Vasilis...

2ο σοκ σε μία βδομάδα. Νοσοκομεία, οροί, μαγνητικές, φάρμακα, φλεβοκαθετήρες και μία ψυχολογική κούραση. Μία άρνηση απίστευτη.

Όχι δεν θέλω να ακούσω ούτε έναν να μου λέει να δω κάτι θετικά. Όχι, ακόμα δεν μπορώ να το δω θετικά. Θέλω μόνο μία μεγάλη αγκαλιά. Δεν είμαι καλά ακόμα. Έχω τρομάξει άπειρα και θέλω τη μεγάλη αγκαλιά του αρκούδου μου που με κάνει κάλα.

Ίσως να είναι που βγαίνω από δω παραμονή Χριστουγέννων, ίσως να είναι η κορτιζόνη που με ρίχνει αρκετά. Ναι, θα είμαι καλά, αλλά δεν είμαι ακόμα. Και δεν θέλω ακόμα να το δω θετικά. ΔΕΝ ΘΕΛΩ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ.

Θέλω να κάτσω και να κλάψω σε μία μαγάλη αγκαλιά. Να κλέψω δύο ώρες καλοκαιριού και να τα ξεχάσω όλα για δύο ώρες. Και δεν θέλω να μείνω ούτε στιγμή χωρίς τη μεγάλη αγκαλιά γιατί σαν να νιώθω ότι κάτι χάνεται.

Περίεργο τι ζητάς κάτι τέτοιες ώρες. Εγώ νομίζω ότι θέλω τη μεγάλη αγκαλιά. Μόνο να ακουμπήσω στη μεγάλη αγκαλιά και να μυρίσω το άρωμα των 8 μηνών που τόσο αγάπησα και αγαπώ.

Δεν περίμενα ποτέ να γράψω κάτι με τόσο πεζό όνομα.  Αλλά τι να κάνεις; Νομίζω πως τελικά οι ανάγκες και οι αγάπες σου έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένεις. Από μία παρουσία που κάθεται αμίλητη σε μία πολυθρόνα και απλά φιλάει τη μελανιά που βλέπει στο χέρι σου από το τρύπημα.

Το ξέρω ότι δεν με διαβάζεις. Σ' αγαπάω. Με βοηθάς όσο κανένας γιατί απλά δεν με κρίνεις και δεν με ζαλίζεις με πράγματα που τώρα δεν θέλω να ακούσω. Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει ή αν μπορείς να το αντέξεις. Να ξέρεις πως το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να σε πιέσω.

Kassie

Have you ever dreamed a night like this??

Φώτα, φρενάρισμα, δρόμος με βροχή, κράσπεδο, κενό και το παράθυρό μου κάπως, μάλλον μαγικά, ακουμπάει στο πεζοδρόμιο. Στο πεζοδρόμιο;; Έλα, πρέπει να ξυπνήσεις...

Και κανείς να μην πιστεύει ότι σίγουρα είμαστε καλά. Πως γίνεται να είμαστε καλά;; Αφού βγήκαμε από την οροφή του αυτοκινήτου... 

Και μετά, εμείς. Τρία άτομα καθισμένα στο πεζοδρόμιο. Τρία άτομα που το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ρωτήσουν αν οι άλλοι ήταν καλά και με το που βγήκαν πιάστηκαν σε μία μεγάλη αγκαλιά. Τρία άτομα που κάθισαν μετά στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας, και αναρωτιούνταν που χάθηκαν τ' αστέρια αυτό το βράδυ...;;

Μα καλά, πως έγινε;;

Είναι για να λες, "μία φορά δεν έβαλα ζώνη και έγινε...". Γι' αυτό πάντα ζώνη. ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΗ.

Point final et sourire.
Kassie. Σήμερα είναι σκοτείνη μέρα.

World Aids Day

Παγκόσμια μέρα κατά του HIV και του AIDS. Η πρώτη Δεκεμβρίου είναι μία παγκόσμια ευκαιρία για όλους μας να αγωνιστούμε κατά του HIV.

Είναι η πρώτη φορά που μία μέρα του χρόνου αφιερώνεται σε κάποια ασθένεια και έτσι η Παγκόσμια ημέρα κατά του HIV/AIDS καθιερώνεται το 1988.

Φέτος η εκστρατεία της σημερινής μέρας ονομάζεται "Getting to zero". Zero new HIV infections, zero discrimination and zero HIV-related deaths. Ξεκινώντας με αυτό το σλόγκαν θέτουμε 10 στόχους ως το 2015:

• Sexual transmission of HIV reduced by half, including among young people, men who have sex with men and transmission in the context of sex work;
• Vertical transmission of HIV eliminated and AIDS-related maternal deaths reduced by half;
• All new HIV infections prevented among people who use drugs;
• Universal access to antiretroviral therapy for people living with HIV who are eligible for treatment;
• TB deaths among people living with HIV reduced by half;
• All people living with HIV and households affected by HIV are addressed in all national social protection strategies and have access to essential care and support;
• Countries with punitive laws and practices around HIV transmission, sex work, drug use or homosexuality that block effective responses reduced by half;
• HIV-related restrictions on entry, stay and residence eliminated in half of the countries that have such restrictions;
• HIV-specific needs of women and girls are addressed in at least half of all national HIV responses;
• Zero tolerance for gender-based violence.

Και θα μου πεις, καλά εγώ τι μπορώ να κάνω;;

Μπορείς να κάνεις 2 πράγματα:

1. Να φορέσεις μία κόκκινη κορδελίτσα στη μπλούζα σου
2. Να ενημερωθείς. Κυκλοφορούν ένα εκατομμύριο αστικοί μύθοι για το HIV/AIDS, το 99% δεν ισχύουν. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει αποκλεισμό των ατόμων που ζουν με HIV, γιατί τα θεωρούμε επικίνδυνα και μη σωστή πρόληψη. 

Φορέστε μία κόκκινη κορδέλα, δεν κοστίζει τίποτα.
 Σήμερα στον Κεραμεικό, φοιτητές Ιατρικές (από τη HelMSIC για όσους ξέρουν) θα μοιράζουν κορδελάκια, προφυλακτικά, free hugs και πληροφορίες για όποιον θέλει να ενημερωθεί λίγο παραπάνω. Βρείτε μας εκεί.

Point final et sourire.
Πιες: τα στοιχεία που βρήκα τα πήρα από το σάιτ του Ο.Η.Ε., όπου μπορείτε να κοιτάξετε για περαιτέρω λεπτομέρειες. Αν θέλετε, ρίξτε και μία ματιά εδώ.
Πιες 2: Καλό μήναααααααααααα!! (24 μέρες για τα Χριστούγεννα!!)

deep inside, you....

