Κάθε φορά είμαι πρόθυμη να μπλέξω τις σκέψεις μου. Να παίξω ένα κρυφτό με την αλήθεια. Κάθε φορά είμαι πρόθυμη να βγάλω ένα άλλο νόημα από τις φράσεις. Ψάχνω μία σημειολογία κάτω από τις λέξεις, ένα κρυφό νόημα κάτω απο ένα χαμόγελο. Μπερδεύω τα πράγματα περισσότερο από όσο χρειάζεται και χάνω τελικά τη σημασία τους.
Γυναικεία λογική υπερανάλυσης. Κάτω από οποιαδήποτε φράση θα ψάξουμε τι υπονοείται... Αν τελικά δεν ήθελες να πεις αυτό που είπες, αλλά κάτι άλλο που ήθελες να πεις και τελικά δεν το είπες γιατί αν το έλεγες δεν θα έπρεπε να το είχες πει;; Όπως δεν βγάζει νόημα η τελευταία φράση, κάπως έτσι χανόμαστε κι εμείς ανάμεσα σε σενάρια, ανάμεσα σε υποψίες και υποθέσεις, ανάμεσα σε νεύματα και μασημένα λόγια.
Υποψιαζόμαστε ακόμα και τη σκιά μας. Πιανόμαστε από μία μικρή κουβέντα και την κάνουμε τόσο μεγάλη, ικανή να χωρέσει μία ολόκληρη ιστορία αγάπης στις λίγες συλλαβές της. Δημιουργούμε ελπίδες και γατζωνόμαστε τόσο ισχυρά επάνω τους. Τόσο πολύ χρειαζόμαστε μία ελπίδα άραγε; Φτάνουμε σε ένα σημείο να βλέπουμε πράγματα που κανείς άλλος δεν μπορεί να καταλάβει. Είτε προσπαθούμε να δώσουμε στον εαυτό μας εντελώς πλασματικές ελπίδες , δημιουργούμε καταστάσεις που υπάρχουν μόνο στη σφαίρα του φανταστικού πιασμένοι από ένα μικρογεγονός, είτε καταρρακώνουμε τον εαυτό μας υποψιαζόμενοι τους πάντες και τα πάντα, βλέποντας σχέσεις, απάτες και πιθανούς έρωτες που δεν έχουν καμία βάση.
Συνέχεια χειροτερεύεις μολίς αρχίσεις να μπαίνεις στη διαδικασιά του να σκέφτεσαι καθε βλέμμα, κάθε λέξη και κάθε χειρονομία. Παλεύεις να βρεις μία συνέχεια, αποδείξεις για τις υποψίες σου. Τελικά καταλήγεις να θέλεις να δεις καθαρά τα πράγματα. Να αποστασιοποιηθείς για να ξεμπλέξεις τις σκέψεις σου. Να σε πάρει κάποιος από το χέρι και να κάτσει να σου πει ένα ναι ή ένα οχι. Έχεις φτάσει στο σημείο που οι σκέψεις σου έχουν γίνει κουβάρι και χρειάζεται ένα σπαθί ώστε να τις κόψεις γιατί ο κόμπος είναι τόσο δύσκολος και σφιχτός που δεν μπορείς πια να τον λύσεις.
Και γιατί; Γιατί να φτάσεις να μπεις σε αυτή τη διαδικασία; Γιατί να αναλώνεις τον εαυτό σου ψάχνοντας κρυμμένα λόγια και φτιάχνοντας μπουρμπουλήθρες που θα σπάσουν με το πρώτο φύσημα του αέρα; Τελικά το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο θάρρος... Λίγο θάρρος και δύο λέξεις με έξι γράμματα. Και κάποιον να σου κρατήσει το χέρι.
Point final et sourire.
24 ώρες αργότερα, 10/01/2011. Ελεύθερη πτώση. Το "ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει" που λέγαμε... Εγώ μόλις ήρθε η ώρα να κατέβω.... Έπιασα πάτο και μυρίζομαι κατάρρευση λίαν συντόμως. Ευτυχώς αφήσαμε τα πισωγυρίσματα για τα καλά πίσω.
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Σκέψεις που μετά από καιρό, ήρθε η ώρα να γραφτούν...
Αναρωτιέμαι συχνά ποιος είναι αυτός ο αληθινός εαυτός που κρύβεται βαθιά μέσα μας. Τι υπάρχει κάτω από μάσκες συναισθημάτων, εμπειριών, συνανθρώπων, προκαταλήψεων και κατεστημένου... Πόσο μπορεί να επηρεάσει ένας άνθρωπος τον χαρακτήρα σου και πόσο βαθιά μπορεί να τον καταπνίξει τελικά πριν καταλάβεις- γιατί κάποια στιγμή θα το καταλάβεις- ότι αυτή η ζωή δεν σου ταιριάζει, ότι κρύβεται κάτι διαφορετικό μέσα σου.
Λέμε συχνά "πω πω, δες πως άλλαξε! έγινε άλλος άνθρωπος...". Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Δεν γίνεται κανείς άλλος άνθρωπος, δεν γεννιέται ένας χαρακτήρας, απλά καλλιεργείται. Τα στοιχεία υπάρχουν βαθιά ριζωμένα μέσα του, περιμένοντας τις κατάλληλες συγκυρίες μέχρι να βγουν.
Όταν κάποιος "κρύβει" ένα χαρακτηριστικό (και δεν εννοώ να το κάνει επίτηδες, εκεί μιλάμε για άλλη περίπτωση), το πιο πιθανό είναι να μην ξέρει ότι εκεί, ναι ναι εκεί κάπου πολύ βαθιά, υπάρχει κάτι, κάτι το οποίο δεν έχει ανακαλύψει ακόμα, αλλά θα βγει στη φόρα με την πρώτη ευκαιρία.
Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι τόσο δυναμικοί και εξωστρεφής που τα χαρακτηριστικά τους δεν κρύβονται εύκολα... Ή μάλλον όχι "κρύβονται", δεν μ' αρέσει καθόλου αυτή η λέξη. Οπότε θα γράψω ότι οι πτυχές τους αυτές είναι εμφανείς, αναδύονται από παντού... Αυτό είναι άλλωστε που τους κάνει και δυναμικούς, ο χαρακτήρας τους που παλεύει να εμφανιστεί με οποιονδήποτε τρόπο.
