twinkle twinkle little star...

Μικρό Αμελάκι, κρατήσου λίγο ακόμα. Δείξε μερικά ψήγματα αυτοπειθαρχίας, μπορείς ακόμα να τα καταφέρεις... Το ξέρεις είναι κάπου εκεί μέσα σου, δεν τελείωσαν όλα σου τα αποθέματα. Μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να τελειώσει ένα ακόμα κεφάλαιο και να φτάσει ένα βήμα πιο κοντα και ας ταξιδεύει και ας βρίσκεται μίλια μακρυά, σε πολύ όμορφες χώρες και σε καταστάσεις πέρα από κάθε φαντασία.

και ας σπάει το κεφάλι σου
και ας μην αισθάνεσαι το χέρι σου
και ας θέλεις να πας μία μεγάλη βόλτα
και ας είναι αυτό που θέλεις τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακρυά
και ας μην έχεις το θάρρος να κάνεις ούτε μια τόση δα κινησούλα
και ας σκέφτεσαι μόνο άλλα πράγματα από αυτά που πρέπει
και ας βλέπεις παντού τις συνέπειες της 14ης Φεβρουαρίου
και ας γίνονται όμορφα πράγματα στη ζωή σου
και ας είναι μιάμιση τα ξημερώματα και θέλεις τουλάχιστον 2 ώρες διάβασμα ακόμα γιατί ο νους σου ήταν "αλλού" (αχ Αμελάκι) όλη μέρα
και ας είναι αυτό το "αλλού" ακόμα και τώρα στο μυαλό σου
και ας το έχεις εκεί και για τις επόμενες δύο ώρες που θα "διαβάζεις"
και ας σε κάνουν όλοι να αναρωτιέσαι τι πρόβλημα έχει ο κόσμος τελευταία
και ας αναρωτιούνται όλοι τι πρόβλημα έχεις εσύ τελευταία (τελευταία???)
και ας σε αποσυντονίζουν οι μουσικές σου
και ας μην μπορείς να κάνεις βήμα χωρίς αυτές
και ας θέλεις να κοιμηθείς όλη μέρα
και ας έχει έξω μια υπέροχη λιακάδα

συγκεντρώσου Αμελάκι, για να πετύχεις τον στόχο σου, για να είσαι ευχαριστημένη με τον εαυτό σου, να ξέρεις οτι έκανες οτι μπορούσες ακόμα κι αν δεν τα καταφέρεις, για να δείξεις οτι δεν αξίζεις περιφρόνηση... Λίγη προσπάθεια χρειάζεται. Κοιμήσου, νανουρισμένο από τους καφέδες και τους πονοκεφάλους, ονειροπόλο Αμελάκι, ξεκουράσου και ξύπνα τον λογικό, αγχώδη εαυτό σου που ήταν ενεργητικότατος τόσο καιρό. Ξέχνα τον πολύχρωμο κόσμο σου για λίγο, κλείσε τις μουσικές σου και χρησιμοποίησε όλες σου τις δυνάμεις... Χρειάζεσαι μία βδομάδα ακόμα. Και έχεις την δύναμη να τα καταφέρεις, σε διαβεβαιώ.
Χαμόγελο χρειάζεσαι και να μην ακους κανέναν... Μην ανησυχείς, το ξέρεις καλά άλλωστε το ρητό της μαμάς... "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω..." και εγώ θέλω.

It's fight or flight... Και τα δύο απάντηση στο στρες, απο κει και πέρα η επιλογή είναι δική σου.
ένα ποτήρι νερό και πάμε.



Point final et sourire.

Ταξίδι στον χρόνο...

Το πόσο τρέχω και δεν φτάνω νομίζω φαίνεται από το πόσο καιρό έχω να κάνω ανάρτηση... Σχεδόν μία βδομάδα για μένα είναι τεράστιο διάστημα χωρίς μπλόγκ!!

Σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης με τον όρο χρόνος εννοείται "η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο". Κοίτα να δείς για τι γίνεται τόσο μεγάλη φασαρία!