Πρέπει, λέει, να μάθω να φωνάζω. Πρέπει να ουρλιάζω και όχι να βάζω τα χέρια στα αυτιά μου και να αρχίζω τoν κλασικό μου τρόπο άμυνας. Το μοναδικό μου κόλπο, τον τρόπο μου να τα βγάλω όλα από μέσα μου.

Άλλοι φωνάζουν, άλλοι χτυπάνε πράγματα, άλλοι βρίζουν, άλλοι τρώνε, άλλοι απατούν. Εγώ κλαίω. Αυτό έκανα πάντα όταν είχα νεύρα, όταν ήμουν θυμωμένη.

Και σήμερα μου λένε ότι ο μόνος τρόπος για να βρω το δίκιο μου (σε μία φάση που δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αν δεν έχω δίκιο, αν το έχω χάσει, αν το έχω βρει) είναι να φωνάζω. Ο μόνος τρόπος που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Ο μόνος τρόπος που δεν με ενδιέφερε ποτέ να δοκιμάσω.Ο μόνος τρόπος που ποτέ δεν ήταν στον χαρακτήρα μου και ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει.

 Γιατί πάντα θα είμαι αυτή που θα προσπαθεί να ηρεμήσει τα πράγματα, να δώσει μία λύση χωρίς να στεναχωρηθεί κανείς και χωρίς να χαλάσει τίποτα.

Μου είπαν ότι τα πράγματα με επηρρεάζουν πάρα πολύ, ότι πρέπει, λέει, να μάθω να τα γράφω όλα και να μην με νοιάζει. 

Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς στα 20.

 Και παρεπιπτόντως, χρόνια μου πολλά. Πάντα πολύχρωμη θέλω να είμαι τίποτα άλλο.

Point final et sourire.

Πι.ες: Λέω να αλλάξω το Amelie Melon σε Kassi. Από το Κασσάνδρα. Καθότι γρουσούζα οι φίλοι μου με φωνάζουν έτσι από τη γνωστή μάντισσα. Ναι ή ου?!
Πι. ες 2: 101 οι αναρτήσεις μου! Σαν τα σκυλιά της Δαλματίας!

Monstruos

Αποφάσισα ότι μισώ τις μεταβατικές περιόδους.

Εξεταστική ενώ έχει αρχίσει το εξάμηνο. Πισωγυρίσματα στην περσινή χρονιά για δύο βδομάδες ακόμα ενώ θα έπρεπε ήδη να κοιτάω πολύ πιο μπροστά.

Ούτε καλοκαίρι, ούτε χειμώνας, ούτε κρύο, ούτε ζέστη.

Ένα πρόγραμμα περίεργο, που δεν είσαι σίγουρος ακόμα πότε έχεις τι. Σε ποιο αμφιθέατρο να πας, πότε έχεις εργαστήριο, πότε έχεις κενό, πότε να πας για καφέ.

 Κι από την άλλη μία περίοδος αβέβαιη, μία περίοδος άσχημη για όλους, αρχίζει η εξαθλίωση σε αυτή τη χώρα. Και είμαστε ακόμα στην αρχή, έρχονται πολύ χειρότερα. Αυτή τη φορά δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αισιόδοξη.

Όλα πια με σπρώχνουν στο εξωτερικό. Σαν να προσπαθούν να με ταρακουνήσουν όλα γύρω μου, σαν να μου λένε "ξεπέρασε τις φοβίες σου, άστα όλα πίσω σου και φύγε όσο πιο μακριά μπορείς.".
Και μετά σκέφτομαι "μα καλά είμαι τόσο ηλίθια που θέλω να ξαναγυρίσω;"

Άφησέ τα όλα πίσω σου και φύγε. Φύγε.
Μάλλον δεν το λέω μόνο για το εξωτερικό, σαν κάτι να προσπαθώ να πω στον εαυτό μου. Σαν κάτι να αρνούμαι να καταλάβω και να δεχτώ.

Μισώ τις μεταβατικές περιόδους. 

"El sueño de la razón produce monstruos" Goya

"Ο ύπνος της λογικής παράγει τέρατα."

Point final et sourire.

Εγωκεντρικά...

Ο αγαπητός Βασίλης, με έβαλε και μένα σε ένα από αυτά τα παιχνιδάκια! Αρχικά merci, monsieur για το βραβείο σας! Με τιμάτε! Και τώρα... "Θέλω να ευχαριστώ τους γονείς μου, τους συνεργάτες που με στήριξαν, τους αγαπημένους μου φίλους κλπ κλπ κλπ".

Το νόημα του παιχνιδιού; Ο Βασίλης μου ζήτησε να αποκαλύψω 7 πράγματα για μένα (εγωκεντρικό κουτσομπολιό δηλαδή...). Πάμε να δούμε:

1. Σπουδάζω Ιατρική, έχω πολύ μέλλον ακόμα, την λατρέυω όσο τίποτα και ταυτόχρονα με δυσκολέυει όσο τίποτα. Μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω παιδίατρος.

2. Είμαι σοβαρά εθισμένη στον Χάρι Πότερ. Σοβαρά όμως. (κάθε φορά που δεν έχω τι να διαβάσω πιάνω τα βιβλία από την αρχή). Τώρα παράλληλα με το "Ντιβάνι" του Yalom, διαβάζω και τον "Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν". Yeah, Harry Potter rules!

3. Τελευταία, έχω ένα θέμα με το χέρι μου και πονάω όλη την ώρα όταν γράφω (σε χαρτί, στον υπολογιστή), όταν είμαι όρθια, όταν κάθομαι σε άβολη καρέκλα.

4. Κάθε πράγμα, άνθρωπο ή οτιδήποτε, το συνδυάζω με νότες, χρώματα ή μυρωδιές. Μου είπαν πρόσφατα πως αυτό λέγεται συναισθησία. Και λατρεύω τα πουά, τα ζωντανά χρώματα και την μουσική τύπου Brimful of Asha, που μπορεί να με κάνει να χοροπηδάω 24 ώρες το 24ωρο.

5. Κάποιος που θα με γνωρίσει πρώτη φορά μπορεί να με θεωρήσει αδιάκριτη, γιατί ρωτάω πολλές ερωτήσεις. Απλά αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να καταλάβω τη λογική και την προσωπικότητα του άλλου, κάπως έτσι θεωρώ ότι προσεγγίζω την οπτική του γωνία.

