Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

For better or for worse...

Πρώτη βδομάδα ξανά στη σχολή. Πλέον δεύτερο έτος. Που πήγε το κορίτσάκι που ακόμα δεν είχε ξεπεράσει τις Πανελλήνιες και πολλά άλλα;;; Εξαφανίστηκε μάλλον κάπου στην πρώτη εξεταστική ή στους καφέδες στην πλατεία δίπλα στο Πανεπιστήμιο.

Άκουγα πριν το Creep των Radiohead. Και για πρώτη φορά σκεφτηκα, i DO belong here. Αυτό που κάνω με γεμίζει. Μου αρέσει και με κάνει ευτυχισμένη. Μου έχει προσφέρει πολλούς καινούργιους ανθρώπους και πιστεύω οτι οι συγκεκριμένοι αξίζουν πολλά και θα προσπαθήσω να τους κρατήσω γύρω μου.

Με ρωτάνε όλοι πώς προέκυψε το blog. "Γιατί το ξεκίνησες; Γιατί το συνεχίζεις;". Λοιπόν, η "χώρα του ποτέ" ξεκίνησε ως ένας προσωπικός χώρος έκφρασης. Για να γράφω όλα αυτά που σημειώνω στα διάφορα τετράδια και καταλήγω να χάνω. Για να γράφω τις μέρες που θέλω οπωσδήποτε κάτι να γράψω άλλα δεν ξέρω τι. Η "χώρα του Ποτέ" είναι το προσωπικό μου αστέρι, το δεύτερο δεξιά και μετά όλο ευθεία μέχρι το πρωί.  Και μετά πάει η επόμενη ερώτηση. "Γιατί "χώρα του Ποτέ";;". Είναι πολύ απλό. Γιατί αρνούμαι να μεγαλώσω. Και εδώ είναι ο δικός μου τόπος (έστω και διαδυκτιακός). Δεν θα μπορούσε λοιπόν να είναι κάτι άλλο εκτός απο τη "χώρα του Ποτέ".

Και σε αυτή τη χώρα του Ποτέ ζουν μαζί ο Πίτερ Παν, η Τίνκι, ο Μικρός Πρίγκηπας, η Αμελί Μελόν και τα αστεράκια της. Ο κάπτεν Χουκ (ο δικός μου, όχι της ιστορίας) δεν έχει φύγει ακόμα όμως. Όσο και αν τον κυνηγάμε όλοι μαζί με τον κροκόδειλο που έφαγε το ρολόι του. Ίσως κάποια στιγμή αποφασίσει να πάρει το πειρατικό του.

Και ένα άσχετο που κολλάει πολύ με τη μέρα μου και με τον κάπταιν Χουκ: και κερατάς και δαρμένος!

Επίσης, ξεκινάω Ισπανικά. Τι υπέροχη λέξη το έναστρος;; estrellado!

Από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα. Αυτά που ήθελα πάντως, τα ξεφούρνησα. Είχα άλλωστε ποτέ ειρμό;; Άμα αποκτήσω, να μου το πείτε!! Να ξέρω να τον ξαναχάσω!

Point final et sourire.

6 σχόλια:

  1. Έχει μεγάλη σημασία το ότι νιώθεις γεμάτη και ευτυχισμένη με αυτό που κάνεις και τις επιλογές σου. Ό,τι μας κάνει καλό το κρατάμε, ενώ ό,τι μας ενοχλεί ή μας βλάπτει το αποκόπτουμε.
    Όσον αφορά το blog, είναι όπως είπες ο προσωπικός σου χώρος. Μπορείς να τον διαμορφώσεις όπως θες, να γράφεις αυτά που θες και ο χρόνος να σταματάει σε αυτό τον χώρο.
    Εύχομαι να συνεχίσεις να νιώθεις τόσο καλά και να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά Fingolfin!! Και εσύ το ίδιο... Καλές ταινίες! Καλη μέρα και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μην σε απασχολεί ο ειρμός σου! Υπάρχουν και καλύτερα, υπάρχουν και χειρότερα, μα δεν είναι αυτό το θέμα... Ό,τι προσωπικό και αληθινό κατά την γνώμη μου είναι πανέμορφο! Και όντως, εφόσον έτυχε (;) να γεννηθείς και να υπάρχεις εκεί που βρίσκεσαι (και όχι μόνο εσύ, όλοι μας), ανήκεις εκεί. ^_^

    Φιλιά πολλά Αμελάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστή Άρτ... Ευχαριστώ ρε!! Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και πολύ καλά κάνεις! Ποτέ μη χάσεις αυτή τη ματιά!!! :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πείτε...