Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Κενά αέρος στη χώρα του Ποτέ...

Είναι μερικές περίοδοι στη ζωή μας, που λες "δεν μπορεί, κάτι θα αλλάξει... Δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα τόσο στραβά!". Είσαι τόσο χαρούμενος, περνάς τόσο καλά αλλά από παντού τρως πόρτα. Μικρά καθημερινά πράγματα που περιμένεις και προγραμματίζεις και τελικά καταλήγεις να τρως ένα Χ μεγατόνων. Άπο ένα μαγαζί που έκλεισε πριν προλάβεις να ψωνίσεις, από έναν φίλο που σε έστησε, από έναν οδηγό που έτρεχε στην βροχή και σε έκανε από την κορυφή μέχρι τα νύχια λούτσα. Εε λοιπόν ας δωθεί το βραβείο της πιο κουλής εβδομάδας στην βδομάδα που μας πέρασε.

Τέλος πάντων, έκτος από τα υπερ-Χ που έχω φάει αυτή τη βδομάδα, τριγυρνάνε πάρα πολύ στο μυαλό μου δύο φράσεις...
  1.  "Εκεί που είσαι, ήμουνα και εδώ που είμαι, θα 'ρθεις."
  2. "Ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει και οτι κατεβαίνει, ανεβαίνει."
 Έχουν αποδειχτεί τόσο σωστές στη ζωή μου και ποτέ δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Μέχρι που είπα την δεύτερη στην Τ. και αρχίσαμε να το συζητάμε λίγο το θέμα. Από την Τετάρτη λοιπόν κάθομαι και τις σκέφτομαι.

 "Οτι ανεβαίνει κατεβαίνει...". Όσο κι αν πέσεις, όσο κι αν πονέσεις, όσο κι αν πληγωθείς, θα ξανασηκωθείς. Ok ίσως να αργήσεις να σηκωθείς ανάλογά με το πόσο έχεις αγγίξει τον πάτο. Είναι γνωστό άλλωστε... Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Τα λέει και ο Ζακ Στεφάνου, "φτάσε στον πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω και βρες την ευτυχία κρυμμένη, κομμένη και ραμμένη για σένα." Δεν λέω, το να εκτοξευθείς στα αστέρια, όταν έχεις αγγίξει την πιο βαθεία τάφρο που μπορεί να υπάρξει, είναι δύσκολο. Πονάει και πληγώνει. Κάθε εγωισμός, κάθε περηφάνεια και πολλές φορές κάθε αυτοεκτίμηση χάνεται και δίνει τη θέση της σε μίσος, οργή και νεύρα. Και εκεί έρχεται ένας δεύτερος στίχος του ίδιου τραγουδιού του Ζακ "ισχύς εν τη ενώσει, ψυχή μου, και έλα μαζί μου στον πάτο.". Πονάς καλύτερα, όταν είσαι με παρέα. Όταν υπάρχει κάποιος δίπλα σου, κάποιος να σε στηρίξει και να σου πει αυτά που θέλεις να ακούσεις -ακόμα και αν δεν ισχύουν- μόνο και μόνο επειδή σ' αγαπάει και επειδή δεν είσαι καλά. Το μεγαλύτερο βήμα, όμως, θα γίνει από τον ίδιο σου τον εαυτό που θα βρεί το κουράγιο και τη δύναμη να διώξει το μίσος και την σαπίλα από μέσα του και θα φτάσει πολύ πιο ψηλά από εκεί που ήταν πριν. Θα κατέβει και θα ξαναανέβει... Εκτός αυτού, αν δεν φτάσεις στον πάτο, πως θα καταλάβεις την χαρά της κορυφής;;

Μην ξεχνιώμαστε, όμως, ισχύει και το αντίθετο... Όταν είσαι ψηλά στα σύννεφα, μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να βρεθείς στο πάτωμα. Είτε επειδή σε πλήγωσαν, είτε επειδή ο υπέρμετρος εγωισμός σου πλήγωσε όλους  τους υπόλοιπους. Γι' αυτό αστερακια της χώρας του Ποτέ προσοχή... "You give a little love and it all comes back to you" αλλά αν δεν το κάνεις ίσως βρεθείς φαρδύς πλατύς στον πάτο.

Τώρα για το ρητό νούμερο 1... Οι ρόλοι και οι καταστάσεις αλλάζουν από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο και ΜΠΟΥΜ εκεί που δεν το περιμένεις αντιστρέφονται τα πάντα. Από κει που έχεις το πάνω χέρι, βρίσκεσαι στην πλέον μειονεκτική θέση και το αντίθετο. Όποτε ας σκεφτόμαστε λίγο και τον υπόλοιπο κόσμο. Τη θέση στην οποία βρίσκεται... Κάποια στιγμή θα φτάσοουμε ίσως στην ίδια περίπτωση και θα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο...

Τελικά αυτές οι δύο φράσεις είναι τόσο στενά συνδεδεμένες στο μυαλό και στη ζωή μου...

Τέλος λοιπόν με τα ρητά... Όσο για την βδομάδα που μας πέρασε ένα έχω να πω. Όταν γαμιούντα τα πάντα, εμείς θα γίνουμε κοάλα.



Ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει μια μέρα κι ότι τελειώνει, αρχίζει πάλι ξανά...

Πι.Ες. : Η πολυαγαπημένη μου Τ. ξεκίνησε δικό της blog!! Όποτε το My fairy candy-garden είναι γεγονός!! Ελπίζω να με αφήσει να δοκιμάσω και εγώ τον ζαχαρένιο κήπο της! Καλή αρχή Belle...

Point final et sourire.

3 σχόλια:

  1. Από τα καλύτερα σου και με εκφράζει τόσο πολύ αυτή την περίοδο απόρριψης που διανύουμε...Όντως αν δεν φθάσεις στον πάτο πώς θα νιώσεις τη διαφορά όταν βρεθείς ξανά στην κορυφή;Τέλος τέλος και στον πάτο αν έχεις παρέα πλάκα έχει,ωριμάζεις κιόλας!! υγ:Ας γινούμε κοάλα λοιπόν χα0χα0χα0χα0χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτά τα σκαμπανεβάσματα δεν είναι που κάνουν την ζωή ενδιαφέρουσα..;

    Μάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Lovely Belle φτάσαμε στον πάτο... Ήρθε η σειρά μας να ανέβουμε στα αστέρια... Όσο για τα κοάλα το λέω καιρο... ;)

    Αρτάκι τελικά τα πάνω κάτω είναι το αλάτι και το πιπερι της ζωής!!

    Φιλιά κοριτσάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πείτε...