6. Μ' αρέσει πολύ το καλό φαγητό. Και τρώω πολύ. ΠΟΛΥ.

7. Θυμάμαι απίστευτες λεπτομέρειες για τρελά πράγματα (πιχι τι φορούσε η κολλητή μου την μέρα που τη γνώρισα) και μπορώ εύκολα να συγκρατώ εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες που μου κάνουν εντύπωση.  Εκτός αυτού είμαι σχετικά αριθμομνήμων και αν συμπαθήσω κάποιον μπορώ να θυμηθώ για αυτόν πολλές λεπτομέρειες που αναφέρει για τον εαυτό του σε ανύποπτες στιγμές.

Χμμ εδώ το παιχνίδι λέει να το προωθήσω σε 15 μπλόγγερς. Χμμ 15 δεν θα είναι αλλά τέλος πάντων...

 Αρτάκι, έλα ξανά μαζί μας πλιζ!
 Blur, κάτι για να εγκαινιάσω το καινούργιο μπλόγκ!
 Ντιντι, καιρό έχουμε να ακούσουμε νέα σου!
Αυτή που ήταν κάποτε, γιατί απλά αγαπώ το μπλόγκ σου!
Belle living her fairytale, γιατί σ' αγαπώ, γιατί πρέπει να γράψεις και γιατί πρέπει να γράψεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ!
Fleur, ξανάγγιξε τα αστέρια!

Φεύγω τριήμερο. Adios και wish me luck!

Point final et sourire.


Πιες: με απογοήτευσαν οι Pain κομμάτι χτες. Μα να μην πουν το Road Salt?!

Come on baby, light my fire!

Εκνευρίζεσαι, φωνάζεις, κλαις, παθαίνεις κατάθλιψη... Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς; Ή μήπως, γιατί δεν μπορείς ακριβώς να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση; Μήπως από την άλλη κι εσύ δεν είσαι τόσο αθώος όσο νόμιζες?

Προσπαθείς από κάπου να πιαστείς με τόσο λάθος τρόπο, με μία τόσο άσχημη προσέγγιση που τελικά δεν θα σε οδηγήσει πουθενά, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ξεσπάς σε λάθος άτομα, σε αυτά που δεν φταίνε, ξεσπάς στον εαυτό σου.

Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν: "σταμάτα να παραπονιέσαι ενώ έχεις τα πάντα". Πρέπει τελικά να μάθουμε να εκτιμάμε ορισμένα πράγματα. Είπα πρόσφατα ότι είμαι ευτυχισμένη, ότι έχω φίλους στη ζωή μου, είμαι στη σχολή που αγαπάω, έχω έναν άνθρωπο που ξέρω ότι με αγαπάει, έχω τους γονείς και τους συγγενείς μου και δεν μου λείπει τίποτα. Και το εννοώ, τίποτα.

Είναι όμορφο πράγμα να εκτιμάς. Να λες ευχαριστώ που έχω τα πάντα. Και σε κάποια φάση να σταματάς να ζητάς παραπάνω. Όχι, όχι δεν εννοώ να μην χτίζεις ψηλότερα κάστρα, να μην βάζεις τα όρια και τα όνειρά σου πάνω από τα σύννεφα, εννοώ να χτίζεις ένα κάστρο και μετα να αποφασίζεις ότι δεν είναι αρκετό για σένα, ότι δεν αξίζει ούτε την περιφρόνησή σου. Να αποκτάς κάτι στη ζωή σου και να το περιφρονείς. Να μην αγαπάς τίποτα όσο του αξίζει.

Στο κάτω, κάτω γιατί; Γιατί; Γιατί να μην βλέπεις πόσο όμορφη είναι η ζωή γύρω σου; Πόσο ωραία μπορείς να περάσεις ακόμα και με το πιο μικρό πράγμα του κόσμου;

Και το χειρότερο είναι ότι ίσως έρθει κάποια στιγμή που θα καταλάβεις ότι έχει γίνει... Τότε θα είναι αργά και θα λες: "Θεε μου, τι έκανα!!".

Είναι ωραίο να λες τα έχω όλα και είμαι ευτυχισμένη.

Point final et sourire.

Πιες: δεν πάει κάπου συγκεκριμένα το κείμενο. Απλά θεωρώ ότι πλέον είναι απόλυτη ανάγκη να λες "είμαι χαρούμενος, ευχαριστώ", σε όποιον κι αν σε έκανε χαρούμενο.

20 + 1 movies of the season...

Όσο κι αν προσπαθώ να το καθυστερήσω... Όσο κι αν πάλευα να το διώξω μακριά... Όσο κι αν θέτει το τέλος της αγαπημένης μου εποχής... Το φθινόπωρο ήρθε. Και μαζί του όλες οι ταινίες της νέας season, που πραγματικά ελπίζω να είναι καλύτερες από της προηγούμενης γιατί φέτος το σινεμά μας έβγαλε το λάδι! My watchlist! Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

1. Melancholia: Πως μπορεί να συνδυάζεται η δεξίωση γάμου σε μία πολυτελή έπαυλη με έναν μετεωρίτη, ο οποίος πλησιάζει απειλητικά τη γη?! Μάλλον μόνο ο von Trier θα μπορούσε να τα συνδυάσει αυτά τα δύο! Ο σκηνοθέτης που λίγο μετά το φεστιβάλ Καννών ανακοίνωσε ότι είναι Ναζιστής παρουσιάζει αυτό που φαίνεται πως είναι η πιο ανατρεπτική ταινία της χρονιάς!

2. Midnight in Paris: Ο Woody Allen στο Παρίσι. Αυτό και τέλος. (αλλά Owen Wilson?! What were you thinking Woody?!)

3. Dark shadows: Ο Tim Burton επιστρέφει με μία ακόμα ατμοσφαιρική ταινία σαν κι αυτές που μόνο εκείνος ξέρει να κάνει. Ένα βαμπίρ και το περιβάλλον του, μάγισσες, τέρατα, φαντάσματα και λυκάνθρωποι. Και ποιοι άλλοι στο cast?! Γίνεται ταινία του Burton χωρίς Johnny Depp και Helena Bonham Carter!? Μόνο που αυτή τη φορά προστίθεται και μία πολλά υποσχόμενη Eva Green!

