Raindrops keep falling on my head...

Μου είχε λείψει αυτός ο καιρός... Υπέροχα! Καλώς τα πρωτοβρόχια! Ώρα για φούτερ, ομπρέλες και τσάι στον καναπέ!... Καταλάβαμε οτι ήρθε το φθινόπωρο. Και από Δευτέρα σχολή...  

point final et sourire.

The recipe for the most shitty day...

Σούπα Καταστροφόνε...

Υλικά:
1 ξυπνητήρι των 7:30
1 επαναλήπτική εξεταστική στο μάθημα της προτίμησής σας
2 κιλά πονοκέφαλο
1 κιλό αποτυχία
μία πρέζα νοσοκομείο
μία ιδέα μέσα μαζικής μεταφοράς 
2 τσακωμούς
2 κουταλιές της σούπας άγχος

Ξεκινήστε με το ξυπνητήρι και ανακατέψτε το με τον πρώτο τσακωμό. Προσθέστε το άγχος για πιο πλούσια γεύση. Χτυπώντας στο μίξερ τα πρώτα υλικά, βάλτε σιγά σιγά λίιιιγα μέσα μαζικής μεταφοράς (λίγο μετρό για αρχή). 
Μόλις πήξει το μίγμα, βάλτε το σε μία κατσαρόλα, ανάψτε τη φωτιά (στο φουλ!) και προσθέστε την εξεταστική. Μετά από 2 ώρες συνεχούς προσπάθειας (στην περιπτωσή μας ανακατέματος), ρίξτε την αποτυχία. 
Ήρθε η ώρα να βάλουμε λίγο ακόμα μέσα μαζικής μεταφοράς, πάλι λίγο μετρό για γεύση... Μόλις ρίξετε τη μισή ποσότητα, προσθέστε και την ιδέα του νοσοκομείου. Μετά, συνεχίστε να ρίχνετε τα μεσα μαζικής μεταφοράς προσθέτοντας αυτή τη φορά και και λίγο λεωφορείο.
Σερβίρετε, γαρνίροντας με έναν δεύτερο τσακωμό και τον πονοκέφαλο.

Καλή όρεξη και καλά κουράγια....

Our love? Or how we lost it?

You get up now, you got to work
I'll wake up now, I got to go
cause every time I lose you my body kneels
I want to give a try but it's pulling me down

You go crazy and I go mad

things got lazy, so what?
The mystery won' t sail until we die
I' m acting like a child and it' s pulling me down

Man, you need me and I need you
Yes, I feel it, you feel it, too
The purity of tears, the plans we never made
I wanna make them real but it's pulling me high

I' m sick of all the mess in your mind

and I'm sick of all the mess in your eyes, in your acts,

in your wrong supposedly life!

I'm tired of all your doubts on my words

and I'm tired of all your doubts on my life,

on your life, nothing, nothing more to tell!

I wanna dance and smile,
I wanna smile, let me laugh,
acting silly, looking silly for no desicions you don' t take!

God, I miss you, I miss you
and when I miss you,...

cause every time I sing, I do it for you

it's the only thing I have and share with you

Êtes-vous heureux?

Πέρασαν πενήντα χρόνια από το 1960 που δημιουργήθηκε το Chronique d' un été... Γαλλικό ντοκιμαντέρ γυρισμένο από δύο  ανθρωπολόγους οι οποίοι τριγυρνούσαν στο Παρίσι ρωτώντας τους περαστικούς αν είναι ευτυχισμένοι. Τελικά κατέληξαν να αναλύουν την ζωή μίας ομάδας ανθρώπων, βασιζόμενοι στην αφήγηση του καθενός για την καθημερινότητά του, την κοσμοθεωρία του και τη σχέση του με τον κόσμο...

Τελικά, είμαστε ευτυχισμένοι; Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις της ταινίας; "Presque...", περίπου.  Πάντα βρίσκουμε κάτι να μας στεναχωρεί. Πάντα βρίσκουμε κάτι να χαλάει την ευτυχία μας.

