World Aids Day

Παγκόσμια μέρα κατά του HIV και του AIDS. Η πρώτη Δεκεμβρίου είναι μία παγκόσμια ευκαιρία για όλους μας να αγωνιστούμε κατά του HIV.

Είναι η πρώτη φορά που μία μέρα του χρόνου αφιερώνεται σε κάποια ασθένεια και έτσι η Παγκόσμια ημέρα κατά του HIV/AIDS καθιερώνεται το 1988.

Φέτος η εκστρατεία της σημερινής μέρας ονομάζεται "Getting to zero". Zero new HIV infections, zero discrimination and zero HIV-related deaths. Ξεκινώντας με αυτό το σλόγκαν θέτουμε 10 στόχους ως το 2015:

• Sexual transmission of HIV reduced by half, including among young people, men who have sex with men and transmission in the context of sex work;
• Vertical transmission of HIV eliminated and AIDS-related maternal deaths reduced by half;
• All new HIV infections prevented among people who use drugs;
• Universal access to antiretroviral therapy for people living with HIV who are eligible for treatment;
• TB deaths among people living with HIV reduced by half;
• All people living with HIV and households affected by HIV are addressed in all national social protection strategies and have access to essential care and support;
• Countries with punitive laws and practices around HIV transmission, sex work, drug use or homosexuality that block effective responses reduced by half;
• HIV-related restrictions on entry, stay and residence eliminated in half of the countries that have such restrictions;
• HIV-specific needs of women and girls are addressed in at least half of all national HIV responses;
• Zero tolerance for gender-based violence.

Και θα μου πεις, καλά εγώ τι μπορώ να κάνω;;

Μπορείς να κάνεις 2 πράγματα:

1. Να φορέσεις μία κόκκινη κορδελίτσα στη μπλούζα σου
2. Να ενημερωθείς. Κυκλοφορούν ένα εκατομμύριο αστικοί μύθοι για το HIV/AIDS, το 99% δεν ισχύουν. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει αποκλεισμό των ατόμων που ζουν με HIV, γιατί τα θεωρούμε επικίνδυνα και μη σωστή πρόληψη. 

Φορέστε μία κόκκινη κορδέλα, δεν κοστίζει τίποτα.
 Σήμερα στον Κεραμεικό, φοιτητές Ιατρικές (από τη HelMSIC για όσους ξέρουν) θα μοιράζουν κορδελάκια, προφυλακτικά, free hugs και πληροφορίες για όποιον θέλει να ενημερωθεί λίγο παραπάνω. Βρείτε μας εκεί.

Point final et sourire.
Πιες: τα στοιχεία που βρήκα τα πήρα από το σάιτ του Ο.Η.Ε., όπου μπορείτε να κοιτάξετε για περαιτέρω λεπτομέρειες. Αν θέλετε, ρίξτε και μία ματιά εδώ.
Πιες 2: Καλό μήναααααααααααα!! (24 μέρες για τα Χριστούγεννα!!)

deep inside, you....

Πρέπει, λέει, να μάθω να φωνάζω. Πρέπει να ουρλιάζω και όχι να βάζω τα χέρια στα αυτιά μου και να αρχίζω τoν κλασικό μου τρόπο άμυνας. Το μοναδικό μου κόλπο, τον τρόπο μου να τα βγάλω όλα από μέσα μου.

Άλλοι φωνάζουν, άλλοι χτυπάνε πράγματα, άλλοι βρίζουν, άλλοι τρώνε, άλλοι απατούν. Εγώ κλαίω. Αυτό έκανα πάντα όταν είχα νεύρα, όταν ήμουν θυμωμένη.

Και σήμερα μου λένε ότι ο μόνος τρόπος για να βρω το δίκιο μου (σε μία φάση που δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αν δεν έχω δίκιο, αν το έχω χάσει, αν το έχω βρει) είναι να φωνάζω. Ο μόνος τρόπος που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Ο μόνος τρόπος που δεν με ενδιέφερε ποτέ να δοκιμάσω.Ο μόνος τρόπος που ποτέ δεν ήταν στον χαρακτήρα μου και ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει.

 Γιατί πάντα θα είμαι αυτή που θα προσπαθεί να ηρεμήσει τα πράγματα, να δώσει μία λύση χωρίς να στεναχωρηθεί κανείς και χωρίς να χαλάσει τίποτα.

Μου είπαν ότι τα πράγματα με επηρρεάζουν πάρα πολύ, ότι πρέπει, λέει, να μάθω να τα γράφω όλα και να μην με νοιάζει. 

Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς στα 20.