4.Prometheus: Ο Ridley -Alien- Scott επέστρεψε με ένα διαστημικό project... Μέχρι τώρα, λίγα έχουν διαρρεύσει. Η υπόθεση δεν είναι ακριβώς γνωστή και υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου. Το cast όμως σίγουρα θα αποτελείται από τους Michael Fassbender και Charlize Theron.

5.The girl with the dragon tatoo: Μετά την Σουηδική παραγωγή, η Αμερικάνικη version της τριλογίας Millenium έρχεται δια χειρός David Fincher. Μία ταινία που σίγουρα θα προκαλέσει όπως φαίνεται ακόμα και από το ημίγυμνο πόστερ της.

6. The Dark Knight Rises: Batman και Christopher Nolan. Και Christian Bale. Και Michael Kane. No more words.

7.J. Edgar: Ο Clint Eastwood αναλαμβάνει να ξετυλίξει τη ζωή του διευθυντή του FBI. Ενός ανθρώπου που όλοι φοβούνταν, ο οποίος όμως κρύβει μυστικά που κανείς δεν φαντάζεται. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο φαντάζει ιδανικός για τον ρόλο και ο Eastwood στα 81 καλείται να σκηνοθετήσει τη ζωή ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους αποκαλύπτοντας κομμάτια, όπως η ομοφυλοφιλία του.

8. The Iron Lady: Η ζωή της Σιδηράς Κυρίας, Margaret Thatcher, την οποία υποδείεται η Σιδηρά Κυρία του κινηματογράφου Meryl Strip. Σνίφ, σνίφ, μυρίζει όσκαρ στον αέρα.

 9. Hobbit: Οι περιπέτειες του Bilbo Baggins στην προσπάθειά του να βρει το δαχτυλίδι, δηλαδή ουσιαστικά το prequel της γνωστής τριλογίας. Σκηνοθετημένη από τον ίδιο σκηνοθέτη, Peter Jackson, η πρώτη από τις δύο ταινίες με τις περιπέτειες του Bilbo, ξαναμαζεύει την παλιά ομάδα ηθοποιών του Άρχοντα. Fans, ετοιμαστείτε!

 10. A Dangerous Method: Viggo Mortensen και Michael Fassbender στους ρόλους του Freud και του συναδέρφου του Jung.Η Keira Knightley εμφανίζεται σαν ασθενής. Και κάπως έτσι, γεννιέται η ψυχανάλυση.

11.Albert Nobbs: Η Albert Noobs ζει στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα και παλεύει να τα βγάλει πέρα. Αποφασίζει να μεταμφιεστεί σε άντρα και να δουλέψει ως butler. Η Glenn Close, μια αγνώριστη Glenn Close, στο ρόλο του/της Albert, γράφει επιτέλους το έργο που λάτρεψε ως θεατρική ηθοποιός. Κάτι μου λέει πως το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό.

 12. Hugo: Ο Scorcese επιστρέφει με τις περιπέτειες ενός παιδιού που χάνει τον πατέρα του και μένει στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Ο Jude Law σαν πατέρας και ο ρόλος έκπληξη είναι αυτός του Sacha Baron -Borat/Bruno- Coen.

13. Anonymous: Ήταν λογικό να γίνει κάποια στιγμή ταινία η θεωρία πολλών ακαδημαϊκών, ότι τα έργα του Σεξπιρ δεν ήταν στην πραγματικότητα δικά του. Έτσι παρακολουθούμε την διαδοχή της Ελισσάβετ της Πρώτης και την επανάσταση που ακολούθησε. Και το ερώτημα είναι: was Shakespeare a fraud?

 14.War horse: Stiven Spielberg. Αυτή τη φορά μακριά από εξωγηίνους. Σκηνοθετεί τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τα μάτια..... ενός αλόγου! Ιδιοφυές ή καταστροφικό?!

 15. The adventures of Tintin: Και πάλι Spielberg, ο οποιός αποφασίζει να κάνει ταινία τον Τεν τεν και τον Μιλού. Μερικές αμφοβολίες για την τεχνική που γυρίστικε η ταινία... Ούτε ακριβώς cartoon, ούτε ακριβώς άνθρωποι... Μήπως ο Βέλγος Tintin όμως χάσει τη γλύκα του έτσι?!

 16.This must be the place: Ένας ξεπεσμένος rock star ψάχνει τον Ναζί εκτελεστή του πατέρα του, ο οποίος έχει ξεφύγει στις Η.Π.Α. Sean Penn με μακρύ μαλλί που, μάλλον, τα δίνει όλα στην ταινία.

 17.50/50: Μία κωμωδία για έναν καρκινοπαθή που έχει 50/50 πιθανότητες να ζήσει ή να πεθάνει. Κωμωδία?! Wtf?! Must see ταινία αφού παίζει ο Joseph Gordon-Levitt που στο 500 Days of Summer απέδειξε ότι ξέρει καλά τι κάνει.

 18. Don't be afraid of the dark: Για τους λάτρεις των θρίλερ. Ατμοσφαιρική ταινία με το στύλ που μόνο ο Guillermo del Toro ξέρει να δώσει. Άλλα Katie Holmes??

19.The Raven: Οι τελευταίες μέρες ζωής του Edgar Allan Poe στις οποίες, ο συγγραφέας ψάχνει τον δολοφόνο τον οποίο απεικονίζει στις ιστορίες του. Δύο λέξεις: John Cusack.

 20.Brave: Φυσικά όλα κλείνουν με Disney. Οι περιπέτειες μίας Σκοτσέζας πριγκήπισσας που κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι. Της αρέσει η τοξοβολία και κάπως καταφέρνει να βάλει το βασίλειο του πατέρα της σε κίνδυνο.

+1.Untitled Snowhite project: Μία σκοτεινή τροπή στο κλασικό παραμύθι της Χιονάτης. Η Julia Roberts στο ρόλο της κακιάς βασίλισσας.

 That's all folks!!
Θα τα πούμε στα σινεμά.

Point final et sourire.

Ματωμένο φεγγάρι...

Το είχες δει στον ύπνο σου όταν ήσουν μικρός και μου το είπες. Η Σελήνη- πάντα η Σελήνη και ποτέ το φεγγάρι- είναι φτιαγμένη από συναισθήματα ανθρώπων. Γι' αυτό και αλλάζει συνέχεια μορφή και χρώματα.

 Και μου είπες για το ματωμένο φεγγάρι. Όταν είναι κόκκινο το φεγγάρι, ο κόσμος υποφέρει και πονάει. Και ήταν ματωμένο, σήμερα, το φεγγάρι. Και όταν χάθηκε από τον ουρανό, σου είπα:"Πάει, δεν πονάει πια ο κόσμος.". Γέλασες και μου είπες ότι αυτά ήταν και τα δικά σου λόγια, όταν έβλεπες τα παιδικά σου ματωμένα φεγγάρια από την ταράτσα.