Και υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι... Εγώ μπορώ να πω πως ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Θα μας καταλάβετε εύκολα αν μας δείτε. Εμείς λοιπόν είμαστε αρκετά πιο εσωστρεφείς, δεν έχουμε κατανοήσει ούτε οι ίδιοι καλά καλά τον εαυτό μας. Εμπιστευόμαστε, όμως, τους ανθρώπους και ανάλογα με ένα εσωτερικό καμπανάκι (ένστικτο; προαίσθημα; συμπάθεια;), τους αφήνουμε να "βγάλουν" κάτι από μέσα μας. Μας βοηθούν, αν όχι να καταλάβουμε, να εξωτερικεύσουμε τις εσωτερικές πτυχές μας. Ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα είναι εκεί, ακόμα κι όταν δουν το αληθινό μας πρόσωπο. θα συνεχίσουν να μας αγαπούν με τα ελαττώματα μας, τα κολλήματα και τις βλακείες που θα ξεστομίζουμε. Γιατί αυτό είμαστε εμείς.
Το χειρότερο, όμως, που συμβαίνει, είναι να νομίζεις ότι βρήκες έναν τέτοιον άνθρωπο και τελικά να έχεις μία τελείως λάθος αντίληψη. Να βλέπεις (ή και σε πολλές περιπτώσεις να μην θέλεις να δεις) ότι προσπαθεί να σε αλλάξει. Παλεύει να σε φέρει στα μέτρα του. Δεν του αρέσει αυτό που βλέπει, δεν το αντέχει κι έτσι προσπαθεί με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο να σε προσαρμόσει στις δικές του ανάγκες. Να σου δημιουργήσει αρετές και να σου βάλει ιδέες για ελαττώματα που ούτε είχες σκεφτεί ότι μπορεί να έχεις. Κατηγορεί τον χαρακτήρα σου, αρνείται τελικά εκείνος ή εκείνη την πραγματικότητα, ώστε να μην αλλάξει τη δική του, να μην βγει από τη "βολή" του, κατά κάποιο τρόπο.
Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όταν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν όλα τα παραπάνω, όχι μόνο δεν καταλαβαίνεις την προσπάθειά τους να σε αλλάξουν, αλλά θεωρείς ότι όσα κάνουν, τα κάνουν ανιδιοτελώς, μόνο και μόνο για το δικό σου καλό. Όμως αλλάζουν οι καιροί και τελικά καταλήγεις να παρατηρείς και να σκέφτεσαι. Γνωρίζεις ανθρώπους που βγάζουν τον πραγματικό σου εαυτό, χωρίς να σε κατακρίνουν, χωρίς να προσπαθούν να σε αλλάξουν, που σε αποδέχονται για αυτό ακριβώς που είσαι. Καταλαβαίνεις πόσο πιο χαρούμενος μπορείς να υπάρξεις, πόσο όμορφο είναι να γελάς με την ψυχή σου και να δείχνεις στους γύρω σου ποιος είσαι, γιατί θα το εκτιμήσουν και δεν θα σε κοροιδέψουν ούτε θα σε αλλάξουν. Θα σου υποδείξουν το λάθος σου, αλλά δεν θα προσπαθήσουν να σε αλλάξουν γιατί ξέρουν οτι αυτός είναι ο πραγματικός σου εαυτός.
Και εκεί είναι που λες: "Μα καλά, πόσο ηλίθια μπορεί να ήμουν;"
Νέα αγάπη οι Pain of Salvation... Thank you B.
Πι.ες.: Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις
Πι.ες. 2: Που θα μου πάει, κάποια στιγμή θα το βρω αυτό που ψάχνω... Ανάμεσα σε κάποιο βιβλίο, στη ντουλάπα, στις παλιές κάρτες, πίσω από τη βιβλιοθήκη;; Κάπου είναι, δεν έκανε φτερά... Και τότε θα βεβαιωθώ οτι δεν έχω τρελαθεί ακόμα.
Point final et sourire.
Γύρω στις 12 ώρες αργότερα... Κάπου στις 4 το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Λίγες ώρες ύπνου (κοντά στις πέντε με έξι συνολικά). Βόλτα με τον ήλιο στο πρόσωπό μου, δίπλα στην αγαπημένη μου θάλασσα, παρέα με τον Λαυρέντη, τον Φίλιππο, τον Μπάμπη, τον Βασίλη, τον Διονύση και τον Daniel Gildenlöw και ένα μισάωρο στο αγαπημένο μου μέρος. Που φτάσαμε... Να βγαίνω εγώ για περπάτημα! :)
Λέμε συχνά "πω πω, δες πως άλλαξε! έγινε άλλος άνθρωπος...". Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Δεν γίνεται κανείς άλλος άνθρωπος, δεν γεννιέται ένας χαρακτήρας, απλά καλλιεργείται. Τα στοιχεία υπάρχουν βαθιά ριζωμένα μέσα του, περιμένοντας τις κατάλληλες συγκυρίες μέχρι να βγουν.
Όταν κάποιος "κρύβει" ένα χαρακτηριστικό (και δεν εννοώ να το κάνει επίτηδες, εκεί μιλάμε για άλλη περίπτωση), το πιο πιθανό είναι να μην ξέρει ότι εκεί, ναι ναι εκεί κάπου πολύ βαθιά, υπάρχει κάτι, κάτι το οποίο δεν έχει ανακαλύψει ακόμα, αλλά θα βγει στη φόρα με την πρώτη ευκαιρία.
Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι τόσο δυναμικοί και εξωστρεφής που τα χαρακτηριστικά τους δεν κρύβονται εύκολα... Ή μάλλον όχι "κρύβονται", δεν μ' αρέσει καθόλου αυτή η λέξη. Οπότε θα γράψω ότι οι πτυχές τους αυτές είναι εμφανείς, αναδύονται από παντού... Αυτό είναι άλλωστε που τους κάνει και δυναμικούς, ο χαρακτήρας τους που παλεύει να εμφανιστεί με οποιονδήποτε τρόπο.