 Και παρεπιπτόντως, χρόνια μου πολλά. Πάντα πολύχρωμη θέλω να είμαι τίποτα άλλο.

Point final et sourire.

Πι.ες: Λέω να αλλάξω το Amelie Melon σε Kassi. Από το Κασσάνδρα. Καθότι γρουσούζα οι φίλοι μου με φωνάζουν έτσι από τη γνωστή μάντισσα. Ναι ή ου?!
Πι. ες 2: 101 οι αναρτήσεις μου! Σαν τα σκυλιά της Δαλματίας!

Monstruos

Αποφάσισα ότι μισώ τις μεταβατικές περιόδους.

Εξεταστική ενώ έχει αρχίσει το εξάμηνο. Πισωγυρίσματα στην περσινή χρονιά για δύο βδομάδες ακόμα ενώ θα έπρεπε ήδη να κοιτάω πολύ πιο μπροστά.

Ούτε καλοκαίρι, ούτε χειμώνας, ούτε κρύο, ούτε ζέστη.

Ένα πρόγραμμα περίεργο, που δεν είσαι σίγουρος ακόμα πότε έχεις τι. Σε ποιο αμφιθέατρο να πας, πότε έχεις εργαστήριο, πότε έχεις κενό, πότε να πας για καφέ.

 Κι από την άλλη μία περίοδος αβέβαιη, μία περίοδος άσχημη για όλους, αρχίζει η εξαθλίωση σε αυτή τη χώρα. Και είμαστε ακόμα στην αρχή, έρχονται πολύ χειρότερα. Αυτή τη φορά δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αισιόδοξη.

Όλα πια με σπρώχνουν στο εξωτερικό. Σαν να προσπαθούν να με ταρακουνήσουν όλα γύρω μου, σαν να μου λένε "ξεπέρασε τις φοβίες σου, άστα όλα πίσω σου και φύγε όσο πιο μακριά μπορείς.".
Και μετά σκέφτομαι "μα καλά είμαι τόσο ηλίθια που θέλω να ξαναγυρίσω;"

Άφησέ τα όλα πίσω σου και φύγε. Φύγε.
Μάλλον δεν το λέω μόνο για το εξωτερικό, σαν κάτι να προσπαθώ να πω στον εαυτό μου. Σαν κάτι να αρνούμαι να καταλάβω και να δεχτώ.

Μισώ τις μεταβατικές περιόδους. 

"El sueño de la razón produce monstruos" Goya

"Ο ύπνος της λογικής παράγει τέρατα."

Point final et sourire.

Εγωκεντρικά...

Ο αγαπητός Βασίλης, με έβαλε και μένα σε ένα από αυτά τα παιχνιδάκια! Αρχικά merci, monsieur για το βραβείο σας! Με τιμάτε! Και τώρα... "Θέλω να ευχαριστώ τους γονείς μου, τους συνεργάτες που με στήριξαν, τους αγαπημένους μου φίλους κλπ κλπ κλπ".

Το νόημα του παιχνιδιού; Ο Βασίλης μου ζήτησε να αποκαλύψω 7 πράγματα για μένα (εγωκεντρικό κουτσομπολιό δηλαδή...). Πάμε να δούμε:

1. Σπουδάζω Ιατρική, έχω πολύ μέλλον ακόμα, την λατρέυω όσο τίποτα και ταυτόχρονα με δυσκολέυει όσο τίποτα. Μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω παιδίατρος.

2. Είμαι σοβαρά εθισμένη στον Χάρι Πότερ. Σοβαρά όμως. (κάθε φορά που δεν έχω τι να διαβάσω πιάνω τα βιβλία από την αρχή). Τώρα παράλληλα με το "Ντιβάνι" του Yalom, διαβάζω και τον "Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν". Yeah, Harry Potter rules!

3. Τελευταία, έχω ένα θέμα με το χέρι μου και πονάω όλη την ώρα όταν γράφω (σε χαρτί, στον υπολογιστή), όταν είμαι όρθια, όταν κάθομαι σε άβολη καρέκλα.

4. Κάθε πράγμα, άνθρωπο ή οτιδήποτε, το συνδυάζω με νότες, χρώματα ή μυρωδιές. Μου είπαν πρόσφατα πως αυτό λέγεται συναισθησία. Και λατρεύω τα πουά, τα ζωντανά χρώματα και την μουσική τύπου Brimful of Asha, που μπορεί να με κάνει να χοροπηδάω 24 ώρες το 24ωρο.

