Πώπω χαοτική βδομάδα!!! Από τη μία, η Φυσική που χρωστάω απο το 1ο να μου χτυπάει απειλητικά την πόρτα ("κούκου, είμαι και εγώ εδώ!"), από την άλλη η σχολή αποφασίζει να μην περιμένει να τελειώσει η επαναληπτική εξεταστικούλα και έτσι ξεκινάει με full speed! Και, φυσικά, τα παιδιά! Που τους πας τους τρελούς;! "Δεν θα πάμε για καφέ?? Τichu night?". Άντε να διαβάσεις.
Πρώτη φορά Ανατομία σήμερα! Πρώτη επαφή με πτώμα, ανάμεικτα συναισθήματα. Μετά από ένα πρώτο έτος-νίωθω-ότι-ξανακάνω-την-τρίτη-λυκείου, γεμάτο βιολογία-φυσική-χημεία-στατιστική, έρχεται το δεύτερο έτος και λες "ωπ! εδώ είμαστε... τελικά μπήκα στη σωστή σχολή!!".
Αποπνικτική μυρωδιά τέμπερας-φορμόλης, φωτεινό λευκό δωμάτιο ( με μια αίσθηση αποστειρωμένου θα έλεγα), δύο σειρές με τραπέζια, ομάδες δέκα ατόμων με ιατρικές μπλούζες σε κάθε τραπέζι. Σκυμμένοι πάνω σε αυτό που περίμεναν να δούν από την πρώτη μέρα στη σχολή: ένα αληθινό ανθρώπινο σώμα που θα τους προσφέρει γνώση και εμπειρία.
Η δική μου αίσθηση;; Οφείλω να πω οτι πήγα τρομαγμένη. Κυκλοφορούν μπόλικες φήμες για το Ανατομείο και τις λιποθυμίες του. Και τι γίνεται αν δεν μπορέσω να αντέξω αυτό που θα δω;; Τι θα κάνω μετά; Ναι, πήγα τρομαγμένη. Και έφυγα ενθουσιασμένη. Δεν είχα απρόοπτα, δεν με ενόχλησε τίποτα και ίσα ίσα ήταν το πιο συναρπαστικό μάθημα που έχω κάνει μέχρι τώρα.
Point final et sourire.
Αληθινό σώμα, ε; Δεν ξέρω εγώ πώς θα αντιδρούσα! Σίγουρα πάντως θα ήταν ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκια
Καλά Αρτ δεν φαντάζεσαι πόσο ενδιαφέρον!! Και εγώ περίμενα να αντιδράσω λίγο περίεργα αλλά τελικα όλα οκ! φιλιααααα!
ΑπάντησηΔιαγραφή