Και υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι... Εγώ μπορώ να πω πως ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Θα μας καταλάβετε εύκολα αν μας δείτε. Εμείς λοιπόν είμαστε αρκετά πιο εσωστρεφείς, δεν έχουμε κατανοήσει ούτε οι ίδιοι καλά καλά τον εαυτό μας. Εμπιστευόμαστε, όμως, τους ανθρώπους και ανάλογα με ένα εσωτερικό καμπανάκι (ένστικτο; προαίσθημα; συμπάθεια;), τους αφήνουμε να "βγάλουν" κάτι από μέσα μας. Μας βοηθούν, αν όχι να καταλάβουμε, να εξωτερικεύσουμε τις εσωτερικές πτυχές μας. Ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα είναι εκεί, ακόμα κι όταν δουν το αληθινό μας πρόσωπο. θα συνεχίσουν να μας αγαπούν με τα ελαττώματα μας, τα κολλήματα και τις βλακείες που θα ξεστομίζουμε. Γιατί αυτό είμαστε εμείς.
Το χειρότερο, όμως, που συμβαίνει, είναι να νομίζεις ότι βρήκες έναν τέτοιον άνθρωπο και τελικά να έχεις μία τελείως λάθος αντίληψη. Να βλέπεις (ή και σε πολλές περιπτώσεις να μην θέλεις να δεις) ότι προσπαθεί να σε αλλάξει. Παλεύει να σε φέρει στα μέτρα του. Δεν του αρέσει αυτό που βλέπει, δεν το αντέχει κι έτσι προσπαθεί με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο να σε προσαρμόσει στις δικές του ανάγκες. Να σου δημιουργήσει αρετές και να σου βάλει ιδέες για ελαττώματα που ούτε είχες σκεφτεί ότι μπορεί να έχεις. Κατηγορεί τον χαρακτήρα σου, αρνείται τελικά εκείνος ή εκείνη την πραγματικότητα, ώστε να μην αλλάξει τη δική του, να μην βγει από τη "βολή" του, κατά κάποιο τρόπο.
Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όταν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν όλα τα παραπάνω, όχι μόνο δεν καταλαβαίνεις την προσπάθειά τους να σε αλλάξουν, αλλά θεωρείς ότι όσα κάνουν, τα κάνουν ανιδιοτελώς, μόνο και μόνο για το δικό σου καλό. Όμως αλλάζουν οι καιροί και τελικά καταλήγεις να παρατηρείς και να σκέφτεσαι. Γνωρίζεις ανθρώπους που βγάζουν τον πραγματικό σου εαυτό, χωρίς να σε κατακρίνουν, χωρίς να προσπαθούν να σε αλλάξουν, που σε αποδέχονται για αυτό ακριβώς που είσαι. Καταλαβαίνεις πόσο πιο χαρούμενος μπορείς να υπάρξεις, πόσο όμορφο είναι να γελάς με την ψυχή σου και να δείχνεις στους γύρω σου ποιος είσαι, γιατί θα το εκτιμήσουν και δεν θα σε κοροιδέψουν ούτε θα σε αλλάξουν. Θα σου υποδείξουν το λάθος σου, αλλά δεν θα προσπαθήσουν να σε αλλάξουν γιατί ξέρουν οτι αυτός είναι ο πραγματικός σου εαυτός.
Και εκεί είναι που λες: "Μα καλά, πόσο ηλίθια μπορεί να ήμουν;"
Νέα αγάπη οι Pain of Salvation... Thank you B.
Πι.ες.: Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις
Πι.ες. 2: Που θα μου πάει, κάποια στιγμή θα το βρω αυτό που ψάχνω... Ανάμεσα σε κάποιο βιβλίο, στη ντουλάπα, στις παλιές κάρτες, πίσω από τη βιβλιοθήκη;; Κάπου είναι, δεν έκανε φτερά... Και τότε θα βεβαιωθώ οτι δεν έχω τρελαθεί ακόμα.
Point final et sourire.
Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011
Five hundred twenty five thousand six hundred minutes......
Five hundrend twenty five thousand
six hundred minutes
Five hundrend twenty five thousand
moments so dear
Five hundrend twenty five thousand
six hundred minutes
How do you measure, measure a year?
In daylight,
in sunsets,
in midnights,
in cups of coffee,
in inches,
in miles,
in laughter,
in strife
In Five hundrend twenty five thousand
six hundred minutes
How do you measure a year in the life
How about love?
how about love?
how about love?
...measure in love...
Καλή χρονιά... 50 οι αναρτήσεις μου!
Point final et sourire.
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Απολογισμός 2010
Επεράσαμ' όμορφα, όμορφα, όμορφα, επεράσαμ' όμορφα ετούτη τη χρονιά!
Φωτογραφικός (και μη) απολογισμός της χρονιάς που φεύγει... Τα γεγονότα έχουν μπει με μία όσο το δυνατόν πιο λογική χρονο(παρά)λογική σειρά!
Countable vomits, healthy appetite
Μια εξεταστική στο Skype...
Γιατί ήρθε πάλι (ναι!!) το καρναβάλι (ναι!!) γιορτή μεγάλη (ναι!!) ολέ!! (Πατρινό καρναβάλι μέσα στη βροχή!)
Special Olympics Healthy Athletes test events
Σύρος, φωτογραφικό δαιμόνιο ένα απόγευμα και επιτέλους Strike a pose, που τελικά έγινε....... Στη χώρα του Ποτέ...
Κάπου εδώ, έπαψες αγάπη να θυμίζεις.
Φωτογραφικός (και μη) απολογισμός της χρονιάς που φεύγει... Τα γεγονότα έχουν μπει με μία όσο το δυνατόν πιο λογική χρονο(παρά)λογική σειρά!
Countable vomits, healthy appetite
 | |||
| Καινούργιοι άνθρωποι!! Ιατρική Σχολή.... |
Μια εξεταστική στο Skype...
 |
| Ένα υπέροχο ταξίδι με 4 υπέροχα κορίτσια στο Παρίσι |
 |
| Η συνήθεια που έγινε λατρεία!! |
 |
| Μία εξεταστική στα Starbucks... |
Special Olympics Healthy Athletes test events
 |
| Διακοπές στην αγαπημένη Σίφνο... |
Σύρος, φωτογραφικό δαιμόνιο ένα απόγευμα και επιτέλους Strike a pose, που τελικά έγινε....... Στη χώρα του Ποτέ...
 |
| Διακοπές στην εξωτική Βάρκιζα και βόλτες με ανοιχτή οροφή ως το Σούνιο... |
 |
| Δαμαλάκι Μόνο Ψάχνει (Δ.Μ.Ψ.) |
Κάπου εδώ, έπαψες αγάπη να θυμίζεις.