5. Κάποιος που θα με γνωρίσει πρώτη φορά μπορεί να με θεωρήσει αδιάκριτη, γιατί ρωτάω πολλές ερωτήσεις. Απλά αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να καταλάβω τη λογική και την προσωπικότητα του άλλου, κάπως έτσι θεωρώ ότι προσεγγίζω την οπτική του γωνία.

6. Μ' αρέσει πολύ το καλό φαγητό. Και τρώω πολύ. ΠΟΛΥ.

7. Θυμάμαι απίστευτες λεπτομέρειες για τρελά πράγματα (πιχι τι φορούσε η κολλητή μου την μέρα που τη γνώρισα) και μπορώ εύκολα να συγκρατώ εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες που μου κάνουν εντύπωση.  Εκτός αυτού είμαι σχετικά αριθμομνήμων και αν συμπαθήσω κάποιον μπορώ να θυμηθώ για αυτόν πολλές λεπτομέρειες που αναφέρει για τον εαυτό του σε ανύποπτες στιγμές.

Χμμ εδώ το παιχνίδι λέει να το προωθήσω σε 15 μπλόγγερς. Χμμ 15 δεν θα είναι αλλά τέλος πάντων...

 Αρτάκι, έλα ξανά μαζί μας πλιζ!
 Blur, κάτι για να εγκαινιάσω το καινούργιο μπλόγκ!
 Ντιντι, καιρό έχουμε να ακούσουμε νέα σου!
Αυτή που ήταν κάποτε, γιατί απλά αγαπώ το μπλόγκ σου!
Belle living her fairytale, γιατί σ' αγαπώ, γιατί πρέπει να γράψεις και γιατί πρέπει να γράψεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ!
Fleur, ξανάγγιξε τα αστέρια!

Φεύγω τριήμερο. Adios και wish me luck!

Point final et sourire.


Πιες: με απογοήτευσαν οι Pain κομμάτι χτες. Μα να μην πουν το Road Salt?!

Come on baby, light my fire!

Εκνευρίζεσαι, φωνάζεις, κλαις, παθαίνεις κατάθλιψη... Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς; Ή μήπως, γιατί δεν μπορείς ακριβώς να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση; Μήπως από την άλλη κι εσύ δεν είσαι τόσο αθώος όσο νόμιζες?

Προσπαθείς από κάπου να πιαστείς με τόσο λάθος τρόπο, με μία τόσο άσχημη προσέγγιση που τελικά δεν θα σε οδηγήσει πουθενά, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ξεσπάς σε λάθος άτομα, σε αυτά που δεν φταίνε, ξεσπάς στον εαυτό σου.

Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν: "σταμάτα να παραπονιέσαι ενώ έχεις τα πάντα". Πρέπει τελικά να μάθουμε να εκτιμάμε ορισμένα πράγματα. Είπα πρόσφατα ότι είμαι ευτυχισμένη, ότι έχω φίλους στη ζωή μου, είμαι στη σχολή που αγαπάω, έχω έναν άνθρωπο που ξέρω ότι με αγαπάει, έχω τους γονείς και τους συγγενείς μου και δεν μου λείπει τίποτα. Και το εννοώ, τίποτα.

Είναι όμορφο πράγμα να εκτιμάς. Να λες ευχαριστώ που έχω τα πάντα. Και σε κάποια φάση να σταματάς να ζητάς παραπάνω. Όχι, όχι δεν εννοώ να μην χτίζεις ψηλότερα κάστρα, να μην βάζεις τα όρια και τα όνειρά σου πάνω από τα σύννεφα, εννοώ να χτίζεις ένα κάστρο και μετα να αποφασίζεις ότι δεν είναι αρκετό για σένα, ότι δεν αξίζει ούτε την περιφρόνησή σου. Να αποκτάς κάτι στη ζωή σου και να το περιφρονείς. Να μην αγαπάς τίποτα όσο του αξίζει.

Στο κάτω, κάτω γιατί; Γιατί; Γιατί να μην βλέπεις πόσο όμορφη είναι η ζωή γύρω σου; Πόσο ωραία μπορείς να περάσεις ακόμα και με το πιο μικρό πράγμα του κόσμου;

Και το χειρότερο είναι ότι ίσως έρθει κάποια στιγμή που θα καταλάβεις ότι έχει γίνει... Τότε θα είναι αργά και θα λες: "Θεε μου, τι έκανα!!".

Είναι ωραίο να λες τα έχω όλα και είμαι ευτυχισμένη.

Point final et sourire.

Πιες: δεν πάει κάπου συγκεκριμένα το κείμενο. Απλά θεωρώ ότι πλέον είναι απόλυτη ανάγκη να λες "είμαι χαρούμενος, ευχαριστώ", σε όποιον κι αν σε έκανε χαρούμενο.