Και μου είπες "σ' αγαπάω". Για πρώτη φορά. Στην παραλία μας, με τα αστέρια μας και με το ματωμένο φεγγάρι.

 Και εγώ σ' αγαπάω.

 Point final et sourire.

sit back & enjoy the ride....

Επιλογές και συνέπειες... Λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Δική σου επιλογή ποιον θα αγαπήσεις, δική σου επιλογή ποιον θα ξεχάσεις, δική σου επιλογή αν θα προσπαθήσεις και τελικά, στο κάτω κάτω, σχεδόν δική σου και η επιλογή αν θα πετύχεις.

Επιλογές που ίσως οδηγήσουν σε μεγάλες αλλαγές. Ίσως πάλι και όχι... Εξαρτάται μάλλον από το πώς βλέπεις εσύ την αλλαγή. Πόσο την χρειάζεσαι και πόσο την φοβάσαι. Πόσο την έχεις ανάγκη ή πόσο θέλεις να κρυφτείς πίσω από αυτή για να δικαιολογήσεις την αδράνειά σου.

Λένε πώς η πρώτη επιλογή είναι τις περισσότερες φορές και η πιο σωστή. Όχι, όχι εκείνη η επιλογή που θα πείς στον πρώτο που θα σε ρωτήσει. Εκείνη που θα εκραγεί στο μυαλό σου μόλις ακούσεις την ερώτηση. Εκείνη που αν έχεις δίλημμα και ρίξεις κορώνα ή γράμματα, θα κάνει την καρδιά σου να ελπίζει κρυφά να έρθουν γράμματα. Εκείνη που πηγάζει βαθιά μέσα από το υποσυνείδητο.

Πιστεύω ακράδαντα στις επιλογές. Και πιστεύω, επίσης (αν και συνέχεια μου φωνάζεις πως όλα είναι μαθηματικά), ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Τα πάντα στην ζωή μας δίνουν εφόδια για να προχωρήσουμε παρακάτω. Κάθε αναποδιά μας κάνει πιο δυνατούς και κάθε συνέπεια μας δείχνει τα λάθη στις επιλογές μας, για να μην τα ξανακάνουμε.
 

Είναι όμορφο πράγμα να ξέρεις τι θέλεις. Να έχεις καταχωνιάσει στο βάθος του μυαλού σου τις επιλογές και τα όνειρά σου και ακόμα και αν δεν τολμάς να τα αποκαλύψεις (από φόβο ίσως;), βαθειά μέσα σου να είσαι σίγουρος για το δρόμο σου, όσες στροφές και αναποδιές κι αν σου εμφανίσει.Και έτσι, τελικά,να κάθεσαι σε μία κουνιστή καρέκλα, να σκέφτεσαι τη ζωή σου και να μπορείς με σιγουριά να πεις: "Ό,τι κι αν έγινε, όσο κι αν έπεσα, όσο κι αν έκλαψα, όσο κι αν γέλασα, δεν μετανιώνω για τίποτα από όσα έκανα. Είμαι ευτυχισμένος."

Και προσοχή. Ναι, αγαπάμε τα λάθη μας γιατί μας κάνουν αυτό που είμαστε. Αλλά το ίδιο λάθος δεύτερη φορά, δεν είναι λάθος. Είναι επιλογή.

Πιες: Η αλλαγή δεν είναι απαραίτητα ριζική. Κοίταξε να αλλάξεις αυτό που έχεις και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Αυτό είναι που θα σε κάνει καλύτερο επαγγελματία και πάνω από όλα σωστό και καλό άνθρωπο.

Πιες 2: Καλό φθινόπωρο. Και οι δικές μου ριζικές αλλαγές? Ένα φρεσκοβαμμένο δωμάτιο, με καινούργια έπιπλα, με μία ροζ ορχιδέα και με ένα φούξια στίκερ Audrey Hepburn κολλημένο στον ένα τοίχο. Φωτεινό, όμορφο, καθαρό και τελείως Αμελί Μελόν.

Πιες 3: Χρόνια πολλά, αγαπημένη μου Χώρα που έγινες ενός αλλά δεν κατάφερα να σε γιορτάσω όπως ήθελα.

Point final et sourire.

Under the coconut tree...

Μεγαλιώδης η αρχή των καλοκαιρινών μας διακοπών στην Πάρο... 7 μέρες γεμάτες μπάνια, γέλια, πολύ φαγητό, απρόοπτες εξαρθρώσεις, μεθύσια και νύχτες στο Παλέρμο.

Και τώρα πάμε για τη μεγαλιώδη συνέχεια...

Η Α. μου Κεφαλλονιά.
Η Α.Λ. μου Αμερική.
Η Λ. μου Ανάβυσσο.
Η Τ. μου Σπάρτη.
Ο Β. και ο Γ. Λαγονήσι.
Η Ε. μου Αθήνα.
Ο Δ. μου Γιάννενα.

Εγώ...Βάρκιζα. Και Σπάρτη. Και Λαγονήσι. Και Ανάβυσσο.

Και Καβούρι, Γαλάζια Ακτή και Βάρκιζα για μπάνια.
Και Waffle House για παγωτό.
Και Nivea λάδι για συνέχεια στο μαύρισμα.
Και καινούργιες ρακέτες για καινούργιους ρακεteers.
Και Ρία, Βάρκιζα, Τριανόν και Αίγλη για θερινό σινεμά.
Και στη βεράντα μου.... Under the coconut tree.



Point final et sourire (καλοκαιρινό και ελαφρώς μαυρισμένο)

Serendipity

Τελευταία μέρα αύριο… Μετά έρχεται καλοκαιράκι. Τελευταία εξέταση αύριο και μετά ύπνος, θάλασσα, Harry Potter, γέλια, ταινίες και διακοπές.

Χάζευα, πριν, κάτι αναρτήσεις μου από την προηγούμενη εξεταστική. Σε ένα συμπέρασμα μόνο μπορώ να καταλήξω… “Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό…”

Βγες στο μπαλκόνι να δεις…. “Μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή, αγάπησέ με.”

Ναι σε κάνει πιο δυνατό, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα. Και μετά σου στέλνει όσα ήθελες. Ή, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση, το σύμπαν το έκανε. Μου έστειλε όσα ακριβώς χρειαζόμουν, όσα ήθελα για να μην μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. Και με αποζημίωσε.