Έτσι λοιπόν και εγώ αποφάσισα να "αραδιάσω" εδώ όσα πράγματα μπορώ να σκεφτώ που με κάνουν ευτυχισμένη. Ξεκινάμε λοιπόν:

1. Να κάθομαι στην κουζίνα με τους γονείς μου και να γελάμε πειράζοντας ο ένας τον άλλον.
2. Να κάθομαι με τους φίλους μου και να μην κάνουμε τίποτα. Απλά να χαζομιλάμε.
3. Να αμπελοφιλοσοφώ
4. Να γράφω κι ας ξέρω οτί κάνεις δεν θα διαβάσει τα κείμενά μου
5. Να ακούω ατελείωτες ώρες μουσική
6. Να βλέπω σοβαρές ταινίες μόνη μου και χαζοταινίες με ποπκόρν μαζί με φίλους
7. Να πηγαίνω βόλτες με το αυτοκίνητο με τη μουσική στο τέρμα και 4 κορίτσια μέσα να τραγουδούν με όλη τη δύναμη της φωνής τους
8. Να συγκινούμαι πραγματικά
9. Να παίζω Tichu με τα παιδιά
10. Να μιλάω στο msn και στο κινητό με ανθρώπους που δεν είναι κοντά μου
11. Να γελάω, να γελάω, να γελάω, να γελάω, να μην ξέρω γιατί και να μην μπορώ να σταματήσω
12. Να βγάζω φωτογραφίες και ας με λένε τρελή με φωτογραφική
13. Να αράζω στον καναπέ μου με τσάι και ένα καλό βιβλίο (το τζάκι είναι ένας ενδιαφέρων παράγοντας που ίσως αυξήσει την ευτυχία)
14. Να πηγαίνω πολλά πολλά πολλά ταξίδια
15. Να μαθαίνω καλά νέα για όσους αγαπώ

Τέλος, σταματάω... Θα μπορόυσα να συνεχίσω με τις ώρες. Και λέω να το κάνω. Κάθε φορά που στεναχωριέμαι, θα σκέφτομαι όλα όσα με κάνουν χαρούμενη. Και θα γελάω πιο δυνατά.

-Êtes-vous heureuse?

-OUI!

Point final et sourire.

C'est Νύχτες Πρεμιέρας...

Φεστιβάλ ξανά!! Φεστιβάλ για έναν ακόμα Σεπτέμβρη!! Είμαστε ακόμα στην τρίτη μέρα και είναι ήδη υπέροχα! Τριγυρνώντας από το Αττικό και τον Απόλλωνα στον Δαναό και πίσω, με το Σινεμά στο χέρι...

Οι δύο πρώτες ταινίες που είδα; Εξαιρετικές... Εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για τους The Doors με μία μαγευτική αφήγηση του Johnny Depp που σε ταξιδεύει στα μονοπάτια του Jim Morrison...

Η επόμενη; Λίγο περίεργη ομολογώ, αλλά μοναδική Ταϊβανέζικη, cult, ρομαντική, γλυκιά ταινία... Ενώ ένας ιός εξαπλώνεται και μία πόλη ερημώνεται, μια τρύπα λόγω κακών υδραυλικών ανοίγει ανάμεσα στα διαμερίσματα δύο νέων... Εξαιρετικό τέλος, αλλά και πολύ γέλιο λόγω της διαφορετικής κουλτούρας αλλά και των "ευχάριστων μουσικών διαλειμμάτων" μέσα στην ταινία...

Μας μένουν ακόμα 9 μέρες φεστιβάλ και 9 εισιτήρια... Υπέροχα! Άντε να βρεις μυαλό για διάβασμα! :D

Point final et sourire.

Αφιερωμένο...

Είναι σαν ένα κομμάτι θάλασσα. Τόσο κοντά και τόσο μακρυά. Ένα μικρό κομμάτι θάλασσα, γεμάτο ποιήση και μουσική. Πάντα τόσο ήρεμο, τόσο απέραντο, έτοιμο να σε αφήσει να κολυμπήσεις μέσα του. Πρόθυμο να ξεπλύνει κάθε πρόβλημά σου.

