Απολογισμός 2010

Επεράσαμ' όμορφα, όμορφα, όμορφα, επεράσαμ' όμορφα ετούτη τη χρονιά!
Φωτογραφικός (και μη) απολογισμός της χρονιάς που φεύγει... Τα γεγονότα έχουν μπει με μία όσο το δυνατόν πιο λογική χρονο(παρά)λογική σειρά!


Countable vomits, healthy appetite

Καινούργιοι άνθρωποι!! Ιατρική Σχολή....

Μια εξεταστική στο Skype...

Ένα υπέροχο ταξίδι με 4 υπέροχα κορίτσια στο Παρίσι

Γιατί ήρθε πάλι (ναι!!) το καρναβάλι (ναι!!) γιορτή μεγάλη (ναι!!) ολέ!! (Πατρινό καρναβάλι μέσα στη βροχή!)

Η συνήθεια που έγινε λατρεία!!

Μία εξεταστική στα Starbucks...

Special Olympics Healthy Athletes test events

Διακοπές στην αγαπημένη Σίφνο...

Σύρος, φωτογραφικό δαιμόνιο ένα απόγευμα και επιτέλους Strike a pose, που τελικά έγινε....... Στη χώρα του Ποτέ...

Διακοπές στην εξωτική Βάρκιζα και βόλτες με ανοιχτή οροφή ως το Σούνιο...

Δαμαλάκι Μόνο Ψάχνει (Δ.Μ.Ψ.)

Κάπου εδώ, έπαψες αγάπη να θυμίζεις.

Σεπτέμβρης... Εξεταστική,στατιστική και φυσική, ξανά σχολή, Ανατομία!

Πολύ σινεμά (γιατί αγαπήσαμε τις νύχτες Πρεμιέρας του Σεπτέμβρη) Κάπου εδώ γεννιέται ένα παιδάκι, που κοιτάει στα μικροσκόπια και δεν βλέπει ουδετερόφιλα, αλλά χαμογελαστά προσωπάκια!

Επιτέλους 19!!

Χιονισμένες κάμπιες στα Καλάβρυτα μέσα στα χαμόγελα!

Το κινητο μου να χτυπάει δυνατά όλη τη χρονιά... Εξαιρέσεις, let the sunshine in και sex & the city theme... Ώρα για αλλαγή: brimful of asha λοιπόν! Και τώρα, a young big bang... :D

Και η τελευταία φωτό..... Δεν είναι τίποτα. Είναι απλά η αγαπημένη φωτογραφία για το 2010. Γιατί την έχω τραβήξει εγώ καθισμένη σε μία ξαπλώστρα στη Βουλιαγμένη, μέσα στον ήλιο... Χρονιά γεμάτη με 2010 μπουρμπουλήθρες, πάνω από 2010 χαμόγελα και υστερικά γέλια, πριγκίπισσες (με ή χωρίς πρίγκηπες), μουσική, ξενύχτια, ταξίδια και γενικά όμορφα πράγματα. Αν ξέχασα κάτι, πφφφφφ, τι να κάνουμε έγιναν τόσο πολλά φέτος!! Ευχαριστώ τους πάντες γι' αυτή τη χρονιά!! Φιλιά, guys (αλά shampoo)! Σαφώς το τραγούδι της χρονιάς!! Τέλος για το 2010... Δεν εύχομαι τίποτα περίεργο και τεράστιο σαν αυτές τις ευχές-υπερπαραγωγές που βλέπω παντού... Μόνο καλή χρονιά, με χαμόγελο. Ααα και μην το ξεχάσω, Άγιε Βασίλη δεν έγραψα γράμμα φέτος, αλλά στο γράφω εδώ!! Δεν θέλω κάτι υλικό! Θέλω εκείνα τα 2-3 πραγματάκια που σκεφτόμαι πολύ συχνά (ξέρεις εσύ... άλλωστε τι Άγιος είσαι;)... Το πρώτο, για τις 17 του μήνα λέω, στο γράφω γιατί είναι το πιο πιο πιο πιο πιο πιο σημαντικό. Και τα άλλα θα έρθουν με τη σειρά τους, ναι φέτος προσέχω τι εύχομαι... Μην ανησυχείς, πάντα θα αφήνω γάλα και κουραμπιέ στο τζάκι, σε περιμένω!! Point final et sourire.

Χριστουγεννιάτικες αλήθειες!!