Φώναξα ότι είναι άδικο. Ότι δεν μου αντέχω να μου πέφτουν όλα μαζί, ότι δεν μπορώ να συνεχίσω σε αυτή την κατάσταση. Με έκανε κάπου στον Ιανουάριο να χάσω τα λόγια μου, να μείνω άφωνη και ανίκανη να αντιδράσω μπροστά σε πολλές καταστάσεις. Καταστάσεις που δεν θα μπορούσα σχεδόν να διαχειριστώ ακόμα κι αν έρχονταν η καθεμία ξεχωριστά. Αλλά ήρθαν όλες μαζί. Και οι τέσσερις
.
Και σιγά σιγά ηρέμισα. Ναι, μου πήρε δύο μήνες και ένα υπέροχο ταξίδι αλλά τα κατάφερα. Και σε κάποια στιγμή, αποφάσισα να πάρω την Τ. τηλέφωνο και να της πω, με κάθε επισημότητα και με όλη μου τη σοβαρότητα: “Αρνούμαι να πιστέψω πια στην τύχη. Ναι, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, αλλά εγώ αρνούμαι να συνεχίσω να πιστεύω ότι είμαι γκαντεμόσαυρος, ότι όλα τα κακά συμβαίνουν σε μένα. Και θα σταματήσουν να συμβαίνουν”.

Και τότε σταμάτησαν όλα. Δεν ξέρω αν ήταν ότι σταμάτησα εγώ να δίνω σημασία, αν δεν με ενοχλούσαν λεπτομέρειες, αν η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν καλύτερη και έτσι άλλαξαν όλα. Και τότε άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν πολύ καλά.

Ο μικρούλης μου μπήκε σε μία σειρά με τις εξετάσεις του.

Εγώ μπήκα σε μία σειρά με το άγχος μου.

Ξαναάρχισα να απολαμβάνω τις μικρές στιγμές που είχα σταματήσει να απολαμβάνω τους μήνες του χειμώνα.

Ήρθε ο Β.

Και κάπως έτσι ηρέμησαν όλα……

Και κάπως έτσι, βρεθήκαμε στη μεγαλύτερη συναυλία που έχω βρεθεί ποτέ, χτες στο Ο.Α.Κ.Α., με μένα να τραγουδάω “με στέλνεις, με στέλνεις, με παρασέρνεις…”, να τον κοιτάω, να τον κρατάω και να το εννοώ.

Β. ευχαριστώ. Εσύ με ηρέμησες.

Point final et sourire.

conte de fées

There was a boy,
A very strange enchanted boy.
They say he wandered very far, very far,
Over land and sea.

A little shy
And sad of eye,
But very wise
Was he.


And then one day,
A magic day he passed my way
And while we spoke of many things, fools and kings,
This he said to me:

"The greatest thing
You'll ever learn
Is just to love
And be loved in return".

Μα καλά, δεν είπαμε ότι ήρθε καλοκαίρι;

Καλοκαιρινά απογεύματα... Ξάπλα στον καναπέ, να χαζεύεις κάθε χαζή επανάληψη της τηλεόρασης. Μα καλά, πόσες φορές θα δεις το Κωνσταντίνου και Ελένης;

Τα παιδάκια του διπλανού σπιτιού έχουν βγει στην αυλή και παίζουν μπάλα. Να δω ποιός θα σε συγκρατήσει από το να πας να παίξεις μαζί τους... Μα καλά, συνομήλικους δεν γύρευες;

Το θερινό σινεμά της γειτονιάς σου σε δελεάζει με τις μυρωδιές από γασεμί, με παγωτό μηχανής που είναι το αγαπημένο σου και με όλες τις κουλτουρέ ταινίες της σεζόν που πέρασε και δεν πρόλαβες να δεις. Μα καλά, ακόμα δεν πήρες το αυτοκίνητο;

Το καλοκαιρινό σου ρολόι ξαναμπήκε στο χέρι σου. Τόσο πλαστικό ώστε να μπορεί κι αυτό να κάνει τα μπάνια του, τόσο πολύχρωμο ώστε να το κοιτάς και να σου θυμίζει τα μαθητικά σου χρόνια. Μα καλά, ακόμα δεν αποφάσισες να ξεχάσεις τον χρόνο;

Η ζέστη μόνιμα σε κάνει να κολλάς από τον ιδρώτα. Και σήμερα μέσα στη ζέστη πήγες να πάρεις τα εισητήρια των διακοπών. Σε 17 μέρες. Μα καλά, δεν ταξιδεύεις απο τώρα;

Τα βιβλία σου σε κοιτάζουν από το, τόσο μακρινό, τραπέζι της βεράντας (μ' αρέσει η λέξη βεράντα, πιο πολύ από το μπαλκόνι). Ανοιχτά, έτοιμα να σε υποδεχτούν, με τον καφέ σου και το νερό σου ακουμπησμένα δίπλα τους. Μα καλά, πότε θα αποφασίσεις ότι η εξεταστική δεν τελείωσε;

Οι Αθηναίοι συρρέουν πλέον κοντά στο σπίτι σου, δίπλα στη θάλασσα. Και κάθεσαι κάθε Κυριακή και τους χαζεύεις από τη βεράντα σου (χεχε οχι μπαλκόνι), χαμογελώντας χαιρέκακα γιατί εσύ δεν είσαι κολλημένη στην κίνηση της επιστροφής όπως αυτοί. Μα πες αλήθεια, πόσο θα ήθελες να είσαι και εσύ για μπάνιο μαζί τους;

Μία γλυκιά νύστα, μόνιμα αυτό νιώθεις. Μία γλυκιά νύστα. Έτρεξες, έπαιξες, διάβασες, βοήθησες. Και τις τελευταίες μέρες κοιμήθηκες, αλλά τίποτα. Μα καλά, πόσες ώρες πρέπει πια να κοιμηθείς;

Ένας κόσμος αγώνων. Ένας κόσμος ωραίων ανθρώπων. Ωραίων ανθρώπων με την έννοια ότι διέθεσαν το χρόνο τους και έδωσαν όλο τους το κέφι για να βοηθήσουν και με την έννοια ότι δεν σταμάτησαν να είναι νικητές και να προσπαθούν ακόμα κι αν η ζωή δεν τους τα έφερε όλα δεξιά. Μα καλά, γιατί τελείωσαν οι Special Olympics;



shake my body release my soul
punish my senses lose control
my body is young but my spirit's old
scatter my ashes let these feelings grow

Point final et sourire.

poison ivy & B....