|
Σεπτέμβρης... Εξεταστική,στατιστική και φυσική, ξανά σχολή, Ανατομία! |
Πολύ σινεμά (γιατί αγαπήσαμε τις νύχτες Πρεμιέρας του Σεπτέμβρη) Κάπου εδώ γεννιέται ένα παιδάκι, που κοιτάει στα μικροσκόπια και δεν βλέπει ουδετερόφιλα, αλλά χαμογελαστά προσωπάκια!
|
Επιτέλους 19!! |
|
Χιονισμένες κάμπιες στα Καλάβρυτα μέσα στα χαμόγελα! |
Το κινητο μου να χτυπάει δυνατά όλη τη χρονιά... Εξαιρέσεις, let the sunshine in και sex & the city theme... Ώρα για αλλαγή: brimful of asha λοιπόν! Και τώρα, a young big bang... :D
Και η τελευταία φωτό..... Δεν είναι τίποτα. Είναι απλά η αγαπημένη φωτογραφία για το 2010. Γιατί την έχω τραβήξει εγώ καθισμένη σε μία ξαπλώστρα στη Βουλιαγμένη, μέσα στον ήλιο... Χρονιά γεμάτη με 2010 μπουρμπουλήθρες, πάνω από 2010 χαμόγελα και υστερικά γέλια, πριγκίπισσες (με ή χωρίς πρίγκηπες), μουσική, ξενύχτια, ταξίδια και γενικά όμορφα πράγματα. Αν ξέχασα κάτι, πφφφφφ, τι να κάνουμε έγιναν τόσο πολλά φέτος!! Ευχαριστώ τους πάντες γι' αυτή τη χρονιά!! Φιλιά, guys (αλά shampoo)! Σαφώς το τραγούδι της χρονιάς!! Τέλος για το 2010... Δεν εύχομαι τίποτα περίεργο και τεράστιο σαν αυτές τις ευχές-υπερπαραγωγές που βλέπω παντού... Μόνο καλή χρονιά, με χαμόγελο. Ααα και μην το ξεχάσω, Άγιε Βασίλη δεν έγραψα γράμμα φέτος, αλλά στο γράφω εδώ!! Δεν θέλω κάτι υλικό! Θέλω εκείνα τα 2-3 πραγματάκια που σκεφτόμαι πολύ συχνά (ξέρεις εσύ... άλλωστε τι Άγιος είσαι;)... Το πρώτο, για τις 17 του μήνα λέω, στο γράφω γιατί είναι το πιο πιο πιο πιο πιο πιο σημαντικό. Και τα άλλα θα έρθουν με τη σειρά τους, ναι φέτος προσέχω τι εύχομαι... Μην ανησυχείς, πάντα θα αφήνω γάλα και κουραμπιέ στο τζάκι, σε περιμένω!! Point final et sourire.
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Χριστουγεννιάτικες αλήθειες!!
Φέτος το καθιερωμένο Christmas shopping με τους γονείς μου, θυσιάστηκε στον βωμό του Κ.Ν.Σ.. Αν και το να διαβάζω Κεντρικό Νευρικό Σύστημα-όσο κι αν μου αρέσει- δεν είναι η αγαπημένη μου ασχολία, με την εξεταστική να πλησιάζει επικίνδυνα και τις ελπίδες μου να πέφτουν κατακόρυφα, δεν μπορούσα να ακολουθήσω στα ψώνια για γονείς, θείους, γιαγιάδες, παππούδες και φίλους. Σε λίγες ώρες το κάτω μέρος του δέντρου μας θα γεμίσει Χριστουγεννιάτικα πακέτα και δώρα!
6 μέρες μακριά τα Χριστούγεννα. Αγαπημένη εποχή του χρόνου. Το σπίτι μας γεμάτο με στολίδια, ένα γιγαντιαίο δέντρο παίρνει τη θέση της πολυθρόνας στο σαλόνι και όλο το σπίτι μυρίζει έλατο. Οικογενειακές μέρες. Λατρεύω την ώρα που ανταλλάζουμε δώρα! Λατρεύω-αν οχι τόσο τα οικογενειακά τραπέζια- το βράδυ μετά τα οικογενειακά υπερτραπέζια, που χαζεύεις στην τηλεόραση Χριστουγεννιάτικες ταινίες αγκαλιά με τα ταπεράκια των φαγητών που περίσσεψαν ή τα κουτιά από τα γλυκά. Λατρεύω τις ταινίες που βλέπω οπωσδήποτε κάθε Χριστούγεννα: Nightmare before Christmas, Love Actually (χτες Τ., Γ., Α.Λ. και Β.= καινούργιο μέλος της παρέας!) και Home Alone. Λατρεύω τα κουζινομαγειρέματα στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιαχτούν οι καθιερωμένοι κουραμπιέδες (χωρίς αμύγδαλο για μένα) και τα μελομακάρονα!
Χριστούγεννα. Και επειδή τα Χριστούγεννα λες αλήθεια, ήρθε η ώρα να πούμε μερικές νομίζω.
Αλήθεια νούμερο 1: Επιτέλους είμαι καλά. Επιτέλους έφυγε ένα βάρος από πάνω μου και είμαι τέλεια!! Γελάω, παίζω και έχω βγάλει τον αληθινό μου εαυτό... Και τον δείχνω σε ανθρώπους που τον εκτιμούν.
Αλήθεια νούμερο 2: Α.Λ. σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ!! Σ' ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου... Και αν μερικές φορές περνας δύσκολα (σε ξέρω εγώ και καταλαβαίνω...), εγώ είμαι πάντα εδώ. Ακόμα κι αν δεν θέλεις να ανοιχτείς, ακόμα κι αν θες απλά να βρίσεις και να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον. Εγώ θα είμαι εδώ, για να έρθω να βάλουμε τις πιτζάμες μας και να κάτσουμε εσύ στο κρεβάτι, εγώ στο πουφ να σκεπαστούμε με τη ροζ κουβερτούλα σου και να κοιτάμε το ταβάνι ή το Ε entertainment! Με βοήθησες πάρα πολύ σε περιόδους που το χρειαζόμουν και με έκανες να σηκωθώ και να είμαι καλά τώρα!! Α.Λ. ΕΙΣΑΙ ΘΕΑΑΑΑ!! χαχαχα!! 14 χρόνια μαζί βλάκα!