Φέτος το καθιερωμένο Christmas shopping με τους γονείς μου, θυσιάστηκε στον βωμό του Κ.Ν.Σ.. Αν και το να διαβάζω Κεντρικό Νευρικό Σύστημα-όσο κι αν μου αρέσει- δεν είναι η αγαπημένη μου ασχολία, με την εξεταστική να πλησιάζει επικίνδυνα και τις ελπίδες μου να πέφτουν κατακόρυφα, δεν μπορούσα να ακολουθήσω στα ψώνια για γονείς, θείους, γιαγιάδες, παππούδες και φίλους. Σε λίγες ώρες το κάτω μέρος του δέντρου μας θα γεμίσει Χριστουγεννιάτικα πακέτα και δώρα!

6 μέρες μακριά τα Χριστούγεννα. Αγαπημένη εποχή του χρόνου. Το σπίτι μας γεμάτο με στολίδια, ένα γιγαντιαίο δέντρο παίρνει τη θέση της πολυθρόνας στο σαλόνι και όλο το σπίτι μυρίζει έλατο. Οικογενειακές μέρες. Λατρεύω την ώρα που ανταλλάζουμε δώρα! Λατρεύω-αν οχι τόσο τα οικογενειακά τραπέζια- το βράδυ μετά τα οικογενειακά υπερτραπέζια, που χαζεύεις στην τηλεόραση Χριστουγεννιάτικες ταινίες αγκαλιά με τα ταπεράκια των φαγητών που περίσσεψαν ή τα κουτιά από τα γλυκά. Λατρεύω τις ταινίες που βλέπω οπωσδήποτε κάθε Χριστούγεννα: Nightmare before Christmas, Love Actually (χτες Τ., Γ., Α.Λ. και Β.= καινούργιο μέλος της παρέας!) και Home Alone. Λατρεύω τα κουζινομαγειρέματα στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιαχτούν οι καθιερωμένοι κουραμπιέδες (χωρίς αμύγδαλο για μένα) και τα μελομακάρονα!

 Χριστούγεννα. Και επειδή τα Χριστούγεννα λες αλήθεια, ήρθε η ώρα να πούμε μερικές νομίζω.

Αλήθεια νούμερο 1: Επιτέλους είμαι καλά. Επιτέλους έφυγε ένα βάρος από πάνω μου και είμαι τέλεια!! Γελάω, παίζω και έχω βγάλει τον αληθινό μου εαυτό... Και τον δείχνω σε ανθρώπους που τον εκτιμούν.

Αλήθεια νούμερο 2: Α.Λ. σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ!! Σ' ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου... Και αν μερικές φορές περνας δύσκολα (σε ξέρω εγώ και καταλαβαίνω...), εγώ είμαι πάντα εδώ. Ακόμα κι αν δεν θέλεις να ανοιχτείς, ακόμα κι αν θες απλά να βρίσεις και να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον. Εγώ θα είμαι εδώ, για να έρθω να βάλουμε τις πιτζάμες μας και να κάτσουμε εσύ στο κρεβάτι, εγώ στο πουφ να σκεπαστούμε με τη ροζ κουβερτούλα σου και να κοιτάμε το ταβάνι ή το Ε entertainment! Με βοήθησες πάρα πολύ σε περιόδους που το χρειαζόμουν και με έκανες να σηκωθώ και να είμαι καλά τώρα!! Α.Λ. ΕΙΣΑΙ ΘΕΑΑΑΑ!! χαχαχα!! 14 χρόνια μαζί βλάκα!

Αλήθεια νούμερο 3:  Α. μου λείπεις! Έλα γρήγορα Αθήνα! Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι καλά πάνω και θέλω τόσο να έρθω να σε δω... Σ' αγαπώ πολύ πολύ!

Αλήθεια νούμερο 4: Λ. προχώρα.... (βλακείες σου λέω το ξέρω αλλά προχώρα!). Και σένα σ' αγαπώ πολύ πολύ χαζό! (αγαπουλίνι μου μωριλίνι μου γλυκουλίνι μου... ετοιμάζεσαι να με δείρεις εε;;)

Αλήθεια νούμερο 5: Τ. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα. Είμαι τόσο χαρούμενη για κείνη τη μέρα στη βιβλιοθήκη! Έχουμε πει μαζί τα άπειρα. Θα κρατάω πάντα εκείνη τη νύχτα στην αυλή του σπιτιού μου, το πρωινό στο "παιδί", το γυμναστήριο, τα μαγειρέματά μας και τις ώρες στη σχολή που βγάζαμε υποψηφιότητες (αμάν! ούτε μία βδομάδα δεν μπορούμε να τους αφήσουμε ήσυχους!!). Μοιάζουμε αρκετά μικρό μου δαμαλάκι. Με τα πάνω και τα κάτω μας, με τις τρέλες και τα κλάματά μας. Με βοήθησες και με βοηθάς να προχωρήσω και να καταλάβω αρκετά πράγματα. Αξίζεις πολλά!! Συνειδοποίησέ το! Ααα και είσαι μία κούκλα! Θα μου λείψεις τώρα που θα φύγεις.

