for what it's worth... my final word.

Έρωτας, αγάπη, έλξη, πάθος, happy endings. Τα θέλουμε όλα, τα περιμένουμε όλα, τα έχουμε όλα ανάγκη. Θέλουμε τόσο απελπισμένα μία αγκαλιά τριαντάφυλλα, ένα χέρι που κρατάει μπαλόνια και δώρα, μία τεράστια έκπληξη. Όλα όσα περιμένουμε για του Αγίου Βαλεντίνου.

Ή μήπως όχι; Μήπως δεν θέλουμε μία αγκαλία τριαντάφυλλα, απλά μία αγκαλιά; Μήπως δεν θέλουμε ένα χέρι που να κρατάει μπαλόνια και δώρα, απλά ένα χέρι να κρατάει το δικό μας; Μήπως δεν θέλουμε μία τεράστια έκπληξη, αλλά ένα χαμόγελο και ένα φιλί;

Τι είναι τελικά αυτός ο έρωτας; Μπα εγώ είμαι πολύ μικρή δεν ξέρω από αυτά. Αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω. Είναι αυτό που με ανέβασε τόσο ψηλά και με έριξε τόσο χαμηλά. Είναι αυτό που με κουράζει όσο δεν πάει και το αγαπώ όσο τίποτα. Είναι να νιώθεις την ανάγκη να δεις τον άλλον. Είναι να μην φοβάσαι και να μην διστάζεις να τον βάλεις πάνω από τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι να νιώθεις τόσο χαρούμενος όταν είσαι κοντά του. Είναι να τον βλέπεις να ανασαίνει και να σου φτάνει αυτό. Είναι να τον βλέπεις να γελάει και να γελάς και εσύ.

Σκέφτομαι τα 19 μου χρόνια, τον έναν πραγματικό έρωτα που έχω νιώσει και το πόσα θα μπορούσα να θυσιάσω για εκείνον 2 χρόνια πριν. Πλέον έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο, αλλά επειδή ήταν μεγάλο- για μένα τουλάχιστον- και ήταν πολύ δύσκολο να φύγει από πάνω μου, πιάνω τον εαυτό μου μερικές φορές να το σκέφτεται...

Δεν ξέρω ποιος επέλεξε να απομακρυνθεί... Αν ήμουν εγώ που δεν ήθελα να δεχτώ αυτά που μου είπες και δεν ήμουν σε κατάλληλη κατάσταση να διαχειριστώ την ψυχολογία μου μετά, δημιουργώντας ένα μεγαλύτερο θέμα από ότι ήταν. Ή, από την άλλη, αν ήσουν εσύ που απλά για δικούς σου λόγους αποφάσισες να φύγεις, να κλείσεις ένα κεφάλαιο, να βγάλεις με αυτόν τον τρόπο το άγχος σου για τις Πανελλήνιες ή να αποστασιοποιηθείς γιατί δεν ένιωθες όπως εγώ. Δεν κατηγορώ πια. Δεν με ενδιαφέρει αυτό το θέμα. Είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι και το κάνω για να το ξέρεις και εσύ αν διαβάζεις το blog από τότε που άλλαξα το url.

Και να το ξέρεις, σου είπα κάποτε ότι θα είμαι εδώ σε ό,τι χρειάζεσαι. Το εννοούσα, απλά δεν ήθελα να είμαι η τελευταία λύση. Και τον Οκτώβρη αυτό ένιωσα: ότι ήμουν η τελευταία λύση, ότι επειδή δεν ήσουν καλά έψαχνες κάποιον να ξεσπάσεις (ή αν οχι να ξεσπάσεις, να παρηγορηθείς) και βρήκες εμένα. Μπορεί να ήμουν εγώ υπερβολική (και πραγματικά αισθάνομαι άσχημα που δεν σου στάθηκα τότε που δεν ήσουν καλά), μπορεί εσύ να μην ήσουν στα καλύτερά σου, αλλά θέλω να τα πούμε λίγο αυτά. Και για να ξεκαθαρίζουμε και μερικά πράγματα, σε όλο αυτό το χάλι που δημιουργήθηκε μεταξύ μας, δεν έφταιγα εγώ (και μην τολμήσεις να με κατηγορήσεις), αλλά το ξέρω ότι δεν έφταιγες και εσύ. Δύο "τσακώνονται" (λέμε τώρα, αν μπορείς να το πεις τσακωμό), δύο φταίνε.  Ok George?

Αν σε δω ονλάιν, θα σου μιλήσω. Για να μην λες οτι τα γράφω μόνο εδώ, απλά δεν σε έχω πετύχει καθόλου τελευταία. Και θέλω να σε δω κιόλας γιατί ήμασταν και φιλαράκια... Δεν θέλω να διαγράψεις, ούτε εγώ θα το κάνω, ούτε θέλω μία νέα αρχή, αλλά θεωρώ οτι δεν είναι ανάγκη να έχουμε να ειδωθούμε σχεδόν ένα χρόνο, όσο κι αν αλλάζουν τα πράγματα.

Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα και κοίτα που τελικά δεν έγραψα για έρωτα... Το μόνο που θέλω είναι αυθορμητισμό και λίγη pixie dust, άγιε. Ααα και όπως λέει και η Τ. (η οποία τώρα που θα διαβάζει το κειμενο θα έχει πάθει 82 εγκεφαλικά, μαζί με την Α.Λ.), θέλω και ένα πέντε στη φυσιολογία! Δεν θα τ' αντέξω να τη διαβάζω τον Σεπτέμβρη! Θα χάσω όλο μου το καλοκαίρι και ξέρεις πόσο μ' αρέσει το άτιμο εε; φανταστικέ άγιε;; καταπληκτικέ;; μαγικέ;; τιτανομέγιστε;; Για κάνε λίγο τα κουμάντα σου για τη φύσιο και για το άλλο το θεματάκι... Ξέρεις εσύ..... Εκείνο το μικρό θεματάκι (χουχαχαχ), so that my fregietale can come true??

Α.Λ. όλα καλά, μην με πάρεις τηλέφωνο εν (σ)εξάλλω... Πριν λίγο είχα ξαναλιώσει με τον πιτσιρικά του Youtube. Λοβ γιου!

Τσα, τελευταία φορά φέτος. Τελευταία φορά με τον Άγιο Καρδουλίνο στο υπόσχομαι! Και σένα λοβ γιου... Και επειδή ο έρωτας δεν πάει πανεπιστήμιο, αλλά εμείς πάμε, θα τα πούμε άυριο πουρνό πουρνό για διάβασμα, μικρό καρδουλινόπληκτο(λάικ μι)...

Happy Καρδουλίνος day everyone. Και ας μην μου αρέσουν αυτές οι αμερικανιές... Αν είναι ένας τρόπος να δείξετε την αγάπη σας αυτή η μέρα, κάντε το... Αλλά καλύτερα να το κάνετε κάθε μέρα, γιατί αυτό είναι που αξίζει στην τελική. Χρόνια πολλά σε όλους... Γιατί όλοι είμαστε ερωτευμένοι με κάτι, είτε είναι αγόρι ή κορίτσι, είτε υπέροχη παρέα, είτε αγαπημένη σχολή,είτε ο Παναθηναικός, ο Ολυμπιακός και η Α.Ε.Κ., είτε  τα ταξίδια, είτε η μουσική, είτε ο χορός, είτε απλά η ζωή...



Πι.ες: συμπλήρωση μία ώρα μετά την ημέρα του Αγίου Καρδουλίνου... my fregietale gone bad.

Point final et sourire.