσο. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου μην με πιάσουν με το ληγμένο στο μετρό!

Απο Δευτέρα ξεκινάω και Ισπανικά. Γράφτηκα στο φροντιστήριο, πήρα τα βιβλία μου, οργάνωσα τις ώρες μου και είμαι πανέτοιμη! Θα αρχίσω μου φαίνεται να μιλάω με το θ από τώρα!!

Και το πιο σημαντικό της επόμενης βδομάδας. Μέσα στο διάστημα Δευτέρα με Τετάρτη έρχεται ένα υπέροχο μπλέ-γκρί Corsάκι. Ο ολόδικός μου μπέμπης. Ο Άκης μου (από το corsάκης, ζουζουνάκης) που τον περιμένω έναν χρόνο τώρα.

Χάρηκα πολύ για το Μαράκι από την Κύπρο που βγήκε από το νοσοκομείο. Κουρασμένο και ταλαιπωρημένο αλλά εδώ... Μαράκι μου, τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Να είσαι καλά.

Και τα μυαλά στα κάγκελα, Αμελάκι.

Point final et sourire.