Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

όχι....

Όχι... Απλά όχι. Είναι μερικές φορές που λες απλά ΟΧΙ! Τέλος.

Απλά ΤΕΛΟΣ...

Μεγάλε, εκεί πάνω μου κάνεις πλάκα?! 'Οχι πες μου δηλαδή! Πλάκα μου κάνεις. Απλά δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Δεν μπορεί να συμβαίνει και μάλιστα ακριβώς όπως το είχα προβλέψει. Ρε Μεγάλε, ΤΩΡΑ σου ήρθε;; ΤΩΡΑ, την τύχη μου; Επανέρχομαι μετά από τόσο καιρό και το μόνο που έχεις να πεις και να κάνεις είναι αυτό; Λιγο λάθος το timing δεν νομίζεις;

Ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει... Ok, το κατάλαβα. Αλλά μην το πάρουμε και τοις μετρητοίς. Αρκετά κατεβήκαμε, ΦΤΑΝΕΙ ΤΩΡΑ. ΤΕΛΟΣ.

Κόσμε, μην τρέμεις άλλο. Τελείωσε, δεν θέλω να σε κατακτήσω τώρα... Περίμενε λιγάκι να ανέβω πρώτα.

"Παντού την είδα. Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάει στο κενό. Ν' ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου. Να περπατάει στο δρόμο με φαρδιά παντελόνια και μία παλιά γκαμπαρντίνα. Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών. Πιο θλιμμένη τότε. Και στις δισκοθήκες πιο νευρική, να τρώει τα νύχια της. [...] Μ'αν της μιλάς ούτε που ακούει καθόλου. Σαν να γίνεται κάτι αλλού- που μόνο αυτή τ' ακούει, και τρομάζει. Κρατάει το χέρι σου σφιχτά, δακρύζει, αλλά δεν είναι εκεί. Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα." Ο. Ελύτης

ΤΕΛΟΣ, ΕΙΠΑ. (ναι, Μεγάλε ακούς;;). Αν δεν σταματήσεις, δεν θα αντέξω άλλο.



Pain of Salvation εε; Η χειρότερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω για αυτό το πόστ. Αλλά τι να κάνουμε; Οι στίχοι είναι απλά........εγώ.

This time I've tried not to get hurt
This time I'll stay untouched by pain and dirt
This time I'll stick to what I've learned
This time I'll fly so low I won't get burned

Maybe it's not enough
Maybe this time it's just too much
Maybe I'm not that tough
Maybe this time the road is just too rough
Worn down
So I sit down

I've walked this road so many years
I've worned out all my boots
I've cried all tears
So many cross roads left behind
So many choices burned in to my mind

Maybe it's not enough
Maybe this time it's just too much
Maybe I'm not that tough
Maybe this time the road is just too rough
To take me home 

{But I walk on}

Τι άλλο χρειάζεται τελικά; Τι δεν έγινε σωστά;
Τελικά αυτή τη φορά the road was just too rough, i'm not that tough.
All it takes is faith & trust... And just a bit of pixie dust. Κουράστηκα όμως να περιμένω για τη νεραϊδόσκονη.

Point final et sourire.

2 σχόλια:

  1. Ηρεμία. Για αρχή. Και μετά εσύ ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άπλα Άρτ μου έχω φτάσει σε ένα σημείο που δεν μπορώ να ηρεμίσω... Αυτή η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο και δεν μπορώ πια να καταλάβω τι συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πείτε...