Πόσο μακρυά με ταξιδεύει αυτό το κομμάτι της θάλασσας! Μέσα από τα ταξίδια του γεννήθηκε (ή τουλάχιστον βρήκε τρόπο να εφραστεί) η έμπνευση. Ο Οδυσσέας μου γράφει στον Μικρό Ναυτίλο: "όταν ανακαλύψουμε τις μυστικές σχέσεις των εννοιών και τις περπατήσουμε σε βάθος, θα βγούμε σ' ένα άλλου είδους ξέφωτο που είναι η Ποίηση. Και η Ποίηση είναι πάντοτε μία, όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας."

Τόσο που χαίρομαι όταν βλέπω το κομμάτι της θάλασσάς μου να ζει και να δημιουργεί υπέροχα κυματάκια. Τόσο κοντά ώστε να μπορώ να τα ακούσω αλλά τόσο μακρυά ώστε να μην μπορώ να τα ζήσω. Είμαστε τόσο διαφορετικοί και όμως μοιάζουμε.

Πόσο μου λείπει η θάλασσα; Τόσο κοντά και δεν μπορώ να την αγγίξω. Όμορφη θάλασσα σε περιμένω εδώ.


Point final et sourire.

The girl with the red balloon...

Είμαι τεσσερισήμισι χρονών. Δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω: περπατάω και βλέπω έναν πολύχρωμο κόσμο, όχι μία τεράστια πόλη γεμάτη κίνηση και γιγαντιαία κτήρια.        

Παρόλα αυτά μερικές φορές δεν αντέχω... Κάθομαι και κοιτάω αυτά τα τεράστια κτήρια. Είμαι τεσσερισήμισι χρονών, είναι πολύ μεγάλα για μένα. Δεν τα αντέχω, με τρομάζουν Ποιός κρύβεται μέσα τους;    

Είμαι τεσσερησίμισι χρονών. Νιώθω την φαντασία μου σαν ένα κόκκινο μπαλόνι: το κρατάω και με πηγαίνει παντού. Τη μία στιγμή επιπλέω σε μία πισίνα και την άλλη πετάω. Λατρεύω αυτή την ελευθερία... Μπορώ να ακουμπήσω τα σύννεφα και να νιώσω τον ήλιο στο πρόσωπό μου.    

Είμαι τεσσερησίμι χρονών. Κρατάω το κόκκινο μπαλόνι μου και πάω μια βόλτα στον νυχτερινό ουρανό. Κάθε λίγο και λιγάκι, βλέπω αστέρια να πέφτουν. Και κάνω ευχές... Εύχομαι για τον μπαμπά μου. Εύχομαι για αγάπη και ευτυχία. Εύχομαι οι φίλοι μου να μπορούσαν να είναι εδώ, μαζί μου. Νομίζω πως μία ευχή μπορεί να πραγματοποιηθεί, άμα πιστέψεις σ' αυτή... Και πάντα κρατάω το κόκκινο μπαλόνι μου.

Τέλος. Είμαι τεσσερησίμισι χρονών, όχι δεκαοκτώ στα δεκαεννιά, και αρχίζουν να μπλέκονται οι σκέψεις… Φταίει το κόκκινο μπαλόνι.

Point final et sourire.

Sometimes goodbye is a second chance...

Μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία. Θέλει πολύ προσπάθεια το να καταφέρεις να συγχωρέσεις και να ξεχάσεις οτιδήποτε έχει συμβεί, να κρατήσεις μόνο τις καλές στιγμές του παρελθόντος και να προσπαθήσεις να ξαναχτίσεις μία σχέση, έχοντας όμως στο μυαλό και στην καρδιά σου το πόσο πληγώθηκες από τον άλλον.