Αλήθεια νούμερο 6: Γ. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα και σένα. Λεμονάκι μου δεν περίμενα ποτέ οτι θα κάναμε παρέα και όμως καταλήξαμε να είμαστε καθημερινά μαζί. Είσαι ένας από τους ανθρώπους που με κάνουν να γελάω απίστευτα (και μόνο που ακούω το γέλιο σου). Είσαι κι εσύ τελείως τρελός εε;; Και μέσα σου κρύβεις μία απίστευτη σοβαρότητα, μία μεγάλη ευφυία, μία επιμέλεια χωρίς όρια και μία τεράστια δύναμη. Δεν ξέρω, νομίζω πως μου έδωσες λίγη από τη δύναμή σου και αυτός είναι ένας λόγος που τώρα είμαι τόσο καλά σε σχέση με πέρσι. Τελικά να το ξέρεις, το πιστεύω, μόνο λεμονάκι δεν είσαι! Κι ας σε φωνάζω έτσι, μόνο και μόνο επειδή σ' αρέσει... Είσαι θεός στο πιάνο (άσχετο αλλά αλήθεια κι αυτό!!)!!

Αλήθεια νούμερο 7: Δ. και Ε., ζευγαράκι μου!! Και με εσάς είμαι πολύ χαρούμενη που καταλήξαμε να κάνουμε παρέα! Έχουμε ρίξει πολύ γέλιο, πολύ tichu και χιονοπόλεμο! Καλά Χριστούγεννα ζευγαράκι και να είστε καλά μαζί! 

Αλήθεια νούμερο 8: Μικρή Μ. είμαι τόοοοσο τόσο τόσο χαρούμενη για σενα που ξεπερασες αυτό το αδιέξοδο του τελευταίου χρόνο. Και πλέον είσαι ευτυχισμένη ε; 

Αλήθεια νούμερο 9: Τ. νομίζω οτι αυτό που κοροιδεύουμε αρχίζει να είναι αλήθεια....... Δεν ξέρω πως και γιατί! Άλλα το κατάλαβα χτες και είμαι χαρούμενη, ακόμα και χωρίς ελπίδα! 

Αλήθεια νούμερο 10: Το άγχος μου για την εξεταστική έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Όμως θα παραμείνω ψύχραιμη και δεν θα καταρρεύσω... Ίσως χάσω και κανένα κιλό. Και θα διατηρήσω την αισιοδοξία μου. Όλα θα πάνε καλά. All it takes is faith and trust and just a bit of pixie dust...!! **    

Τέλος με τις αλήθειες... Τώρα τραγουδάκια! Το ένα είναι η διάθεσή μου και το άλλο η Χριστουγεννιάτικη διάθεσή μου!! Δεν λέω καλή χρονιά θα ξαναγράψω μέχρι τότε. Εύχομαι όμως τα πιο όμορφα Χριστούγεννα σε όλους! Να είναι γεμάτα χαρά, αγάπη, μουσική, γέλιο, ευτυχία, μελομακάρονα, μυρωδιές, όμορφες στιγμές και ανθρώπους που αγαπάμε!!

All i want for Christmas is you...

Αν και τώρα που το σκέφτομαι, πιο πολύ θα ήθελα αυτό για τα Χριστούγεννα!! 

Point final et sourire.

Decembre, voyage de neige!!

Χμμμ δεν θα καταλάβουν και πολλοί αυτήν την ανάρτηση. Πφφ δεν με νοιάζει. Θα παίξω μόνο με λέξεις. Δεν μπορώ να βάλω το γέλιο και την πλάκα της εκδρομής στα Καλάβρυτα σε προτάσεις.