Τέεελος πάντων! Η λέξη της ημέρας;; ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ!! Το έχω πει και το έχω γράψει! Ήρθε η ώρα να μπει ένα πρόγραμμα!! Και όπως μου είπε και ο Δ. αυτό ακούστηκε απειλητικό! Και είναι!

Αυτή τη φορά το εννοώ... Έχω βάλει άπειρα προγράμματα στη ζωή μου. Έχω κρατήσει ελάχιστα δυστυχώς. Αλλά όντως αυτή τη φορά το εννοώ! Γιατί έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω. Και δεν έχω καμία διάθεση να χάνω ούτε λεπτό!!

Και όλα θα γίνουν... Ίσως καταφέρω να σταματήσω να αγχώνομαι. Αλλά οι στόχοι είναι στόχοι και ΗΡΘΕ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΟΥΝ!! Με πολύ χαμόγελο! Και με φίλους!!

Τα έλεγε ο Einstein... "Ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι ανθρώπινη ανακάλυψη και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες." . Στηρίζω Albert και εγώ λοιπόν!



Point final et sourire.

Δεν μου έρχεται συγκεκριμένος τίτλος...

Ήρθε ο μπέμπης... Είναι απλά τέλειος... Εξοπλίστηκε με τα απαραίτητα που περιέγραψα και σε προηγούμενο ποστ (γλειφιτζούρια, καραμέλες, τσίχλες...) από μένα και από τα γλυκά μου κοριτσάκια Τ. και Α.Λ.. Φυσικά, στην πόρτα του συνοδηγού μπήκε ένα αρκουδάκι Μίκι δώρο από την Α.Λ. "για να καταλαβαίνει όποιος μπάινει στο αυτοκίνητο τον χαρακτήρα σου".

Δεν έγινε τελικά κατάληψη αυτή τη βδομάδα. Συνεχίζουμε κανονικά και περιμένουμε νέα Γενική Συνέλευση την επόμενη βδομάδα.

Σε δύο μέρες φεύγουμε για Εύβοια. Η οργάνωση έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη βδομάδα... Πώς θα πάμε, ποιος θα πάρει αυτοκίνητο, ποιος θα πάρει GPS, τι ταινίες θα κατεβάσουμε...

Αυτό που συζητάγαμε με την Α.Λ. σήμερα είναι το πόσο περιορισμένος είναι ο χρόνος μας. Σχολή κάθε μέρα 8 ή 9 το πρωί και υποχρεωτικά εργαστήρια που δεν μπορείς να μην πας. Και επειδή δυσκολεύουν τα μαθήματα, δεν γίνεται μετά να μην παρακολουθήσεις και τις διαλέξεις... Άρα φεύγεις από τη σχολή κατά τις 2.. Αλλά μένουμε και μακρυά... Σπίτι κατα τις 4.. Και μετά γυμναστήριο και ισπανικά. Και θες και να διαβάσεις και λίγο για τη σχολή. Άντε να βγεις μετά καθημερινές! Φοιτητικη ζωή σου λέει μετα. Πιο λίγο κουραζόμασταν στο σχολείο!!

Μου λείπει ύπνος. Μα το θεό μου λείπει ύπνος. Είναι μία πολύ ωραία περίοδος στη ζωή μου η τωρινή, αλλά νυστάζω τόσο πολύ... Κοιμάμαι αργά, ξυπνάω νωρίς και δεν μπορώ να βρω μία μέρα να πω "οκ, σήμερα θα κάτσω να κοιμηθώ...". Σήμερα κοιμήθηκα στο μετρό.

Αλλά τέλος τα παράπονα... Όλα καλά. Περνάω καλά. Όλα πάνε μία χαρά με χαμόγελα πολλά!

Πάθαμε ένα τρελό χτες! Ξεχάσαμε το tichu... Στην παρέα μας αυτό είναι ανήκουστο!

Πήρα στον μπέμπη αρωματικό που μυρίζει βανίλια (γι' αυτό και το καφέ στα γράμματα, αυτό το χρώμα μου θυμίζει βανίλια!)... Κάθε φορά που μπαίνω, μου έρχεται να τον φάω!!

Έγιναν 30 τα πόστ μου... :Ρ

Καλό υπόλοιπο βδομάδας! Καλά να περνάμε!

Point final et sourire.