20 + 1 movies of the season...

Όσο κι αν προσπαθώ να το καθυστερήσω... Όσο κι αν πάλευα να το διώξω μακριά... Όσο κι αν θέτει το τέλος της αγαπημένης μου εποχής... Το φθινόπωρο ήρθε. Και μαζί του όλες οι ταινίες της νέας season, που πραγματικά ελπίζω να είναι καλύτερες από της προηγούμενης γιατί φέτος το σινεμά μας έβγαλε το λάδι! My watchlist! Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

1. Melancholia: Πως μπορεί να συνδυάζεται η δεξίωση γάμου σε μία πολυτελή έπαυλη με έναν μετεωρίτη, ο οποίος πλησιάζει απειλητικά τη γη?! Μάλλον μόνο ο von Trier θα μπορούσε να τα συνδυάσει αυτά τα δύο! Ο σκηνοθέτης που λίγο μετά το φεστιβάλ Καννών ανακοίνωσε ότι είναι Ναζιστής παρουσιάζει αυτό που φαίνεται πως είναι η πιο ανατρεπτική ταινία της χρονιάς!

2. Midnight in Paris: Ο Woody Allen στο Παρίσι. Αυτό και τέλος. (αλλά Owen Wilson?! What were you thinking Woody?!)

3. Dark shadows: Ο Tim Burton επιστρέφει με μία ακόμα ατμοσφαιρική ταινία σαν κι αυτές που μόνο εκείνος ξέρει να κάνει. Ένα βαμπίρ και το περιβάλλον του, μάγισσες, τέρατα, φαντάσματα και λυκάνθρωποι. Και ποιοι άλλοι στο cast?! Γίνεται ταινία του Burton χωρίς Johnny Depp και Helena Bonham Carter!? Μόνο που αυτή τη φορά προστίθεται και μία πολλά υποσχόμενη Eva Green!

4.Prometheus: Ο Ridley -Alien- Scott επέστρεψε με ένα διαστημικό project... Μέχρι τώρα, λίγα έχουν διαρρεύσει. Η υπόθεση δεν είναι ακριβώς γνωστή και υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου. Το cast όμως σίγουρα θα αποτελείται από τους Michael Fassbender και Charlize Theron.

5.The girl with the dragon tatoo: Μετά την Σουηδική παραγωγή, η Αμερικάνικη version της τριλογίας Millenium έρχεται δια χειρός David Fincher. Μία ταινία που σίγουρα θα προκαλέσει όπως φαίνεται ακόμα και από το ημίγυμνο πόστερ της.

6. The Dark Knight Rises: Batman και Christopher Nolan. Και Christian Bale. Και Michael Kane. No more words.

7.J. Edgar: Ο Clint Eastwood αναλαμβάνει να ξετυλίξει τη ζωή του διευθυντή του FBI. Ενός ανθρώπου που όλοι φοβούνταν, ο οποίος όμως κρύβει μυστικά που κανείς δεν φαντάζεται. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο φαντάζει ιδανικός για τον ρόλο και ο Eastwood στα 81 καλείται να σκηνοθετήσει τη ζωή ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους αποκαλύπτοντας κομμάτια, όπως η ομοφυλοφιλία του.

8. The Iron Lady: Η ζωή της Σιδηράς Κυρίας, Margaret Thatcher, την οποία υποδείεται η Σιδηρά Κυρία του κινηματογράφου Meryl Strip. Σνίφ, σνίφ, μυρίζει όσκαρ στον αέρα.

 9. Hobbit: Οι περιπέτειες του Bilbo Baggins στην προσπάθειά του να βρει το δαχτυλίδι, δηλαδή ουσιαστικά το prequel της γνωστής τριλογίας. Σκηνοθετημένη από τον ίδιο σκηνοθέτη, Peter Jackson, η πρώτη από τις δύο ταινίες με τις περιπέτειες του Bilbo, ξαναμαζεύει την παλιά ομάδα ηθοποιών του Άρχοντα. Fans, ετοιμαστείτε!

 10. A Dangerous Method: Viggo Mortensen και Michael Fassbender στους ρόλους του Freud και του συναδέρφου του Jung.Η Keira Knightley εμφανίζεται σαν ασθενής. Και κάπως έτσι, γεννιέται η ψυχανάλυση.