χιόνι, χιονοπόλεμος, χιονισμένες κάμπιες, χιονόμπαλες από αυτοκίνητα, ζεστή σοκολάτα, Tichu, τζάκι (και προσπάθειες να το ανάψουμε), sangria, βαλίτσες σε κατηφόρες και ανηφόρες με πάγο ή χωρίς, οδοντω(τό)ς, όλη η μπίχλα σε ένα λεωφορείο, yes it is, σκουφάκια, αυτάκια, σκίστεεεεεεεε, πρώτη απονομή πιπποκρατείων, περπάτημα Γωγώ, μαξιλάρια που κόβουν το γέλιο, κρύο κρύο κρύο και τσόκαρο, γαντάκια, chocolaterie, σκυλιά που αγαπούν τους φιογκους, Προαστικός, μπόμπα στους Άσους και κέντα χρώμα, Srabble, λεοπάρ σκουφάκι στον Δ., ο Γ. να φωνάζει στον Δ. "πεεεεφτω, πιάσε με πιάσε με πιασε μεεεε...", λυκανθρώποι, μεθυσμένη Ε., Τ. με βούλες, μάσκες ύπνου Hello Kitty, fondue, απαισιότατος καφές Mocha Biscuit, 1 2 3 4 5 6 μπαμ 8, Περηφάνεια και Προ-κατάληψη, φάντασμα στον Οδοντωτό, καθιστή τούμπα, υπνός από το ζεύγος, κριτσίνια που δεν θα τα τρώγαμε, λεκανί στάση, πεθαμενί βαλίτσες, ηχομόνωση, μουσική επιπέδου, Εεεεε;;; Τιιιιιι;;;; Δεν κατάλαβα! , 5, 55 και 555 στα γερμανικά, βαλίτσες έλκηθρα, ο πωπούλης μου να σώζει την Τ., fünf fünfundfünfzig 

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε... Δ., Ε., Τ., Α.Λ., Γ. περάσαμε τέλεια πάλι, χιονισμένες κάμπιες μου! Κάμπιες αν ξέχασα κάτι να μου πείτε!!

Πλανητικό σύστημα κάμπιας:
Προστύχιους Δαμαλάκιους Σκούφιους από την Γιούπι-land
Κέικους Τρέξιους Εκτοξεύσιους από τη Water-land
Φαγάνιους Κατρούλιους Monroe από την Πιπι-land
Κοιμήσιους Ειρήνιους Ξαπαγιάσιους από την Νύχι/Νύχι-land
Ξανθοβλέφαρους Παναθηνάικους Τίτσιους από την Jaguar-land
Προστύχιους Δαμαλάκιους Πολύχρωμους από την Γιούχου-land

Η θέα από το χιονισμένο μπαλκόνι μας!

Point final et sourire.

my wonderfully convenient ego.

Εγώ τώρα θα έπρεπε να διαβάζω. Εγώ τώρα θα έπρεπε να φτιάχνω τη βιβλιοθήκη. Εγώ τώρα θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο. Πολύ με συγχίζει που δεν κάνω αυτό που θέλω. Εγώ θέλω να κάτσω. Να γράψω, να διαβάσω, να ξεκουραστώ, να βάλω την μάσκα ύπνου με την Hello Kitty που πήραμε με την Α.Λ. και την Τ. και να κοιμηθώ άπειρα. Τι με έχει πιάσει τελευταία και δεν θέλω να σηκωθώ απ' το κρεβάτι; Και σωματικά και ψυχολογικά. Εγώ δεν ήμουν πριν δύο τρεις βδομάδες που έλεγα ότι ήμουν πάντα αισιόδοξη όταν σηκωνόμουν το πρωί;; Πφφφ...

5 "εγώ" σε μία παράγραφο. Πόσο εγωιστικός είναι αυτός ο κόσμος; Γιατί σκεφτόμαστε τόσο εγωιστικά; Πώς γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που κάτω από κάθε φράση, κάτω από κάθε πράξη κρύβουν ένα "εγώ", ένα προσωπικό συμφέρον;  Λένε οτι είναι ανάγκη του ανθρώπου. Ένστικο. Έμφυτο χαρακτηριστικό του ψυχισμού.

Υπάρχει όμως και το άλλο, το χειρότερο. Ένας άνθρωπος να σε "ξεψαχνίζει", να σε "ψαχουλεύει", να ανακαλύπτει τις πιο κρυφές πτυχές του εαυτού σου και μετά να επωφελείται όλα όσα έμαθε για σένα, ό,τι κατάλαβε από τον εσωτερικό σου κόσμο. Να τα κάνει δικά του και να τα "πουλάει", για να αγοράσει προσοχή; Κοινωνική καταξίωση; Την βολή του; Δεν ξέρω τι...

