Καιροί και χρώματα...

2 βιβλία μπροστά μου... Ένα τεράαααααααστιο και ένα φυσιολογικό. Στυλό, κασετίνα, χάρακας, καφές γύρω γύρω... Ένα φύλλο χαρτί: "πήχης, βραχίονας, μασχαλιαία κοιλότητα, διάφραγμα, διάρθωση του ώμου...". Και πάνω στο βιβλίο ένας σελιδοδείκτης-βατραχάκι να με κοιτάει...

Έξω βρέχει κάτι παραπάνω από άπειρα... Κόντεψα να πνιγώ όπως γυρνούσα από τα ισπανικά και έγινα λούτσα μέχρι να φτάσω στον μπέμπη. Πολύ ωραίος καιρός αυτός. Ειδικά για διάβασμα, τώρα που έχω μπόλικο!

Χτες με την Τ. κάναμε μπουρμπουλήθρες στη σχολή. Είχε ήλιο και πάνω στις μπουρμπουλίθρες μας φαίνονταν ουράνια τόξα πριν σκάσουν στους θάμνους και τα δέντρα.

Σκεφτόμουν πάλι προχτές τις περιόδους και τις φάσεις που περνάμε στη ζωή μας... Τόσο γρήγορα, η μία πίσω από την άλλη. Δεν προλαβάνεις να χαρείς και πλησιάζει η επόμενη αναποδιά, έτοιμη να σε ρίξει κάτω και να σε λυγίσει. Και από την άλλη όσο κι αν έχεις πληγωθείς, πάντα θα υπάρξει κάτι ή κάποιος που θα σε βοηθήσει να σηκωθείς, ακόμα πιο δυνατός.

Μπορώ να πω οτι τώρα περνάω μια ροζ περίοδο, σαν τον Πικάσσο. Εύθυμες στιγμές, χαρούμενες. Έχω πολλούς ανθρώπους γύρω μου και με γεμίζουν. Αν με στεναχωρήσει κάτι, έχω πλέον τα ψυχικά αποθέματα να το αντιμετωπίσω με ένα πολύ πολύ μεγάλο χαμόγελο.

¿Αhora que? Και τώρα τι;; Στην περίπτωση του Πικάσσο εκτός από τη ρόζ περίοδο ήρθε και η αντίστοιχη μπλέ. Να αρχίσω να την περιμένω και στη δική μου περίπτωση; Θα έρθει για μένα η πράσινη περίοδος(μην γίνω κλισέ);; Δεν θα γίνω πιο απαισιόδοξη...


Τα περισσότερα ταξίδια μας δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα. Αλλά έχουμε ζήσει αρκετά και περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες τα επόμενα. Θέλω τόσο πολύ να έρθουν όλες οι δυνατές περίοδοι στη ζωή μου... Άλλωστε πόσο αγαπώ τα χρώματα;; 

Πόσο τυχερή είμαι;; Τα πάντα μου το επιβεβαιώνουν τις τελευταίες μέρες. Πολλά μέιλ, πολλές συζητήσεις, αρκετές αναποδιές... Και αρκετή αγάπη. Από όλες τις μεριές!! 

Point final et sourire.