Αξίζει να δίνεις δεύτερες ευκαιρίες;; Ξέρεις ότι δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη; Άλλωστε η ιστορία το επιβεβαιώνει, η ζωή κάνει κύκλους και τα σφάλματα επαναλαμβάνονται. Μπορείς να έχεις τόση εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο ώστε να αφήσεις στα χέρια του την ψυχή σου για μία ακόμη φορά, ακόμα και αν το έχεις ξανακάνει και κατέληξες να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο;

Αφέλεια ή αγάπη; Εμπιστοσύνη ή χαζομάρα;

Τι γίνεται όμως αν δώσεις τη ριμάδα τη δεύτερη ευκαιρία και φας τα μούτρα σου; Εκεί κλάφ’ τα Χαράλαμπε! Έχεις κάθε δικαίωμα να γίνεις drama queen και να πέσεις στα πατώματα. Και άντε έπεσες, πώς ξανασηκώνεσαι μετά; Γιατί ξέρεις ότι είναι καθαρά δικό σου λάθος, ότι εσύ φταις που έδωσες την ευκαιρία για αλλαγή. Γιατί ήξερες τον άλλον, ήξερες ότι είχε στα χέρια του κάθε όπλο και κάθε «δικαίωμα» να σε πληγώσει, γιατί τον άφησες.

Και το γελοίο; Έρχεται και ζητάει συγγνώμη! «Εε φίλε μου, από τότε που εφευρέθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο!». Αλλά αν τον αγαπάς ,θα την δεχτείς τη συγγνώμη και θα δώσεις και τρίτη ευκαιρία. Τι στο διάολο πια! Τρίτη και φαρμακερή!

Αλλά το worst case scenario; Εκεί που συνεχίζεις και δίνεις ευκαιρίες (πολλά πολλά πολλά εκατομμύρια ευκαιρίες Γ. και Μ.), χωρίς ο άλλος να σου έχει ζητήσει καν συγγνώμη και πολλές φορές χωρίς να το αξίζει! Ντρέπομαι που το λέω αλλά το έχω κάνει… Άλλα γίνεται να νιώθεις ότι ο άλλος έχει αλλάξει και να μην του δώσεις μια ευκαιρία γιατί τον θέλεις κοντά σου; Φυσικά που καταλήγουμε; Στο να μην έχει αλλάξει και να τρως τα μούτρα σου για μία ακόμα φορά! Τουλάχιστον δοκίμασες.


Να την δώσω τελικά την ευκαιρία; Δεν έχω καταλήξει ακόμα… Θα είναι η 3.098.567.987 ευκαιρία.

"Δεν μπορείς μια ζώη καρδιά να συγχωρείς... Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς!"



Point final et sourire.

L' essentiel est invisible pour les yeux.

Για μία ακομη φορά θα χρησιμοποιήσω τον αγαπημένο μου Μικρό Πρίγκηπα... "-Adieu, dit le renard. Voici mon secret. Il est très simple : on
ne voit bien qu’avec le coeur. L’essentiel est invisible pour les
yeux.
-L’essentiel est invisible pour les yeux, répéta le petit prince,
afin de se souvenir."



I can make you play
I can make you smile
I can make you safe in my foolish arms
You're my brightest sun
You're my crystal sea
You're my loudest rhythm
Beats inside my heart
I will make you laugh
I will make you fly to the shinny skies where
Where we'll live in happiness.

Point final et sourire.

Σαν να δρόσισε...!!

Πάει το καλοκαιράκι... Το καταλάβαμε για τα καλά πλέον. Γκρίζα συννεφάκια, αεράκι και όπου να'ναι θα μυρίσουμε και καμιά βροχούλα.

Έφυγε το καλοκαίρι, ήρθε η εξεταστική. Με (ζεστό πλέον) καφέ ανα χείρας, γυρνάμε όλη την Αθήνα ψάχνοντας μια θέση στα αναγνωστήρια και τις βιβλιοθήκες.

Όλοι θεωρούν οτι η Πρωτοχρονιά είναι η καταλληλότερη μέρα για καινούργιες αρχές. Θα προτιμήσω τον Σεπτέμβριο. Αλλαγή καιρού, αλλαγή φοιτητικού έτους, αλλαγή γκαρνταρόμπας: ναι νομίζω πως ο Σεπτέμβρης είναι ο καταλληλότερος μήνας για αλλαγές!

