Η λαχτάρα μου, ο καφές και τα τσιγάρα μου.

Διάβασμα λοιπόν. Διάβασμα για δύο μέρες ακόμα, σε μία εξεταστική που μου φάνηκε πιο μικρή απο ποτέ. Γεμάτη ταινίες και ενα υπέροχο μωρό που μυρίζει βανίλια.

Είναι η πρώτη φορά μετά απο δύο χρόνια, που αρχίζω να βλέπω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Μία εξεταστική πέρασε χωρίς καθόλου άγχος, ήρθαν καλά νέα και νέα άτομα στη ζωή μου. Ξέρεις κάτι; Ίσως τελικά το '14 να είναι μία καλή χρονιά. 

Και τι μένει τελικά από αυτές τις μέρες του Ιανουαριοφεβρουαριου (για κάποιο λόγο τους κατάλαβα σαν ενα μήνα);; 

Η μωρουδιακή μυρωδιά βανίλιας. 

Πολλά χαμόγελα χωρίς δόντια. 

Μοριακά ποτά, ειδικά όταν αυτά συνοδεύονται απο καλή παρέα. 

Επιληπτικές κρίσεις και ένα μεγάλο μωρό.

Εξαγωγές δοντιών και ιατρικές ποδιές άλλης ειδικότητας.

Το πόσο μπορεί να σου λείπει κάποιος που βλέπεις συνέχεια.

Ωραίο squash γεμάτο εκτόνωση και χωρίς έγνοιες. 

Ατελείωτες ώρες σεναρίων επιστημονικής φαντασίας σε τηλέφωνα, αυτοκίνητα και καφέδες.  

Ασπράδια αυγών και πολύ κοτόπουλο. 

Σχέδια για ταξίδια στα χιόνια. 

Η πρώτη ονειροπόληση καλοκαιριού. 

Ο Άδωνις στο repeat και χορευτικά στο δωμάτιο.

Το ίδιο και το Once Upon A Dream της Λανίτσας, για κάτι έτσι λίγο πιο dreamy.

Και πιο πολύ το Clementine του Body shop.

Ό,τι κι αν ζήσουμε το 'χουμε δει

σαν μία σκηνή από άλλη ταινία

Κι όλος ο κόσμος - μωρό μου - μπορεί και το ζει

έλα - κερνάω καφέ στην πλατεία.

Όπου κι αν πας θα 'σαι πάντα εδώ
θα 'χεις κλειδί και θ' ανοίγεις την πόρτα

Point final et sourire 

Πι.ες.: τελικά δεν μένουν και πολλές εξεταστικές μέχρι το τέλος. Ο μάι γκόντ.
Πι.ες. 2: που είναι ο χειμώνας μου;; Κρύο, σκουφάκια, γαντάκια, μπουφανάκια;; Που είναι ο χειμώνας μου;;