Αλήθεια νούμερο 3: Α. μου λείπεις! Έλα γρήγορα Αθήνα! Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι καλά πάνω και θέλω τόσο να έρθω να σε δω... Σ' αγαπώ πολύ πολύ!
Αλήθεια νούμερο 4: Λ. προχώρα.... (βλακείες σου λέω το ξέρω αλλά προχώρα!). Και σένα σ' αγαπώ πολύ πολύ χαζό! (αγαπουλίνι μου μωριλίνι μου γλυκουλίνι μου... ετοιμάζεσαι να με δείρεις εε;;)
Τέλος με τις αλήθειες... Τώρα τραγουδάκια! Το ένα είναι η διάθεσή μου και το άλλο η Χριστουγεννιάτικη διάθεσή μου!! Δεν λέω καλή χρονιά θα ξαναγράψω μέχρι τότε. Εύχομαι όμως τα πιο όμορφα Χριστούγεννα σε όλους! Να είναι γεμάτα χαρά, αγάπη, μουσική, γέλιο, ευτυχία, μελομακάρονα, μυρωδιές, όμορφες στιγμές και ανθρώπους που αγαπάμε!!
Point final et sourire.
6 μέρες μακριά τα Χριστούγεννα. Αγαπημένη εποχή του χρόνου. Το σπίτι μας γεμάτο με στολίδια, ένα γιγαντιαίο δέντρο παίρνει τη θέση της πολυθρόνας στο σαλόνι και όλο το σπίτι μυρίζει έλατο. Οικογενειακές μέρες. Λατρεύω την ώρα που ανταλλάζουμε δώρα! Λατρεύω-αν οχι τόσο τα οικογενειακά τραπέζια- το βράδυ μετά τα οικογενειακά υπερτραπέζια, που χαζεύεις στην τηλεόραση Χριστουγεννιάτικες ταινίες αγκαλιά με τα ταπεράκια των φαγητών που περίσσεψαν ή τα κουτιά από τα γλυκά. Λατρεύω τις ταινίες που βλέπω οπωσδήποτε κάθε Χριστούγεννα: Nightmare before Christmas, Love Actually (χτες Τ., Γ., Α.Λ. και Β.= καινούργιο μέλος της παρέας!) και Home Alone. Λατρεύω τα κουζινομαγειρέματα στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιαχτούν οι καθιερωμένοι κουραμπιέδες (χωρίς αμύγδαλο για μένα) και τα μελομακάρονα!
Χριστούγεννα. Και επειδή τα Χριστούγεννα λες αλήθεια, ήρθε η ώρα να πούμε μερικές νομίζω.
Αλήθεια νούμερο 1: Επιτέλους είμαι καλά. Επιτέλους έφυγε ένα βάρος από πάνω μου και είμαι τέλεια!! Γελάω, παίζω και έχω βγάλει τον αληθινό μου εαυτό... Και τον δείχνω σε ανθρώπους που τον εκτιμούν.
Αλήθεια νούμερο 2: Α.Λ. σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ!! Σ' ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου... Και αν μερικές φορές περνας δύσκολα (σε ξέρω εγώ και καταλαβαίνω...), εγώ είμαι πάντα εδώ. Ακόμα κι αν δεν θέλεις να ανοιχτείς, ακόμα κι αν θες απλά να βρίσεις και να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον. Εγώ θα είμαι εδώ, για να έρθω να βάλουμε τις πιτζάμες μας και να κάτσουμε εσύ στο κρεβάτι, εγώ στο πουφ να σκεπαστούμε με τη ροζ κουβερτούλα σου και να κοιτάμε το ταβάνι ή το Ε entertainment! Με βοήθησες πάρα πολύ σε περιόδους που το χρειαζόμουν και με έκανες να σηκωθώ και να είμαι καλά τώρα!! Α.Λ. ΕΙΣΑΙ ΘΕΑΑΑΑ!! χαχαχα!! 14 χρόνια μαζί βλάκα!
Αλήθεια νούμερο 3: Α. μου λείπεις! Έλα γρήγορα Αθήνα! Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι καλά πάνω και θέλω τόσο να έρθω να σε δω... Σ' αγαπώ πολύ πολύ!
Αλήθεια νούμερο 4: Λ. προχώρα.... (βλακείες σου λέω το ξέρω αλλά προχώρα!). Και σένα σ' αγαπώ πολύ πολύ χαζό! (αγαπουλίνι μου μωριλίνι μου γλυκουλίνι μου... ετοιμάζεσαι να με δείρεις εε;;)
Αλήθεια νούμερο 5: Τ. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα. Είμαι τόσο χαρούμενη για κείνη τη μέρα στη βιβλιοθήκη! Έχουμε πει μαζί τα άπειρα. Θα κρατάω πάντα εκείνη τη νύχτα στην αυλή του σπιτιού μου, το πρωινό στο "παιδί", το γυμναστήριο, τα μαγειρέματά μας και τις ώρες στη σχολή που βγάζαμε υποψηφιότητες (αμάν! ούτε μία βδομάδα δεν μπορούμε να τους αφήσουμε ήσυχους!!). Μοιάζουμε αρκετά μικρό μου δαμαλάκι. Με τα πάνω και τα κάτω μας, με τις τρέλες και τα κλάματά μας. Με βοήθησες και με βοηθάς να προχωρήσω και να καταλάβω αρκετά πράγματα. Αξίζεις πολλά!! Συνειδοποίησέ το! Ααα και είσαι μία κούκλα! Θα μου λείψεις τώρα που θα φύγεις.
Αλήθεια νούμερο 6: Γ. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα και σένα. Λεμονάκι μου δεν περίμενα ποτέ οτι θα κάναμε παρέα και όμως καταλήξαμε να είμαστε καθημερινά μαζί. Είσαι ένας από τους ανθρώπους που με κάνουν να γελάω απίστευτα (και μόνο που ακούω το γέλιο σου). Είσαι κι εσύ τελείως τρελός εε;; Και μέσα σου κρύβεις μία απίστευτη σοβαρότητα, μία μεγάλη ευφυία, μία επιμέλεια χωρίς όρια και μία τεράστια δύναμη. Δεν ξέρω, νομίζω πως μου έδωσες λίγη από τη δύναμή σου και αυτός είναι ένας λόγος που τώρα είμαι τόσο καλά σε σχέση με πέρσι. Τελικά να το ξέρεις, το πιστεύω, μόνο λεμονάκι δεν είσαι! Κι ας σε φωνάζω έτσι, μόνο και μόνο επειδή σ' αρέσει... Είσαι θεός στο πιάνο (άσχετο αλλά αλήθεια κι αυτό!!)!!