Είναι ωραίο να του λες έλα να κάτσουμε στο μπαλκόνι μου για να πιούμε μπύρες και να έρχεται...

Είναι ωραίο να σου λέει ότι κάνεις καλό καφέ...

Είναι ωραίο να σου ποστάρει την ακουστική έκδοση του sweet child of mine στο fb και να γράφει από πάνω sweet love of mine.  

Είναι ωραίο να δοκιμάζει την κιθάρα σου, αυτή που δεν αφήνεις άνθρωπο να πιάσει.

Είναι ωραίο να προσπαθεί να την κουρδίσει και να κάθεσαι στον απέναντι καναπέ, γράφοντας κείμενο.

Είναι ωραίο που είναι ένα μικρό nerd και μπορείς πάντα να τον ρωτήσεις γιατί το HTML του blogger δεν σε αφήνει να βάλεις την καρδούλα με το άγγιστρο και το 3 στον τίτλο.

Είναι ωραίο που σου στέλνει φιλιά από μακριά.

Είναι ωραίο να σε ζεσταίνει όταν είσαι λεπτά ντυμένη και φτάνεις να τρέμεις απ' το κρύο.

Είναι ωραίο να τον κοιτάς να κοιμάται και να είναι ήρεμος σαν μικρό παιδί.

Είναι ωραίο να τρώτε μαζί πρωινό στην κουζίνα.

Είναι ωραίο να γελάς μαζί του και να τον γαργαλάς.

Ναι, είναι τέλειο να τον βλέπεις να παίζει με την μαύρη κιθάρα στον απέναντι καναπέ το wish you were here, που ξέρει οτι είναι το αγαπημένο σου.



Point final et sourire.

πιο πολύ, δεν γίνεται...

Γίνεται να περάσει ένα βράδυ και να μην ξέρεις αν έχεις κοιμηθεί;

Γίνεται να κάθεσαι σε ένα μπαλκόνι με δύο κορίτσια και να γελάς τόσο δυνατά που να σε πιάνει το στομάχι σου;

Γίνεται να πιέζεσαι αλλά πλέον να αρνείσαι να φτάσεις στα άκρα γιατί δεν το αξίζουν;

Γίνεται το timing ενός ανθρώπου να είναι απλά τόσο λάθος και κάθε φορά να σου σπάει τα νεύρα; 

Γίνεται να πετάς πιο μακριά, σε άλλους πλανήτες και το μυαλό σου μόνιμα να ταξιδεύει;

Γίνεται να γράφεις όπου βρίσκεις χαρτί;

Γίνεται να κολλήσεις τόσο πολύ με ένα συγκρότημα που μισούσες;

Ε ναι! Πιο πολύ, δεν γίνεται!!

Point final et sourire.

Date a girl who reads...

"Φτιάξτα μ' ένα κορίτσι που διαβάζει. Αγάπησε ένα κορίτσι που ξοδεύει τα λεφτά του σε βιβλία αντί σε ρούχα. Που έχει πρόβλημα χώρου στη ντουλάπα της επειδή έχει πολλά βιβλία. Φτιάξτα με ένα κορίτσι που έχει λίστες με βιβλία που θέλει να διαβάσει, που έχει κάρτα δανειστικής βιβλιοθήκης από όταν ήταν 12 χρονών.

Βρες ένα κορίτσι που διαβάζει. Θα το καταλάβεις από το ότι πάντα θα έχει ένα αδιάβαστο βιβλίο στην τσάντα της. Είναι αυτή που κοιτάζει γλυκά ανάμεσα στα ράφια του βιβλιοπωλείου, αυτή που ξεφωνίζει χαμηλόφωνα όταν βρει το βιβλίο που έψαχνε. Βλέπεις την παράξενη κοπέλα που μυρίζει τις σελίδες ενός παλιού βιβλίου σ' ένα βιβλιοπωλείο "από δεύτερο χέρι"; Αυτή είναι που διαβάζει. Δεν μπορεί ποτέ να αντισταθεί στη μυρωδιά των σελίδων, ιδίως όταν είναι κιτρινισμένες.

Είναι το κορίτσι που διαβάζει ενώ κάθεται περιμένοντας στο γωνιακό καφέ. Αν ρίξεις μια ματιά στην κούπα της, το γάλα ξεχειλίζει, γιατί είναι ήδη πολύ απορροφημένη. Χαμένη στον κόσμο που φτιαχνει ο συγγραφέας.

Κάθησε δίπλα της. Μπορεί να σου ρίξει ένα βλέμμα, σαν όλα τα κορίτσια που δεν τους αρέσει να τα διακόπτουν. Ρώτα την αν της αρέσει το βιβλίο.

Κέρασέ την ακόμη μια κούπα καφέ.

Πες της τη γνώμη σου για τον Μουρακάμι. Μάθε αν διάβασε το πρώτο κεφάλαιο από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Να ξέρεις ότι αν πει ότι κατάλαβε τον Οδυσσέα του Τζόυς, θα είναι απλά για να σου φανεί έξυπνη. Ρώτα την αν της άρεσε η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων, ή αν θα ήθελε να είναι η Αλίκη.

Είναι εύκολο να βγαίνεις μ' ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάριζέ της βιβλία για τα γενέθλιά της, για τα χριστούγεννα και για τις επετείους σας. Χάριζέ της το δώρο των λέξεων, στην ποίηση, στα τραγούδια. Χάρισέ της Νερούδα, Πάουντ, Σέξτον, Κάμινγκς. Δώσε της να καταλάβει ότι ξέρεις πως οι λέξεις είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι κι αυτή ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στα βιβλία και στην πραγματικότητα, αλλά -για όνομα του θεού-, θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της λιγάκι σαν το αγαπημένο της βιβλίο. Δεν θα είναι δικό σου το φταίξιμο αν το κάνει.

Πρέπει να κάνει μια προσπάθεια, κατά κάποιο τρόπο.

Πες της ψέματα. Αν ξέρει από συντακτικό, θα καταλάβει ότι ήταν ανάγκη να πεις ψέματα. Πίσω από τις λέξεις έχει άλλα πράγματα: κίνητρα, αξίες, αποχρώσεις, διαλόγους. Δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου.

