το μηδέν στο διακόσια μας ποιος θα το πάρει;

Ρε γαμώτο είναι άδικο! Είναι άδικο... Είναι άδικο να νιώθεις μαλάκας.

Πάει το κόκκινο μπαλόνι, θα χαθεί για λίγο το Αμελάκι.

Οχι point final, ούτε και sourire.



τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου, λες και ήρθες σε δικό σου κήπο.
χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα, κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν και από το σώμα μου, σαν άστρα, παιδιά, δικά σου, ανάσες βγάζουν.


Μόνο το Φάντασμα της Όπερας, με σώζει πια...

φεύγω πάω Θεσσαλονίκη. Για λίγο μόνο...