Αλήθεια νούμερο 7: Δ. και Ε., ζευγαράκι μου!! Και με εσάς είμαι πολύ χαρούμενη που καταλήξαμε να κάνουμε παρέα! Έχουμε ρίξει πολύ γέλιο, πολύ tichu και χιονοπόλεμο! Καλά Χριστούγεννα ζευγαράκι και να είστε καλά μαζί!
Αλήθεια νούμερο 8: Μικρή Μ. είμαι τόοοοσο τόσο τόσο χαρούμενη για σενα που ξεπερασες αυτό το αδιέξοδο του τελευταίου χρόνο. Και πλέον είσαι ευτυχισμένη ε;
Αλήθεια νούμερο 9: Τ. νομίζω οτι αυτό που κοροιδεύουμε αρχίζει να είναι αλήθεια....... Δεν ξέρω πως και γιατί! Άλλα το κατάλαβα χτες και είμαι χαρούμενη, ακόμα και χωρίς ελπίδα!
Αλήθεια νούμερο 10: Το άγχος μου για την εξεταστική έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Όμως θα παραμείνω ψύχραιμη και δεν θα καταρρεύσω... Ίσως χάσω και κανένα κιλό. Και θα διατηρήσω την αισιοδοξία μου. Όλα θα πάνε καλά. All it takes is faith and trust and just a bit of pixie dust...!! **
Τέλος με τις αλήθειες... Τώρα τραγουδάκια! Το ένα είναι η διάθεσή μου και το άλλο η Χριστουγεννιάτικη διάθεσή μου!! Δεν λέω καλή χρονιά θα ξαναγράψω μέχρι τότε. Εύχομαι όμως τα πιο όμορφα Χριστούγεννα σε όλους! Να είναι γεμάτα χαρά, αγάπη, μουσική, γέλιο, ευτυχία, μελομακάρονα, μυρωδιές, όμορφες στιγμές και ανθρώπους που αγαπάμε!!
All i want for Christmas is you...
Αν και τώρα που το σκέφτομαι, πιο πολύ θα ήθελα αυτό για τα Χριστούγεννα!!
Αν και τώρα που το σκέφτομαι, πιο πολύ θα ήθελα αυτό για τα Χριστούγεννα!!
Point final et sourire.
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Decembre, voyage de neige!!
Χμμμ δεν θα καταλάβουν και πολλοί αυτήν την ανάρτηση. Πφφ δεν με νοιάζει. Θα παίξω μόνο με λέξεις. Δεν μπορώ να βάλω το γέλιο και την πλάκα της εκδρομής στα Καλάβρυτα σε προτάσεις.
Πλανητικό σύστημα κάμπιας:
Προστύχιους Δαμαλάκιους Σκούφιους από την Γιούπι-land
Κέικους Τρέξιους Εκτοξεύσιους από τη Water-land
Φαγάνιους Κατρούλιους Monroe από την Πιπι-land
Κοιμήσιους Ειρήνιους Ξαπαγιάσιους από την Νύχι/Νύχι-land
Ξανθοβλέφαρους Παναθηνάικους Τίτσιους από την Jaguar-land
Προστύχιους Δαμαλάκιους Πολύχρωμους από την Γιούχου-land
Point final et sourire.
χιόνι, χιονοπόλεμος, χιονισμένες κάμπιες, χιονόμπαλες από αυτοκίνητα, ζεστή σοκολάτα, Tichu, τζάκι (και προσπάθειες να το ανάψουμε), sangria, βαλίτσες σε κατηφόρες και ανηφόρες με πάγο ή χωρίς, οδοντω(τό)ς, όλη η μπίχλα σε ένα λεωφορείο, yes it is, σκουφάκια, αυτάκια, σκίστεεεεεεεε, πρώτη απονομή πιπποκρατείων, περπάτημα Γωγώ, μαξιλάρια που κόβουν το γέλιο, κρύο κρύο κρύο και τσόκαρο, γαντάκια, chocolaterie, σκυλιά που αγαπούν τους φιογκους, Προαστικός, μπόμπα στους Άσους και κέντα χρώμα, Srabble, λεοπάρ σκουφάκι στον Δ., ο Γ. να φωνάζει στον Δ. "πεεεεφτω, πιάσε με πιάσε με πιασε μεεεε...", λυκανθρώποι, μεθυσμένη Ε., Τ. με βούλες, μάσκες ύπνου Hello Kitty, fondue, απαισιότατος καφές Mocha Biscuit, 1 2 3 4 5 6 μπαμ 8, Περηφάνεια και Προ-κατάληψη, φάντασμα στον Οδοντωτό, καθιστή τούμπα, υπνός από το ζεύγος, κριτσίνια που δεν θα τα τρώγαμε, λεκανί στάση, πεθαμενί βαλίτσες, ηχομόνωση, μουσική επιπέδου, Εεεεε;;; Τιιιιιι;;;; Δεν κατάλαβα! , 5, 55 και 555 στα γερμανικά, βαλίτσες έλκηθρα, ο πωπούλης μου να σώζει την Τ., fünf fünfundfünfzigΌποιος κατάλαβε, κατάλαβε... Δ., Ε., Τ., Α.Λ., Γ. περάσαμε τέλεια πάλι, χιονισμένες κάμπιες μου! Κάμπιες αν ξέχασα κάτι να μου πείτε!!
Πλανητικό σύστημα κάμπιας:
Προστύχιους Δαμαλάκιους Σκούφιους από την Γιούπι-land
Κέικους Τρέξιους Εκτοξεύσιους από τη Water-land
Φαγάνιους Κατρούλιους Monroe από την Πιπι-land
Κοιμήσιους Ειρήνιους Ξαπαγιάσιους από την Νύχι/Νύχι-land
Ξανθοβλέφαρους Παναθηνάικους Τίτσιους από την Jaguar-land
Προστύχιους Δαμαλάκιους Πολύχρωμους από την Γιούχου-land
 |
| Η θέα από το χιονισμένο μπαλκόνι μας! |
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
my wonderfully convenient ego.