Χώρισε μαζί της. Γιατί ένα κορίτσι που διαβάζει, ξέρει ότι η αποτυχία πάντα οδηγεί στην κλιμάκωση. Καταλαβαίνει ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Ότι σε κάθε περίπτωση, μπορεί πάντα, μετά να υπάρχει μια συνέχεια. Ότι μπορείς να αρχίσεις ξανά και ξανά, και να παραμείνεις ο ήρωας. Ότι η ζωή είναι πιθανό να έχει ένα παληάνθρωπο, ή μπορεί και δύο.

Γιατί να φοβάσαι όλα όσα δεν είσαι; Τα κορίτσια που διαβάζουν, καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι, σαν τους χαρακτήρες, αναπτύσονται. Εκτός από αυτούς στις σειρές Twilight.

Αν βρεις ένα κορίτσι που διαβάζει, κράτα το από κοντά. Όταν τη βρεις ξύπνια στις δύο τη νύχτα, να σφίγγει ένα βιβλίο στο στήθος της και να κλαψουρίζει, φτιάξε της ένα φλυτζάνι τσάι και κράτα την στην αγκαλιά σου. Μπορεί να την χάσεις για καμιά δυό ώρες, αλλά πάντα θα έρχεται πίσω σε σένα. Θα μιλάει για τους χαρακτήρες του βιβλίου σαν να είναι αληθινοί, και η αλήθεια είναι ότι για λίγο, πάντα είναι.

Θα της κάνεις πρόταση μέσα σ' ένα αερόστατο, ή σε μια ροκ συναυλία. Ή, πολύ απλά, την επόμενη φορά που θα είναι άρρωστη, από το τηλέφωνο.

Θα χαμογελάς τόσο δυνατά που θα απορείς γιατί η καρδιά σου δεν έχει σπάσει και γεμίσει με αίματα όλο τον κόσμο, ακόμη. Θα γράψεις την ιστορία της ζωής σας, θα κάνετε παιδιά με περίεργα ονόματα και ακόμη πιο περίεργες συνήθειες. Θα συστήνει τα παιδιά σας στον Παπουτσωμένο Γάτο και στον Ασλαν, κι όλα αυτά μέσα στην ίδια μέρα. Θα περπατάτε στα γεράματα, τους χειμώνες, μαζί και θα απαγγέλει Κητς με κομένη την ανάσα, ενώ εσύ θα τινάζεις το χιόνι από τις μπότες της.

Φτιάξτα μ' ένα κορίτσι που διαβάζει γιατί σου αξίζει. Αξίζεις ένα κορίτσι που μπορεί να σου δώσει την πιο χρωματιστή ζωή που μπορείς να φανταστείς. Αν το μόνο που μπορείς να της δώσεις είναι μονοτονία, μπαγιάτικες ώρες και μισοψημένες προτάσεις, τότε καλύτερα μείνε μόνος. Αν θέλεις τον κόσμο, και τους κόσμους πέρα απ' αυτόν, τότε βρες ένα κορίτσι που διαβάζει.

Ή, ακόμα καλύτερα, βρες ένα κορίτσι που γράφει."


Το κείμενο φυσικά δεν είναι δικό μου... Είναι από την Rosemary Urquico (το αυθεντικό είναι εδώ). Και μου άρεσε πολύ όταν το διάβασα. Και γι' αυτό το αναδημοσιεύω... Το βρήκα εδώ και εδώ. (μεγάλη αγάπη η other lover καινούργια μεγάλη αγάπη)

Point final et sourire.

Πιες: Β. μου δεν θέλω να σε ξαναστεναχωρήσω ποτέ..... Δεν περίμενα την αντίδρασή σου....

Disney dreams dreamed by Annie Leibovitz...

Annie Leibovitz. Η αγαπημένη μου φωτογράφος.

Εε όταν είδα στο google το "Anne Leibovitz shoots Disney" δεν ήθελα κάτι παραπάνω για να αρχίσω να κοιτάω... Η φωτογράφος ξεκίνησε το project πριν από 4 χρόνια περίπου και οι τελευταίες φωτογραφίες παρουσιάστηκαν το Μάρτιο του 2011. Αυτή είναι λοιπόν η σειρά φωτογραφιών της Annie Leibovitz για τα Disney Parks σε όλο τον κόσμο...

Where imagination saves the day... Ο David Beckham σαν πρίγκηπας Φίλιππος από την Ωραία Κοιμωμένη.

 Where every Cinderella story comes true. H Scarlett Johansson χάνει το γοβάκι της στις 12.

Where Wonderland is your destiny. Η Beyonce σαν Αλίκη, Τρελοκαπελάς ο Oliver Platt.

Where you are always king of the court. Ο τενίστας Roger Federer σαν Βασιλιάς Αρθούρος.

 Η Rachel Weisz στον ρόλο της χαμένης στο δάσος Χιονάτης.

Where a moment of beauty lasts forever. Peneloppe Cruz και Jeff Bridges σαν Πεντάμορφη και Τέρας.

When magic speaks, even when you' re not the fairest of them all. Η κακιά μάγισσα Olivia Wilde με τον μαγικό της καθρέφτη Alec Baldwin.

Where memories take wold and never let go. Η Ursula- Queen Latifah.

Where magic set sails....

... and adventures become legendary. Ο πειρατής Johnny Depp με την Patti Smith.

Where you never have to grow up... Η Gisel Γουέντι ετοιμάζεται να πετάξει για τη Χώρα του Ποτέ μαζί με την Tinkerbel- Tina Fey και τον Πίτερ Παν Mikhail Baryshnikov.

Where magic begins... Η Julie Andrews μαζί με την Abigail Breslin σε μία σκηνή από τον Πινόκιο.

Where another world is just a wish away. Η Julian Moore ως Άριελ με τον Michael Phelps να κολυμπάει μαζί της.

Η Ωραία Κοιμωμένη Vanessa Hudgens με τον πρίγκηππά της Zac Efron.

Where a whole new world awaits. Η Γιασμίν Jennifer Lopez με τον Mark Antony Αλαντίν πετάνε με το μαγικό χαλί τους.

Where your every wish is our command. Το τζίνι Whoopi Goldberg.

Where dreams run free. Η Ποκαχόντας Jessica Biel.

Βόλτα μέσα στα παραμύθια. Δράκοι, μαγικοί καθρέφτες, γοβάκια, πριγκήπισσες, τέρατα, φιλιά και πρίγκηπες. Χμμμ... Μήπως το αυτοκίνητό μου γίνει κολοκύθα στις 12??!!

Point final et sourire.
Πιες: η μάχη με το fb μόλις χάθηκε. Επέστρεψα δριμύτρελη...