Με ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν δίνουν καμία σημασία σε κάποιον που τους έχει σταθεί "σπαθί",που ήταν εκεί όταν τον χρειάστηκαν, που χάλασε το πρόγραμμα του για να βρεθεί δίπλα τους, που τους προσέχει όταν δεν είναι καλά και θέλει να τους προστατεύσει. Τι εννοώ όταν λέω οτι δεν του δίνουν σημασία... Εννοώ οτι δεν χαλάνε τη βολή τους ώστε να σταθούν χρήσιμοι όταν ο άλλος τους χρειάζεται, δεν κάνουν ένα πρώτο βήμα ποτέ, θεωρούν οτι έχουν το πάνω χέρι στη σχέση- είτε φιλική, είτε οτιδήποτε άλλο- και εφησυχάζονται χωρίς να υπολογίζουν το δεύτερο άτομο στη σχέση. Γιατι μια σχέση χτίζεται με το άνοιγμα δύο ανθρώπων, όχι με έναν άνθρωπο, τη βολή του και έναν άλλον να τρέχει πίσω τους.

Δεν είναι ωραίο να σε θεωρούν δεδομένο. Θύμα. Να σκέφτεται ο άλλος "άστον μωρέ αυτόν! πάντα εκεί θα είναι... οπότε ας τον ταλαιπωρήσουμε λίγο και ας βολευτούμε.". Δεν είναι λογική αυτή. Όσο κι αν σε αγαπάει το "θύμα", φίλε μου, κάποια στιγμή θα φτάσει στα όριά του. Δεν θα μιλάει, θα κρατιέται, θα σφίγγεται και μετά θα γίνει ένα ΜΠΟΥΜ ,άλλο πράγμα. Που θα το βλέπεις και δεν θα το πιστεύεις. Και θα περάσει ο καιρός και θα αλλάξουν τα πράγματα και θα φύγει το θύμα και θα το κυνηγάς, γιατί ότι ανεβαίνει κατεβαίνει (τα 'χω πει εγώ!). Έτσι για να δείς τι ωραία που είναι να μην σου δίνουν σημασία.

Έρχομαι λοιπόν να αναρωτηθώ εγώ. Ποιός φταίει τελικά; Ο εκμεταλλευτής ή το θύμα;

Στην περίπτωση του εκμεταλλευτή υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Είτε ο άλλος είναι συνειδητοποιημένος *κουάξ* (δεν θα το πω, πιπέρι) και το κάνει επίτηδες, είτε ο εγωισμός του είναι τόσο βαθεία ριζωμένος μέσα του και δεν μπορεί να δει πέρα από τη μυτούλα του. Αλλά το θύμα; Δεν έχει μυαλό; Αυτό το θύμα που τα τραβαει όλα και δεν μιλάει δεν είναι και αυτό *κουάξ* (κρατιέμαι ακόμα, μπράβο μου!);; Βαθιά μέσα του το ξέρει, οτι εκείνος δίνει δικαιώματα, οτι μπορεί να σταματήσει την εκμετάλλευση με ένα κούνημα του δαχτύλου του, αλλά δεν το κάνει γιατί δεν θέλει να γίνει με τη σειρά του εγωιστής και εκμεταλλευτής, γιατί είναι έξω από τον χαρακτήρα του. Αχ βρε κακομοίρογλου!

Anyway μωρέ. Τι τα γράφω; Πώς μου ήρθαν και μένα όλα αυτά βραδιάτικο; Ασχετοσύνες. Αφού εγώ το κρεβάτι μου θέλω μόνο... Ουφφ τι μελαγχολία είναι αυτή τελευταία!! Για να πω και ένα γιούχουυυυ μπας και συνέλθω! ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!!!!!

Τέλος πάντων. Γράψαμε με τη συνοδεία του sweet στο αγαπημένο stereomood και με τη μυρωδιά όλων των αρωμάτων της Sephora. Τι να κάνω που η Τ. θέλει καινούργια κολώνια και κάναμε μαραθώνιο δοκιμών;;  T. ,τραβάει χρόνια αυτή η κολώνια. (νομίζω πως αυτό θα γίνει το 2ο ρητό μου μετά το "ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει")

Πι.ες: Μπήκαμε στον Δεκέμβρη! Οφίσιαλι πλέον στην τελική ευθεία για Χριστούγεννα! Δεύτερο γιούχου!
Πι.ες 2: Την Παρασκευή φύγαμεεεεε!!! Καλάβρυτα, 6 γιατράκια έρχονται...Επόμενη ανάρτηση μετά τα Καλάβρυτα! Ας κάνουμε και μία απεξάρτηση! :)



Update μερικές μέρες αργότερα: (από το status update του Δ. στο facebook)  Όταν όλος ο κοσμος γύρω σου αλλάζει, ο μόνος τρόπος να για να μην αλλάξεις κι εσύ είναι να συνεχίσεις να ζείς στον δικό σου κόσμο! Μικρός θεούλης απλά!!

Point final et sourire.