Εγώ τώρα θα έπρεπε να διαβάζω. Εγώ τώρα θα έπρεπε να φτιάχνω τη βιβλιοθήκη. Εγώ τώρα θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο. Πολύ με συγχίζει που δεν κάνω αυτό που θέλω. Εγώ θέλω να κάτσω. Να γράψω, να διαβάσω, να ξεκουραστώ, να βάλω την μάσκα ύπνου με την Hello Kitty που πήραμε με την Α.Λ. και την Τ. και να κοιμηθώ άπειρα. Τι με έχει πιάσει τελευταία και δεν θέλω να σηκωθώ απ' το κρεβάτι; Και σωματικά και ψυχολογικά. Εγώ δεν ήμουν πριν δύο τρεις βδομάδες που έλεγα ότι ήμουν πάντα αισιόδοξη όταν σηκωνόμουν το πρωί;; Πφφφ...
5 "εγώ" σε μία παράγραφο. Πόσο εγωιστικός είναι αυτός ο κόσμος; Γιατί σκεφτόμαστε τόσο εγωιστικά; Πώς γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που κάτω από κάθε φράση, κάτω από κάθε πράξη κρύβουν ένα "εγώ", ένα προσωπικό συμφέρον; Λένε οτι είναι ανάγκη του ανθρώπου. Ένστικο. Έμφυτο χαρακτηριστικό του ψυχισμού.
Υπάρχει όμως και το άλλο, το χειρότερο. Ένας άνθρωπος να σε "ξεψαχνίζει", να σε "ψαχουλεύει", να ανακαλύπτει τις πιο κρυφές πτυχές του εαυτού σου και μετά να επωφελείται όλα όσα έμαθε για σένα, ό,τι κατάλαβε από τον εσωτερικό σου κόσμο. Να τα κάνει δικά του και να τα "πουλάει", για να αγοράσει προσοχή; Κοινωνική καταξίωση; Την βολή του; Δεν ξέρω τι...
Με ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν δίνουν καμία σημασία σε κάποιον που τους έχει σταθεί "σπαθί",που ήταν εκεί όταν τον χρειάστηκαν, που χάλασε το πρόγραμμα του για να βρεθεί δίπλα τους, που τους προσέχει όταν δεν είναι καλά και θέλει να τους προστατεύσει. Τι εννοώ όταν λέω οτι δεν του δίνουν σημασία... Εννοώ οτι δεν χαλάνε τη βολή τους ώστε να σταθούν χρήσιμοι όταν ο άλλος τους χρειάζεται, δεν κάνουν ένα πρώτο βήμα ποτέ, θεωρούν οτι έχουν το πάνω χέρι στη σχέση- είτε φιλική, είτε οτιδήποτε άλλο- και εφησυχάζονται χωρίς να υπολογίζουν το δεύτερο άτομο στη σχέση. Γιατι μια σχέση χτίζεται με το άνοιγμα δύο ανθρώπων, όχι με έναν άνθρωπο, τη βολή του και έναν άλλον να τρέχει πίσω τους.
Δεν είναι ωραίο να σε θεωρούν δεδομένο. Θύμα. Να σκέφτεται ο άλλος "άστον μωρέ αυτόν! πάντα εκεί θα είναι... οπότε ας τον ταλαιπωρήσουμε λίγο και ας βολευτούμε.". Δεν είναι λογική αυτή. Όσο κι αν σε αγαπάει το "θύμα", φίλε μου, κάποια στιγμή θα φτάσει στα όριά του. Δεν θα μιλάει, θα κρατιέται, θα σφίγγεται και μετά θα γίνει ένα ΜΠΟΥΜ ,άλλο πράγμα. Που θα το βλέπεις και δεν θα το πιστεύεις. Και θα περάσει ο καιρός και θα αλλάξουν τα πράγματα και θα φύγει το θύμα και θα το κυνηγάς, γιατί ότι ανεβαίνει κατεβαίνει (τα 'χω πει εγώ!). Έτσι για να δείς τι ωραία που είναι να μην σου δίνουν σημασία.
Έρχομαι λοιπόν να αναρωτηθώ εγώ. Ποιός φταίει τελικά; Ο εκμεταλλευτής ή το θύμα;
Στην περίπτωση του εκμεταλλευτή υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Είτε ο άλλος είναι συνειδητοποιημένος *κουάξ* (δεν θα το πω, πιπέρι) και το κάνει επίτηδες, είτε ο εγωισμός του είναι τόσο βαθεία ριζωμένος μέσα του και δεν μπορεί να δει πέρα από τη μυτούλα του. Αλλά το θύμα; Δεν έχει μυαλό; Αυτό το θύμα που τα τραβαει όλα και δεν μιλάει δεν είναι και αυτό *κουάξ* (κρατιέμαι ακόμα, μπράβο μου!);; Βαθιά μέσα του το ξέρει, οτι εκείνος δίνει δικαιώματα, οτι μπορεί να σταματήσει την εκμετάλλευση με ένα κούνημα του δαχτύλου του, αλλά δεν το κάνει γιατί δεν θέλει να γίνει με τη σειρά του εγωιστής και εκμεταλλευτής, γιατί είναι έξω από τον χαρακτήρα του. Αχ βρε κακομοίρογλου!
Anyway μωρέ. Τι τα γράφω; Πώς μου ήρθαν και μένα όλα αυτά βραδιάτικο; Ασχετοσύνες. Αφού εγώ το κρεβάτι μου θέλω μόνο... Ουφφ τι μελαγχολία είναι αυτή τελευταία!! Για να πω και ένα γιούχουυυυ μπας και συνέλθω! ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!!!!!
Τέλος πάντων. Γράψαμε με τη συνοδεία του sweet στο αγαπημένο stereomood και με τη μυρωδιά όλων των αρωμάτων της Sephora. Τι να κάνω που η Τ. θέλει καινούργια κολώνια και κάναμε μαραθώνιο δοκιμών;; T. ,τραβάει χρόνια αυτή η κολώνια. (νομίζω πως αυτό θα γίνει το 2ο ρητό μου μετά το "ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει")
Πι.ες: Μπήκαμε στον Δεκέμβρη! Οφίσιαλι πλέον στην τελική ευθεία για Χριστούγεννα! Δεύτερο γιούχου!
