hello stranger!

Just a brief catch up γιατί με κατηγορούν ότι το μπλόγκ μου, λέει, αράχνιασε :Ρ...

Wonderful Valentine's Day με ωραίο φαγητό, βόλτα στη θάλασσα, μεγάλες αγκαλιές, ένα γλυκό φλωράκι, φίλους, ένα υπέροχο δώρο που με ξάφνιασε και κλασικό τελείωμα με άραγμα στους καναπέδες του υπογείου μου.

Τέλος το ένα μάθημα, πάμε για το δεύτερο. Άκρως σιχαμένο, ηλίθιο βιβλίο, υπέρχαζη έδρα και όλοι, μα όλοι, σε ένα μούντ νομίζω-πως-τελείωσα-την-εξεταστική. Χμμμ για να σκεφτώ... Έχουμε ακόμα πέντε μαθήματα;;;

Countdown μέχρι τις 4 Απριλίου για το official τέλος.

Και μετά ακούς ότι άλλοι έχουν τελειώσει εξεταστική και τώρα για δύο βδομάδες κάθονται. The horror!

Ναυάγησε και το πλάνο να δω όλες τις ταινίες των Oscar πριν τα Oscar φέτος. Καμία ελπίδα.

Ωραία Τσικνοπέμπτη η φετινή, παρόλο που δεν έγινε όπως την προγραμματίσαμε.

Και επειδή είναι σάνταρ κάθε χρόνο τέτοια εποχή να μελαγχολώ καλοκαίρι: θέλω γρανίτα φράουλα, καλοκαιρινό σινεμά, τις σαγιονάρες μου, να μπω στο αυτοκίνητο και να καώ με τη ζώνη, να πάω για μπάνιοοοοοοο, να κάνω βόλτα μέχρι το πρωί, να χαζεύω όλη μέρα και να ξυπνάω ότι ώρα θέλω. Αυτά.

Point final et sourire. 

je ne veux pas...

ma chambre a la forme d' une cage
le soleil passe son bras par la fenêtre

je ne veux pas travailler
je ne veux pas déjeuner
je veux seulement oublier
et puis je fume

déjà j'ai connu le parfum de l'amour
un million de roses n'embaumerait pas autant
maintenant une seule fleur dans mes entourages
me rend malade

Je ne suis pas fière de ça vie qui veut me tuer

Με πιάσανε πάλι τα.....γαλλικά μου! Θα έρθει και συνέχεια του πόστ είτε αργότερα σήμερα ή αύριο, γιατί γράφω από τον υπολογιστή της Α.Λ. και το κείμενο που θέλω να ανεβάσω είναι αποθηκευμένο στον δικό μου αγαπημένο υπολογιστάκο.

Το μόνο που με εκφράζει απόλυτα πάντως τώρα είναι το "je ne veux pas travailler, je ne veux pas déjeuner, je veux seulement oublier".

Γιατί δεν προλαβαίνω, γιατί δεν έχω τα απαραίτητα αποθέματα να πάθω άλλη μία κρίση άγχους, γιατί η μαμά μου δεν θα γυρίσει σήμερα, γιατί έχω κουραστεί, γιατί δεν μπορώ να βλέπω όλους τους άλλους να τα ξέρουν καλύτερα από μένα, γιατί άρχισα πάλι να "ντοπάρομαι" με βιταμίνες και καφεϊνη, γιατί ακόμα και έτσι νυστάζω, γιατί βλέπω τους φίλους μου (Τ. και Μ.) να μην είναι καλά και δεν μπορώ να τους βοηθήσω, γιατί νιώθω το λιγότερο χαζή, γιατί θέλω απλά να κάτσω ξαπλωμένη και να κοιτάω το ταβάνι.

je ne veux pas travailler... ευτυχώς που έχω και τον φύλακα άγγελο τον οποίο και θα αφορά η επόμενη ανάρτηση που θα έρθει.

Ευτυχώς μου έφτιαξαν λίγο τη διάθεση τα καινούργια "ρούχα" της χώρας του Ποτέ...  Δεν το συζητάω αυτό το κοριτσάκι είμαι εγώ!! Μπαλόνια, γλυφιτζούρι, και κόκκινος φιόγκος στο κεφάλι;; Τι άλλο να ζητήσω!?

Φτάνει, φτάνει είπα. Πίσω στον πήχη τώρα.

point final et sourire.

Athens' Anatomy...

Πώπω χαοτική βδομάδα!!! Από τη μία, η Φυσική που χρωστάω απο το 1ο να μου χτυπάει απειλητικά την πόρτα ("κούκου, είμαι και εγώ εδώ!"), από την άλλη η σχολή αποφασίζει να μην περιμένει να τελειώσει η επαναληπτική εξεταστικούλα και έτσι ξεκινάει με full speed! Και, φυσικά, τα παιδιά! Που τους πας τους τρελούς;! "Δεν θα πάμε για καφέ?? Τichu night?". Άντε να διαβάσεις.

Πρώτη φορά Ανατομία σήμερα! Πρώτη επαφή με πτώμα, ανάμεικτα συναισθήματα. Μετά από ένα πρώτο έτος-νίωθω-ότι-ξανακάνω-την-τρίτη-λυκείου, γεμάτο βιολογία-φυσική-χημεία-στατιστική, έρχεται το δεύτερο έτος και λες "ωπ! εδώ είμαστε... τελικά μπήκα στη σωστή σχολή!!".

Αποπνικτική μυρωδιά τέμπερας-φορμόλης, φωτεινό λευκό δωμάτιο ( με μια αίσθηση αποστειρωμένου θα έλεγα), δύο σειρές με τραπέζια, ομάδες δέκα ατόμων με ιατρικές μπλούζες σε κάθε τραπέζι. Σκυμμένοι πάνω σε αυτό που περίμεναν να δούν από την πρώτη μέρα στη σχολή: ένα αληθινό ανθρώπινο σώμα που θα τους προσφέρει γνώση και εμπειρία.

Η δική μου αίσθηση;; Οφείλω να πω οτι πήγα τρομαγμένη. Κυκλοφορούν μπόλικες φήμες για το Ανατομείο και τις λιποθυμίες του. Και τι γίνεται αν δεν μπορέσω να αντέξω αυτό που θα δω;; Τι θα κάνω μετά; Ναι, πήγα τρομαγμένη. Και έφυγα ενθουσιασμένη. Δεν είχα απρόοπτα, δεν με ενόχλησε τίποτα και ίσα ίσα ήταν το πιο συναρπαστικό μάθημα που έχω κάνει μέχρι τώρα.

Point final et sourire.