Θα τα χάσω λοιπόν τα 3,4,5,6,7 κιλάκια των διακοπών, θα γίνω επιμελής φοιτήτρια, θα πηγαίνω τρεις φορές τη βδομάδα στο γυμναστήριο, ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, θα πηγαίνω στα φεστιβάλ που θέλω, θα.., θα..., θα...

Χτές μια φίλη μου είπε οτι δεν λέει τις αλλαγές που θέλει να κάνει, γιατί αν πεις κάτι δυνατά δεν γίνεται ποτέ. Σαν τις ευχές... Γι' αυτό και εγώ δεν τις λέω δυνατά, απλά τις γράφω, ώστε να μην έχω καμία δικαιολογία!

Θα το γράψω και το κλισέ μου πάλι.. Το έλεγε άλλωστε ο Ghandi... "Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δείς στον κόσμο."

Καλό φθινόπωρο. Καλές αλλαγές. Πάντα με χαμόγελο.

Point final et sourire.

pixiedust...

Πάντα μου άρεσε να ακούω 2 μικρές λέξεις. 2 λέξεις με 6 γράμματα... "Σ' αγαπώ..". Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να ανοίγεται μπροστά σου ένας άνθρωπος. Να βλέπεις την καρδιά του να ανθίζει μπροστά σου και να αφήνεται... Να εκφράζει τα συναισθήματά του. Να σου αφήνει ένα κομμάτι του.

Σήμερα άκουσα μία από τις πίο σοφές κουβέντες που έχω ακούσει ποτέ... "Πολλοί λένε 'σ' αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι', πολύ λίγοι, όμως, 'σε χρειάζομαι γιατί σ'αγαπώ.'".

Φιλική αγάπη: σε νοιάζομαι, θέλω να σε προστατεύω, θέλω να είσαι δίπλα μου, θέλω να με στηρίζεις, θέλω να σε στηρίζω, δεν θέλω να σε κάνω να πονέσεις και αν το κάνω θα σου ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη. Θέλω να μοιραστώ τα πάντα μαζί σου, θέλω να είσαι ο αδερφός ή η αδερφή που δεν έχω, θέλω να μπορώ να σου πω τα πάντα. Θέλω να μην με κρίνεις, θέλω να είσαι ειλικρινής μαζί μου, θέλω να μου λες αυτά που δεν μπορώ να δω εγώ στον εαυτό μου. Σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ.

Οικογενειακή αγάπη: είσαι το σπίτι μου, είσαι η ασφάλειά μου, είσαι ο άνθρωπος που, αν κ δεν μπορώ να πω τα πάντα, θα είναι πάντα δίπλα μου. Είσαι ο άνθρωπος που με ξέρει καλύτερα και περισσότερο καιρό από κάθε άλλον. Δεν είμαι εσύ αλλά μου έχεις δώσει τις αρχές σου και ίσως κάποια στιγμή γίνω σαν και σένα σε κάποια πράγματα. Σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ.

Ερωτική αγάπη: είσαι ο άλλος μου εαυτός, είσαι αυτός που θέλω να του μιλάω συνέχεια, έχεις κάτι που συμπληρώνει ένα κενό μου. Σε θέλω συνέχεια κοντά μου και μου λείπεις όταν φεύγεις. Υπάρχεις σε κάθετι γύρω μου. Με επηρεάζεις με τις επιλογές σου και το ίδιο και εγώ. Χαίρομαι που σε έχω ερωτευθεί. Σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ.

Αγαπώ...

Point final et sourire.

Μάκιαααααααα

Το πριν...

Και το μετά!

4,5 χρονών...

Τα πρώτα Σεπτεμβριανά γράμματα... Ανάγνωση με τη μαμά στο λεωφορέιο... "Δύσκολη λέξη η τσάντα!"

Μαρίλια: το καλύτερο φάρμακο κατά της σκατάθλιψης!

2 κοριτσάκια 4,5 χρονών!

Φυσικό διάβασμα...

Καφές, στυλό, κινητό, αναγνωστήριο, φυσική...

Υπέροχα συννεφιασμένος ουρανός..

Fucked up again...

3 words, 8 letters, say it & I'm yours...