Πι.ες 2: Την Παρασκευή φύγαμεεεεε!!! Καλάβρυτα, 6 γιατράκια έρχονται...Επόμενη ανάρτηση μετά τα Καλάβρυτα! Ας κάνουμε και μία απεξάρτηση! :)
Update μερικές μέρες αργότερα: (από το status update του Δ. στο facebook) Όταν όλος ο κοσμος γύρω σου αλλάζει, ο μόνος τρόπος να για να μην αλλάξεις κι εσύ είναι να συνεχίσεις να ζείς στον δικό σου κόσμο! Μικρός θεούλης απλά!!
Point final et sourire.
5 "εγώ" σε μία παράγραφο. Πόσο εγωιστικός είναι αυτός ο κόσμος; Γιατί σκεφτόμαστε τόσο εγωιστικά; Πώς γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που κάτω από κάθε φράση, κάτω από κάθε πράξη κρύβουν ένα "εγώ", ένα προσωπικό συμφέρον; Λένε οτι είναι ανάγκη του ανθρώπου. Ένστικο. Έμφυτο χαρακτηριστικό του ψυχισμού.
Υπάρχει όμως και το άλλο, το χειρότερο. Ένας άνθρωπος να σε "ξεψαχνίζει", να σε "ψαχουλεύει", να ανακαλύπτει τις πιο κρυφές πτυχές του εαυτού σου και μετά να επωφελείται όλα όσα έμαθε για σένα, ό,τι κατάλαβε από τον εσωτερικό σου κόσμο. Να τα κάνει δικά του και να τα "πουλάει", για να αγοράσει προσοχή; Κοινωνική καταξίωση; Την βολή του; Δεν ξέρω τι...
Με ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν δίνουν καμία σημασία σε κάποιον που τους έχει σταθεί "σπαθί",που ήταν εκεί όταν τον χρειάστηκαν, που χάλασε το πρόγραμμα του για να βρεθεί δίπλα τους, που τους προσέχει όταν δεν είναι καλά και θέλει να τους προστατεύσει. Τι εννοώ όταν λέω οτι δεν του δίνουν σημασία... Εννοώ οτι δεν χαλάνε τη βολή τους ώστε να σταθούν χρήσιμοι όταν ο άλλος τους χρειάζεται, δεν κάνουν ένα πρώτο βήμα ποτέ, θεωρούν οτι έχουν το πάνω χέρι στη σχέση- είτε φιλική, είτε οτιδήποτε άλλο- και εφησυχάζονται χωρίς να υπολογίζουν το δεύτερο άτομο στη σχέση. Γιατι μια σχέση χτίζεται με το άνοιγμα δύο ανθρώπων, όχι με έναν άνθρωπο, τη βολή του και έναν άλλον να τρέχει πίσω τους.
Δεν είναι ωραίο να σε θεωρούν δεδομένο. Θύμα. Να σκέφτεται ο άλλος "άστον μωρέ αυτόν! πάντα εκεί θα είναι... οπότε ας τον ταλαιπωρήσουμε λίγο και ας βολευτούμε.". Δεν είναι λογική αυτή. Όσο κι αν σε αγαπάει το "θύμα", φίλε μου, κάποια στιγμή θα φτάσει στα όριά του. Δεν θα μιλάει, θα κρατιέται, θα σφίγγεται και μετά θα γίνει ένα ΜΠΟΥΜ ,άλλο πράγμα. Που θα το βλέπεις και δεν θα το πιστεύεις. Και θα περάσει ο καιρός και θα αλλάξουν τα πράγματα και θα φύγει το θύμα και θα το κυνηγάς, γιατί ότι ανεβαίνει κατεβαίνει (τα 'χω πει εγώ!). Έτσι για να δείς τι ωραία που είναι να μην σου δίνουν σημασία.
Έρχομαι λοιπόν να αναρωτηθώ εγώ. Ποιός φταίει τελικά; Ο εκμεταλλευτής ή το θύμα;
Στην περίπτωση του εκμεταλλευτή υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Είτε ο άλλος είναι συνειδητοποιημένος *κουάξ* (δεν θα το πω, πιπέρι) και το κάνει επίτηδες, είτε ο εγωισμός του είναι τόσο βαθεία ριζωμένος μέσα του και δεν μπορεί να δει πέρα από τη μυτούλα του. Αλλά το θύμα; Δεν έχει μυαλό; Αυτό το θύμα που τα τραβαει όλα και δεν μιλάει δεν είναι και αυτό *κουάξ* (κρατιέμαι ακόμα, μπράβο μου!);; Βαθιά μέσα του το ξέρει, οτι εκείνος δίνει δικαιώματα, οτι μπορεί να σταματήσει την εκμετάλλευση με ένα κούνημα του δαχτύλου του, αλλά δεν το κάνει γιατί δεν θέλει να γίνει με τη σειρά του εγωιστής και εκμεταλλευτής, γιατί είναι έξω από τον χαρακτήρα του. Αχ βρε κακομοίρογλου!
Anyway μωρέ. Τι τα γράφω; Πώς μου ήρθαν και μένα όλα αυτά βραδιάτικο; Ασχετοσύνες. Αφού εγώ το κρεβάτι μου θέλω μόνο... Ουφφ τι μελαγχολία είναι αυτή τελευταία!! Για να πω και ένα γιούχουυυυ μπας και συνέλθω! ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!!!!!
Τέλος πάντων. Γράψαμε με τη συνοδεία του sweet στο αγαπημένο stereomood και με τη μυρωδιά όλων των αρωμάτων της Sephora. Τι να κάνω που η Τ. θέλει καινούργια κολώνια και κάναμε μαραθώνιο δοκιμών;; T. ,τραβάει χρόνια αυτή η κολώνια. (νομίζω πως αυτό θα γίνει το 2ο ρητό μου μετά το "ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει")
Πι.ες: Μπήκαμε στον Δεκέμβρη! Οφίσιαλι πλέον στην τελική ευθεία για Χριστούγεννα! Δεύτερο γιούχου!
Πι.ες 2: Την Παρασκευή φύγαμεεεεε!!! Καλάβρυτα, 6 γιατράκια έρχονται...Επόμενη ανάρτηση μετά τα Καλάβρυτα! Ας κάνουμε και μία απεξάρτηση! :)
Update μερικές μέρες αργότερα: (από το status update του Δ. στο facebook) Όταν όλος ο κοσμος γύρω σου αλλάζει, ο μόνος τρόπος να για να μην αλλάξεις κι εσύ είναι να συνεχίσεις να ζείς στον δικό σου κόσμο! Μικρός θεούλης απλά!!
Point final et sourire.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)