11.Albert Nobbs: Η Albert Noobs ζει στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα και παλεύει να τα βγάλει πέρα. Αποφασίζει να μεταμφιεστεί σε άντρα και να δουλέψει ως butler. Η Glenn Close, μια αγνώριστη Glenn Close, στο ρόλο του/της Albert, γράφει επιτέλους το έργο που λάτρεψε ως θεατρική ηθοποιός. Κάτι μου λέει πως το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό.

 12. Hugo: Ο Scorcese επιστρέφει με τις περιπέτειες ενός παιδιού που χάνει τον πατέρα του και μένει στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Ο Jude Law σαν πατέρας και ο ρόλος έκπληξη είναι αυτός του Sacha Baron -Borat/Bruno- Coen.

13. Anonymous: Ήταν λογικό να γίνει κάποια στιγμή ταινία η θεωρία πολλών ακαδημαϊκών, ότι τα έργα του Σεξπιρ δεν ήταν στην πραγματικότητα δικά του. Έτσι παρακολουθούμε την διαδοχή της Ελισσάβετ της Πρώτης και την επανάσταση που ακολούθησε. Και το ερώτημα είναι: was Shakespeare a fraud?

 14.War horse: Stiven Spielberg. Αυτή τη φορά μακριά από εξωγηίνους. Σκηνοθετεί τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τα μάτια..... ενός αλόγου! Ιδιοφυές ή καταστροφικό?!

 15. The adventures of Tintin: Και πάλι Spielberg, ο οποιός αποφασίζει να κάνει ταινία τον Τεν τεν και τον Μιλού. Μερικές αμφοβολίες για την τεχνική που γυρίστικε η ταινία... Ούτε ακριβώς cartoon, ούτε ακριβώς άνθρωποι... Μήπως ο Βέλγος Tintin όμως χάσει τη γλύκα του έτσι?!

 16.This must be the place: Ένας ξεπεσμένος rock star ψάχνει τον Ναζί εκτελεστή του πατέρα του, ο οποίος έχει ξεφύγει στις Η.Π.Α. Sean Penn με μακρύ μαλλί που, μάλλον, τα δίνει όλα στην ταινία.

 17.50/50: Μία κωμωδία για έναν καρκινοπαθή που έχει 50/50 πιθανότητες να ζήσει ή να πεθάνει. Κωμωδία?! Wtf?! Must see ταινία αφού παίζει ο Joseph Gordon-Levitt που στο 500 Days of Summer απέδειξε ότι ξέρει καλά τι κάνει.

 18. Don't be afraid of the dark: Για τους λάτρεις των θρίλερ. Ατμοσφαιρική ταινία με το στύλ που μόνο ο Guillermo del Toro ξέρει να δώσει. Άλλα Katie Holmes??

19.The Raven: Οι τελευταίες μέρες ζωής του Edgar Allan Poe στις οποίες, ο συγγραφέας ψάχνει τον δολοφόνο τον οποίο απεικονίζει στις ιστορίες του. Δύο λέξεις: John Cusack.

 20.Brave: Φυσικά όλα κλείνουν με Disney. Οι περιπέτειες μίας Σκοτσέζας πριγκήπισσας που κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι. Της αρέσει η τοξοβολία και κάπως καταφέρνει να βάλει το βασίλειο του πατέρα της σε κίνδυνο.

+1.Untitled Snowhite project: Μία σκοτεινή τροπή στο κλασικό παραμύθι της Χιονάτης. Η Julia Roberts στο ρόλο της κακιάς βασίλισσας.

 That's all folks!!
Θα τα πούμε στα σινεμά.

Point final et sourire.

Ματωμένο φεγγάρι...

Το είχες δει στον ύπνο σου όταν ήσουν μικρός και μου το είπες. Η Σελήνη- πάντα η Σελήνη και ποτέ το φεγγάρι- είναι φτιαγμένη από συναισθήματα ανθρώπων. Γι' αυτό και αλλάζει συνέχεια μορφή και χρώματα.

 Και μου είπες για το ματωμένο φεγγάρι. Όταν είναι κόκκινο το φεγγάρι, ο κόσμος υποφέρει και πονάει. Και ήταν ματωμένο, σήμερα, το φεγγάρι. Και όταν χάθηκε από τον ουρανό, σου είπα:"Πάει, δεν πονάει πια ο κόσμος.". Γέλασες και μου είπες ότι αυτά ήταν και τα δικά σου λόγια, όταν έβλεπες τα παιδικά σου ματωμένα φεγγάρια από την ταράτσα.

Και μου είπες "σ' αγαπάω". Για πρώτη φορά. Στην παραλία μας, με τα αστέρια μας και με το ματωμένο φεγγάρι.

 Και εγώ σ' αγαπάω.

 Point final et sourire.